Η Άνοιξη, ή Έαρ, απεικονιζόταν στην αρχαιότητα σαν ωραιότατη νέα, στεφανωμένη με άνθη και ρόδα, κρατώντας μερικά από αυτά που είναι άφθονα γύρω της. Η Εαρινή Ισημερία το 2020 θα γίνει στις 20 Μαρτίου. Τότε έχουμε λοιπόν την έναρξη της Άνοιξης και ο Ήλιος αρχίζει να χαρίζει τις ακτίνες του πιό απλόχερα στην Γή.
Μάρτιος: Κέντημα Ε. Κοϊνη
Η λατρεία του Ήλιου ως προσωποποιημένου θεού βρίσκεται σε όλους τους λαούς της αρχαιότητας αποτελώντας το κυριότερο και ουσιωδέστατο συστατικό της φυσιολατρίας. Ιδιαίτερα στις γεωργικές χώρες ο Ήλιος λατρευόταν για τον λόγο ότι η Γή κάθε χρόνο είναι για κάποιο χρονικό διάστημα παγερή, ως εκ της απόστασής της από τον Ήλιο. Έτσι ο Ήλιος λατρευόταν από τους αρχαίους Ινδούς, τους Αιγύπτιους, πολλές φυλές της Αμερικής, τους Ιάπωνες καθώς και τους Έλληνες. Συνήθως η λατρεία του Ήλιου συνοδευόταν και από την λατρεία της Σελήνης, παριστάνοντας τον μεν Ήλιο ως άνδρα ή αδελφό, την δε Σελήνη σαν γυναίκα ή αδελφή του.
Τον Ήλιο τιμούσαν οι Έλληνες, χαιρετώντας τον με προσευχή κατά την ανατολή και κατά την δύση καθώς και οι Ρωμαίοι και οι Γερμανοί, οι οποίοι με την επανεμφάνισή του κατά τις χειμερινές του τροπές τελούσαν μεγαλοπρεπείς γιορτές. (Εγκυκλοπαιδικό Λεξικό, εκδ. Ελευθερουδάκης, 1929).
Ο Γ. Καλογεράκης γράφει στο βιβλίο του ( Η Υπέρτατη Μύηση, εκδ. Δίον, 2005): «Κατά τα ηλιοστάσια και τις ισημερίες, αποστέλλεται η θεία πνοή στην Γή. Στην Εαρινή ισημερία ανοίγουν οι πύλες του πυρός και κατέρχονται οι πυρφόρες οντότητες. Σε ολόκληρο το Σύμπαν αυτές τις μέρες γίνεται ένα ουράνιο πανηγύρι».
Όπως οι άλλοι ποιητές επικαλούνται στην αρχή των ποιημάτων τους τις Μούσες, ο Θέογνις (550-500 π.Χ) ποιητής από τα Μέγαρα Βοιωτίας , επικαλείται τον Απόλλωνα, ως προστάτη της ποίησης και της μουσικής, το όνομα του οποίου πάντοτε υμνεί στα συμπόσια και από τον οποίον ζητά κάθε ευτυχία. Λέει λοιπόν αναφερόμενος στην γέννηση του θεού, ότι κατά την ώρα της γέννησής του πλησίον της λίμνης, η μητέρα του Λητώ κρατήθηκε από τον ιερόν φοίνικα (για να αντέξει τους πόνους της γέννας), η Δήλος εμοσχοβόλησε από την θείαν οσμή του, η δε Γή και η θάλασσα εγέμισαν από μεγάλην χαρά. (Αρχαίοι Έλληνες Λυρικοί, εκλογές, ΟΕΔΒ, 1963)
*Ο Κύκνος είναι το έμβλημα του λαμπρού καθαρού φωτός που είχε δοθεί στους ανθρώπους. *Το δέντρο Φοίνικας με το πορφυρό του χρώμα είναι το χρώμα με το οποίο χρωματίζεται ο ουρανός κατά την ανατολή προ της εμφάνισης του ήλιου.
