Στο δυτικό άκρο της Μεσσηνιακής ακτογραμμής, ανάμεσα στους Γαργαλιάνους και την Κυπαρισσία θα συναντήσει κανείς τα όμορφα Φιλιατρά. Τα Φιλιατρά, χτισμένα σε υψόμετρο 70 μέτρων είναι μια από τις νεότερες και πιο ιδιαίτερες στιλιστικά πόλεις όχι μόνο στη Δυτική Μεσσηνία αλλά και την Πελοπόννησο. Εκεί βρίσκεται το πιο παράξενο κάστρο της Ελλάδας βρίσκεται που είναι το όνειρο κάθε παιδιού.
Συγκεκριμένα, ένα εντυπωσιακό αξιοθέατο λίγα χιλιόμετρα έξω από την πόλη των Φιλιατρών είναι το Κάστρο των Παραμυθιών το οποίο κατασκευάστηκε την ίδια περίοδο με το ομοίωμα του Πύργου του Άιφελ που βρίσκεται μέσα στην πόλη.
Το ιδιόρρυθμο Κάστρο βρίσκεται στην όμορφη παραλία του Αγρίλη και είναι αυτό που λέει και το όνομά του. Ένα κάστρο βγαλμένο από τα παραμύθια το οποίο συνδυάζει αταίριαστες τοπικά και χρονικά ιστορικές περιόδους.
Το κάστρο των παραμυθιών
Οικοδομήθηκε γύρω στο 1960 από τον Ελληνοαμερικανό γιατρό strong>Χαράλαμπο Φουρναράκη (Χάρρυ Φουρνιέ). Σήμερα δεν μπορείς να δεις το εσωτερικό του γιατί οι πόρτες είναι κλεισμένες με κλειδαριές, αλλά κάποτε ήταν κανονικό κάστρο με διαδρόμους, δωμάτια, καμάρες, πολεμίστρες, πανοπλίες, θόλους και κρεμαστές πόρτες, που φτιάχτηκε για κατοικία του ιδιοκτήτη του, ενός από τους πιο εκκεντρικούς και παρεξηγημένους ανθρώπους της Πελοποννήσου. Είναι ο ίδιος που έφτιαξε και τον πύργο του Άιφελ στον τόπο καταγωγής του, τα Φιλιατρά, και τη μαρμάρινη υδρόγειο σφαίρα λίγα μέτρα από την κεντρική πλατεία.
Η πρώτη αίσθηση για κάποιον, όταν το βλέπει από κοντά, είναι ότι βρίσκεται στη Disneyland. Ο Χάρρυ Φουρνιέ δανείστηκε στοιχεία από την ελληνική μυθολογία και ιστορία, αλλά και στοιχεία της δυτικής ιστορίας και μυθολογίας για να το δημιουργήσει.
Ο επισκέπτης θα δει να δεσπόζει στην περιοχή το παραμυθένιο Κάστρο και δίπλα του να στέκει ο τεράστιος Δούρειος Ίππος που στο εσωτερικό του, παλιά, είχε βιβλιοθήκη. Παραδίπλα, είναι οι μεγάλες κι επιβλητικές φιγούρες της Αθηνάς και του Ποσειδώνα, στοιχεία από τον Τρωικό Πόλεμο, ιππότες και ήρωες της Επανάστασης του 1821.
Κατά καιρούς, το Κάστρο των Παραμυθιών έχει χρησιμεύσει σε πολλά πράγματα. Έχει φιλοξενήσει θεατρικές παραστάσεις. Έχει λειτουργήσει σαν μουσείο, χώρο αναψυχής και ξενοδοχείο. Πλέον, τα έξοδα συντήρησής του, δεν μπορούν να καλυφθούν από το σύλλογο που το διαχειρίζεται. Μάλιστα, έχει προταθεί να περάσει στα χέρια του Δήμου Τριφυλίας.
