Η Σχολή του Αριστοτέλη στην Νάουσα, Η σύνδεση με τον φιλόσοφο Αριστοτέλη, εξασφαλίζει παγκόσμια ακτινοβολία σε ένα από τα ομορφότερα αξιοθέατα.
Τόπος με παγκόσμιο ενδιαφέρον είναι η Σχολή του Αριστοτέλη, 2 χλμ. περίπου από την σημερινή Νάουσα, στη θέση Ισβόρια.
Είναι το μέρος με τα τρεχούμενα νερά και τα βαθύσκιωτα σπήλαια που αναφέρουν οι αρχαίοι συγγραφείς, όπου ο φιλόσοφος της αρχαιότητας δίδαξε το μεγαλείο της κλασσικής Ελληνικής σκέψης και τα ιδανικά της Πλατωνικής φιλοσοφίας στον γιο του Βασιλέα της Μακεδονίας Φιλίππου Β’, τον Αλέξανδρο.
Η συνάντηση αυτών των δύο μέγιστων προσωπικοτήτων του αρχαίου κόσμου στο Νυμφαίο της Μίεζας έμελλε να επηρεάσει καθοριστικά το μέλλον της ανθρωπότητας, και ολόκληρου του Δυτικού Πολιτισμού.
Αναγνωρισμένος ανάμεσα στους σπουδαιότερους στοχαστές όλων των εποχών, ο Αριστοτέλης εξασφαλίζει παγκόσμια ακτινοβολία.
Ο χώρος που καταλαμβάνει το Νυμφαίο, δηλαδή το ιερό αφιερωμένο στις Νύμφες, είναι ένα πολύ εντυπωσιακό φυσικό τοπίο, όπου τα αρχαία λείψανα, ο τοιχοβάτης μιας διώροφης στοάς με ιωνικούς κίονες σε σχήμα “Π”, συνδυαζόμενα με τρεις φυσικές σπηλιές που υπάρχουν εκεί, αποτελούν τον κύριο χώρο της σχολής.
Η κάθετη επιφάνεια του βράχου, όπου φαίνονται οι οπές για τη στήριξη των δοκαριών της στέγης, αποτελούσε το πίσω μέρος της σκιερής στοάς, που χτίστηκε τό (350 π.Χ.), όπου δίδασκε ο Αριστοτέλης «τον ηθικόν και πολιτικόν λόγον (Πλούταρχος VII, 668), στους νεαρούς βλαστούς των Μακεδόνων ευγενών.
Το τοπίο όπου ο Δάσκαλος περιδιάβαζε με τους μαθητές του στα παρόχθια, γεμάτα από πυκνή βλάστηση μονοπάτια, ενώ γύρω τους ανάβλυζαν από τις πηγές και κυλούσαν ήρεμα δροσερά ρυάκια, συμπληρώνεται λίγο πιο πέρα με ένα ακόμη μεγαλύτερο σπήλαιο, με δύο λαξευμένες εισόδους, και σαφή λατρευτική χρήση.
Η περιοχή κατοικείται ήδη από τα προϊστορικά χρόνια, ήταν όμως κατά τον 7ο αιώνα π.Χ. που ιδρύθηκε η κωμόπολη Μίεζα (στην τωρινή θέση Τσιφλίκι), ως τμήμα του βασιλείου της Μακεδονίας. Οι παλιότεροι πίστευαν ότι εκεί βρίσκονταν κάποτε οι κήποι του Μίδα του θρυλικού βασιλιά της Φρυγίας που ό,τι άγγιζε γινόταν χρυσός, με τα πολυλάλητα εξηντάφυλλα ρόδα. Στους μετέπειτα καιρούς η Μίεζα μεγάλωσε σε μεγαλη πόλη, φτάνοντας στο ζενίθ της κατά τον 4ο αιώνα π.Χ., όταν και συνδέθηκε με τον Αριστοτέλη.
Συνέχισε δε να υφίσταται μέχρι το τέλος της παλαιοχριστιανικής εποχής.
Το 342 π.Χ., όταν ο Φίλιππος Β’ κάλεσε τον Αριστοτέλη στη Μακεδονική αυλή, ο φιλόσοφος ζούσε στη Μυτιλήνη.
Δέχτηκε ωστόσο με προθυμία το αίτημα του βασιλιά να αναλάβει τη διαπαιδαγώγηση του διαδόχου του Αλέξανδρου, ο οποίος ήταν τότε 13 ετών.
Έμεινε λοιπόν στην υπηρεσία του μέχρι την άνοδό του στον θρόνο (336 π.Χ.), φεύγοντας κατόπιν για την Αθήνα.
Μέχρι το 340 π.Χ., τα μαθήματα του πρίγκηπα γίνονταν στη Μίεζα, σε μια τοποθεσία μέσα στο Ιερό των Νυμφών που έμεινε στην ιστορία ως «Σχολή του Αριστοτέλη», καθώς εκεί εκπαιδεύονταν και άλλοι βλαστοί των αριστοκρατικών οικογενειών της Μακεδονίας, ανάμεσά τους ίσως βρισκόταν και ο Πευκέστας, ο οποίος καταγόταν από τη Μίεζα κι έγινε στενός συνεργάτης του Αλέξανδρου.
Από το 340 π.Χ. κι έπειτα, παρότι η Σχολή συνέχισε να λειτουργεί, ο Αλέξανδρος μαθήτευσε ιδιωτικά στην πρωτεύουσα Πέλλα, ώστε να μπορεί να ασκεί καθήκοντα αντιβασιλέα όποτε χρειαζόταν.
Μάλιστα, πιθανολογείται ότι ο Αλέξανδρος και οι συμμαθητές του κοιμούνταν εκεί, τις μέρες που μαθήτευαν κοντά στον Αριστοτέλη.
Τα στοιχεία από τις αρχαιολογικές έρευνες δείχνουν ότι γύρω από τα υπολείμματα της στοάς πρέπει να είχαν διαμορφωθεί αρκετοί χρηστικοί χώροι, προσβάσιμοι μέσα από ένα μονοπάτι μεγάλου μήκους, που επιβεβαιώνει όσα λένε οι αρχαίοι συγγραφείς οτι στον Αριστοτέλη άρεσε όντως να διδάσκει περπατώντας.