Η άλλη όψη του Ήλιου (26 Δεκεμβρίου 2019, Δακτυλιοειδής Ηλιακή έκλειψη) Στην αρχαιότητα μια έκλειψη θεωρούνταν κακός οιωνός. Στις μέρες μας θεωρείται ως η αφρόκρεμα των ουράνιων φαινομένων και ορισμένοι άνθρωποι ταξιδεύουν στα άκρα του κόσμου για να ζήσουν την εμπειρία της ολικότητας έστω και για λίγα λεπτά. (https://el.wikipedia.org/wiki). Παραθέτουμε εδώ ένα ποίημα (Παιάνας) του Πίνδαρου (Λυρικός ποιητής, 522-443 π.Χ), που έψαλλε προς τιμήν του Απόλλωνος όταν έγινε ολική έκλειψη του ηλίου (463 π..Χ), που θεωρήθηκε ως κακός οιωνός. Με αυτόν τον παιάνα ο ποιητής προσφωνεί τον ήλιο και ζητά απ’ αυτόν την ευτυχία. Εάν όμως πρόκειται όλοι να καταστραφούν, ο ποιητής εύχεται και την δική του καταστροφή.
| Στροφή: Ακτίς αελίου, τι, πολύσκοπε, μήσεαι, Ώ μάτερ ομμάτων, άστρον υπέρτατον, Εν αμέρα κλεπτόμενον; Τι δ’ έθηκας αμάχανον Ισχύν τα’ ανδράσιν και σοφίας οδόν, Επίσκοτο ατραπόν εσσυμένα; Ελαύνεις τι νεώτερον ή πάρος; Αλλά σε, προς Διός, ιπποσόα θοάς, Ικετεύω, απήμονα Εις όλβον τινά τράποιο Θήβαις, Ώ πότνια, πάγκοινον τέρας. Αντιστροφή: |
Στροφή: Ακτινοβολε ήλιε, ο οποίος τα πάντα επιβλέπεις, τι σχεδιάζεις, πηγή του φωτός, άστρον υπέρτατον με το να σβήνεις εν ώρα ημέρας; Διατί λοιπόν έκαμες ανίσχυρον εις τους ανθρώπους την σωματικήν των δύναμιν και τον νουν, με το να εκτραπείς κινούμενος εις σκοτεινόν μονοπάτι; Προμηνύεις κανένα κακόν, το οποίον δεν υπήρχε προηγουμένως; Αλλά δι’ όνομα του Διός σύ η οποία* σύρεις τους ταχύποδας ίππους, σε ικετεύω, εύχομαι να κατευθυνθείς σε κάποιαν άλυπη ευτυχία στις Θήβες, δέσποινα,* παγκόσμιον θαύμα. Αντιστροφή: |
|---|---|
| *Για την μετατροπή του γένους από αρσενικό σε θηλυκό στην προσφώνηση του θεού, θα ασχοληθούμε σε άλλο άρθρο. |
Ο Ήλιος εκτός των άλλων προσωνυμίων (Μουσικός, Θεραπευτής κ.ά)θεωρείται και ως Τοξότης θεός, εξακοντίζοντας τις λαμπρές του ακτίνες, αήττητος και φοβερός στους εχθρούς του. Ως τοξότης θεός λοιπόν θεωρείται και ως θεός των μαχών, με την ακαταμάχητη δύναμη, ο ποίος καλύπτει τους ευνοουμένους του με έμπρακτη προστασία, όταν τον επικαλούνται εν μέσω αιματηρής συμπλοκής. (Decharme, P. Μυθολογία της Αρχαίας Ελλάδας, εκδ. Σιδέρης, 1884).