Τι λέει ο δημιουργός του
Ο ίδιος ο Φουρνιέ γράφει στο βιβλίο του:
«Πολλοί με ρωτάνε πώς έγινε το Κάστρο των Παραμυθιών; Δηλαδή, τι με έκανε να το φτιάξω; Πώς μου προήλθε η ιδέα να ξοδέψω τόσα χρήματα με τόσο ενθουσιασμό για να γίνουν με τα σχέδιά μου και με την επίβλεψή μου οι έντεκα τρούλοι του, που τόσο επιβλητικά φαντάζουν σήμερα στον όμορφο ορίζοντα σ’ ένα από τα ομορφότερα μέρη της Ελλάδας μας. Στο ακρογιάλι του Αγριλιού, ανάμεσα στις πόλεις της Κυπαρισσίας και των Φιλιατρών. Και δεν ρωτάνε μόνο για το κάστρο. Θέλουν να μάθουν τι με έκανε να φτιάξω και το άλογο του Ποσειδώνα. Τα κολοσσιαία ομοιώματα των θεών Ποσειδώνα και Αθηνάς, τους γιγαντιαίους ελληνικούς ληκύθους, το Ηρώο, το καράβι Αργώ, το φτερωτό άλογο Πήγασο, τον Κένταυρο Χείρωνα, το προβαλλόμενο Μουσείο της Λαϊκής Τέχνης κ.λπ. Στην ερώτηση αυτή απαντώ συνήθως πως επηρεάστηκα από την Ιστορία και τη μυθολογία μας, θέλησα να δώσω μια πρακτική έκφραση. Να γνωρίσουμε τα αόρατα από τα ορατά και ότι το αποτέλεσμα αυτής της επιθυμίας μου είναι όλα αυτά. Σ’ αυτή την απάντηση πολλές φορές μού λέγουν πως πολλοί ξέρουν μυθολογία και Ιστορία, αλλά δεν φτιάχνουν κάστρα και Ποσειδώνες ή Αθηνές. Και προσθέτουν πως φαίνεται πως θα είχα πολλά, μα πάρα πολλά, χρήματα για να μπορέσω να πραγματοποιήσω αυτό που έφτιαξα. Σε αυτό πάλι απαντώ πως δεν είχα πολλά, μα πάρα πολλά χρήματα στη ζωή μου. Απλώς είχα αρκετά για ν’ αρχίσω και να τελειώσω το έργο που φαντάστηκα. […]
Στον τόπο μας έζησαν οι Ιππότες και χιλιάδες Έλληνες μαζί τους επί 250 χρόνια. Η Κυπαρισσία έχει ακόμη το Κάστρο της που διαλαλεί στον κόσμο το ιστορικό αυτό γεγονός. Γιατί να μη δείξουμε κι εμείς ιστορικά, μέσα σε ένα παλάτι με τους ψηλούς του πύργους, πώς ζούσαν αυτοί οι άνθρωποι; Κι αν φτιάξουμε ένα Κάστρο που να ‘χει και λίγο παραμύθι μέσα του δεν θα ήταν ακόμα καλύτερα; Ο Disney στην Αμερική έχτισε ένα τέτοιο κάστρο σε δύο περιοχές και το έμαθε όλος ο κόσμος. Το ίδιο έγινε και στο Τόκυο. Γιατί όχι και στον Αγρίλη; Στον τόπο των ονείρων μου; Στον τόπο που η γιαγιά μου μού έλεγε τα παραμύθια με βασιλιάδες και βασιλοπούλες; Και ο καιρό ήρθε. Ξύπνησε μέσα μου το παιδί. Γιατί όλοι μας, και στα γηρατειά μας ακόμη, κρύβουμε μέσα μας ένα παιδάκι, όπως το βεβαιώνουν σήμερα όλοι οι ψυχολόγοι. Ξύπνησε το παιδάκι, λοιπόν. Και το αποτέλεσμα ήταν να χτισθεί το Κάστρο των παραμυθιών. Ο Αλφρέ ντε Βινύ γράφει πως “επιτυχημένη και ζηλευτή ζωή μπορεί να πει πως έχει ζήσει ο άνθρωπος εκείνος, όταν μπορέσει τα ωραία του παιδικά όνειρα να τα πραγματοποιήσει αργότερα, στα χρόνια της ώριμης ηλικίας του”. Με ένα λόγο, όταν μπορέσει κανείς να πραγματοποιήσει ό,τι ονειρεύτηκε μικρός.
Το κάστρο λοιπόν και το άλογο του Ποσειδώνα και τα τόσα άλλα πράγματα έγιναν γιατί το ατραυμάτιστο παιδί, ο Μπάμπης Φουρναράκης, που δούλεψε στα ξένα (σημ. στο Παρίσι και το Σικάγο) πενήντα ολόκληρα σκληρά και ακατάπαυστα χρόνια, που ούτε Χριστούγεννα ούτε Πάσχα έπαψε να εργάζεται και δεν του έφυγε ούτε μία στιγμή από αδιαφορία ή οκνηρία, που έδειξε ζήλο στη δουλειά του και κέρδισε χρήματα στην πλούσια και παρεξηγημένη εκείνη χώρα που λέγεται Αμερική, βρήκε την ώρα να τα χρησιμοποιήσει για να χτίσει Βιβλιοθήκη και Θέατρο και Γήινη σφαίρα και Άιφελ και Κάστρο και Μουσείο…».
Η σημερινή εικόνα
Έρημο και παρατημένο στη φθορά και στη σήψη, το Κάστρο των Παραμυθιών είναι άγνωστο για πόσο καιρό θα αντέξει ακόμα, χωρίς κανείς να ενδιαφέρεται να το συντηρήσει.
Μπορεί κάποιοι να το θεωρούν κακόγουστο, με ένα σωρό αταίριαστα στοιχεία από τη δυτική ιστορία, την ελληνική μυθολογία και την Ελληνική Επανάσταση, αλλά είναι κάτι μοναδικό, ένα κτίριο που δεν θα συναντήσεις πουθενά αλλού στην Ελλάδα.