Ο Θουκιδίδης έγραφε στο Α΄ βιβλίο της ιστορίας τού «Πελοποννησιακού Πολέμου» (431-404 π.Χ)
“… Ο παρών πόλεμος παρετάθη εις μέγα μήκος και συνωδεύθη από τοιαύτας συμφοράς, ομοίας των οποίων δεν είχε γνωρίσει η Ελλάς εις ίσον διάστημα χρόνου. Ουδέποτε άλλοτε τωόντι τόσαι πόλεις εκυριεύθησαν και ηρημώθησαν, άλλαι μέν από βαρβάρους, άλλαι δε από τους ιδίους τους Έλληνας, που επολέμουν οι μεν κατά των δε. Μερικαί μάλιστα από τας πόλεις αυτάς μετά την άλωσίν των και κατοίκους μετέβαλαν. Ουδέποτε εξορίαι και φόνοι υπήρξαν συχνότεροι, από όσους συνέβησαν είτε ως άμεσος συνέπεια του πολέμου, είτε ως αποτέλεσμα των εμφυλίων σπαραγμών. Και έτσι αι διηγήσεις των παρελθόντων χρόνων, αι οποίαι μας περιήλθαν διά της παραδόσεως, αλλ’ εβεβαιούντο σπανίως από γεγονότα, έπαυσαν να είναι απίστευτοι. Διότι και σεισμοί έγιναν μεγάλης εκτάσεως και συγχρόνως εντάσεως ισχυρότατης, και εκλείψεις ηλίου συχνότεραι από τας μνημονευομένας εις το παρελθόν, και ξηρασίαι μεγάλαι εις μερικά μέρη, από τας οποίας προεκλήθησαν λιμοί, και τέλος και η λοιμώδης νόσος, η οποία επροξένησε μεγίστην βλάβην και κατέστρεψε σημαντικόν αριθμόν ανθρώπων…» (https://www.mikrosapoplous.gr/thucy/vivlia/vivlio1.htm Μετάφραση: Ελ. Βενιζέλου).
Η σύνδεση του ανθρώπου με το Σύμπαν Όπως όλα τα ζωντανά όντα επηρεαζόμαστε από τους φυσικούς κύκλους της Γής μέσα στο Διάστημα. Για παράδειγμα η θερμοκρασία του ανθρώπινου σώματος, σπάνια είναι ακριβώς 37 βαθμοί. Ακολουθεί έναν τακτικό κιρκάδιο ρυθμό εναλλαγής. Η θερμοκρασία μας ανεβαίνει με τον ήλιο κι εξακολουθεί ν’ αυξάνεται μαζί με τον ρυθμό των χτύπων της καρδιάς και με την παραγωγή ουρίας, μέχρι να φτάσουν και τα τρία στην κορυφή της δραστηριότητάς τους, νωρίς το απόγευμα. Τότε ο μεταβολισμός επιβραδύνεται βαθμιαία μέχρι να πέσει στο χαμηλότερο επίπεδο γύρω στις τέσσερις το πρωϊ. Δεν είναι τυχαίο πως την ώρα αυτή διαλέγει πάντοτε η αστυνομία για να συλλάβει και ν’ ανακρίνει ύποπτους. Εκείνη την ώρα η ζωή βρίσκεται στο πιο χαμηλό επίπεδο της δραστηριότητάς της. Αυτός που εφήυρε τον όρο κιρκάδιος ρυθμός, είχε παρουσιάσει στατιστικές που έδειχναν ότι οι ισχυρισμοί των μαιών που παραπονούνταν για τις απίθανες ώρες που διαλέγουν τα μωρά για να γεννηθούν (λίγο πριν ξημερώσει), είχαν επιστημονική βάση. Ο κύκλος του μεταβολισμού βρίσκεται στο χαμηλότερο σημείο και η μητέρα είναι πιθανότατα πιο χαλαρωμένη.
«….Υποστηρίζεται από επιστήμονες ( ο Ρώσος Τσιγιέφσκυ και ο Ιάπωνας Τακάτα) που μελετούν τα θέματα της επίδρασης του Ήλιου στα γεγονότα της γής ότι μεγάλες κοινωνικές αλλαγές σχετίζονται αμεσότερα με την δραστηριότητα των ηλιακών κηλίδων παρά με τον διαλεκτικό υλισμό. Ο Τσιγιέφσκυ υποστηρίζει πως οι μεγάλες επιδημίες της νεότερης ιστορίας, όπως η διφθερίτιδα και η χολέρα στην Ευρώπη, ο τύφος στη Ρωσία, η ευλογιά στο Σικάγο, εκδηλώθηκαν στο αποκορύφωμα των 11χρονων ηλιακών κύκλων. Επίσης σε άτομα με προδιάθεση στο έμφραγμα μυοκαρδίου, η ηλιακή ακτινοβολία προκαλεί τη δημιουργία αιματικών θρόμβων και οι αιμορραγίες των ανθρώπων οι οποίες καταντούν θανατηφόρες είναι εκείνες που παρατηρούνται σε περιόδους έξαρσης της ηλιακής δραστηριότητας. Στην Ρωσία και τη Γερμανία τα τροχαία συμβάντα τετραπλασιάζονται στις ημέρες των εκρήξεων των ηλιακών κηλίδων. Επίσης παρατηρούνται περισσότερες εισαγωγές στα ψυχιατρεία τις ημέρες που τα αστεροσκοπεία παρατηρούν έντονη μαγνητική δραστηριότητα του πεδίου της Γής. Αυτές οι αλλαγές με τη σειρά τους οφείλονται στην επίδραση του Ήλιου. Στενή σχέση εξάλλου υπάρχει και ανάμεσα στην Σελήνη και τις αιμορραγίες γενικά. Ο Χειρουργός Άντριους, αναφέρει ότι το 82% των κρίσεων αιμορραγίας συμβαίνει γύρω στην πανσέληνο. Ο ίδιος αναφέρει «…θα ασκούσα ευχαρίστως την πρακτική των μάγων να χειρουργώ μόνο τις σκοτεινές νύχτες και θ’ άφηνα τις φεγγαρόλουστες βραδιές για ρομαντισμό». (Lyall Watson, Υπερφύση, εκδ. Ωρόρα, 1976).
Ο Αναξαγόρας (500-428 π.Χ), αναγνώρισε τον Νουν (το θείον) ως υπέρτατη, άχρονη, αΐδιον, αυθυπόστατη, κυρίαρχη δημιουργική δύναμη. Οι κοσμολογικές απόψεις του, προηγούμενες κατά πολλούς αιώνες της εποχής του, εκφράζουν τις απόψεις της σύγχρονης αστροφυσικής και χαράζουν τον δρόμο για μια ευρύτερη αντίληψη και ερμηνεία των φαινομένων του σύμπαντος.
Αν προσέξουμε κάθε δημιούργημα της δημιουργίας θα διαπιστώσουμε την νοημοσύνη που υπάρχει, τον Νού που το έφτιαξε αλλά σήμερα κανείς δεν θαυμάζει τον Νού του δημιουργήματος! Αν ένα λουλούδι ανθίζει, τι άλλο σημαίνει από την εξαιρετική νοημοσύνη που του δόθηκε για να ανθίσει; Δεν είναι λογικό να έχει ομοιότητα με τον Δημιουργό; 
Τίποτε δεν συμβαίνει από μόνο του. Ανασαίνουμε, ματώνουμε, γελάμε, κλαίμε, συντριβόμαστε και πεθαίνουμε ακολουθώντας τα κοσμικά γεγονότα. Ο Άνθρωπος αρχίζει να συνειδητοποιεί πως δεν μπορεί να επιβιώσει μόνος του και πως το Δίκτυο του Νού του Σύμπαντος συντηρείται από τον συνδυασμό απειράριθμων στοιχείων, που το καθένα απ’ αυτά απαιτεί σεβασμό προς την ατομικότητά του. Η κοσμική εξέλιξη δημιούργησε το ηλιακό μας σύστημα και τον κατοικήσιμο πλανήτη μας. Η οργανική εξέλιξη δημιούργησε αυτή τη ζωή σε μιάν ανεξάντλητη ποικιλία μορφών. Η διανοητική εξέλιξη πήρε ένα μέρος των μορφών αυτών, τις προίκισε με διανοητικές ικανότητες και γνώση και τις έφτασε στο σημείο να έχουν πλέον ικανότητες και γνώση και την δυνατότητα να αποφασίσουν μόνες τους για την ατομική τους ανάπτυξη. Φτάσαμε έτσι στη φάση της εξουσίας και του ελέγχου.
Συνειδητοποιούμε την τρομερή ευθύνη της εξουσίας που μας δόθηκε με την συνείδηση μας που αναπτύσσεται ώστε η δύναμή μας να εξασφαλιστεί από την ένωσή μας με όλα τα στοιχεία του Δικτύου του Συμπαντικού Νού στην Γή; Παρατηρώντας γύρω μας και μέσα μας την πηγή της Δημιουργίας που πάλλεται, η ζωή μας θα βελτιωθεί. Είμαστε μέρος της Δημιουργίας αλλά επίσης και πηγή της Δημιουργίας μέσα μας. Θα συνειδητοποιήσουμε ότι όντας Άνθρωποι από μόνο του είναι Υπέροχο;
