Από το «Ανάπλι» στο «Μικρό Ντουμπάι» και ποιος πληρώνει τον λογαριασμό;
1. Θάλασσα σε καραντίνα
Τριάντα ένα στρέμματα κόλπου μπαζώνονται, ενώ ο παλιός λιμενοβραχίονας—110 μέτρα πέτρας που ρύθμιζε τα ρεύματα—ξηλώνεται και μετακομίζει σαν να ’ταν Lego. Κι όλα αυτά χωρίς φρέσκια Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων· οι άδειες ανανεώθηκαν «στο πόδι», με βάση έργο του 2013 που αφορούσε μόνο εκσκαφές.
Η θάλασσα το θυμάται∙ οι άνθρωποι συχνά ξεχνούν.
Τα 210 γιοτ και τα υδροπλάνα θα αδειάζουν κάθε σεζόν τόνους καυσίμων και βιοκτόνων χρωμάτων σε μια κλειστή λεκάνη που ήδη λαχανιάζει τα καλοκαίρια. Ο παρακείμενος υγρότοπος; Αγνοείται, λες και είναι φάντασμα.
2. Τοπίο χωρίς ορίζοντα
Στη θέση του παρθένου παραλιακού μετώπου, ξεφυτρώνουν κτίρια 6 μ. κι ένας πύργος ελέγχου 7,5 μ.—αρκετά για να χαθεί η αναγνωρίσιμη «χαμηλή» γραμμή του Ναυπλίου που ζωγράφιζαν οι περιηγητές από τον 19ο αιώνα. Χωρίς ακόμα να ξέρουμε τα τελικά ύψη από την επιφάνεια της θάλασσας.Δεν υπάρχει ακόμα οικοδομική άδεια , αλλά οι εργασίες συνεχίζονται…
Όταν πνίγεις έναν ορίζοντα, πνίγεις και λίγο από τη μνήμη.
3. Η αγορά σε αναμμένα κάρβουνα
Ένα ολόκληρο «παράπλευρο» εμπορικό κέντρο 3 014 m² (με θέατρο βιτρίνα 500 m²) χτίζεται εκτός ιστορικού ιστού. Το χρήμα κινείται εκεί που πέφτει η σκιά των σκαφών· τα μαγαζιά στα στενά κινδυνεύουν να μείνουν με το φως—και τον φουσκωμένο ΕΝΦΙΑ.
Η high‑end τουριστική ταυτότητα πιέζει τα ενοίκια, στριμώχνοντας όσους ζουν και δουλεύουν στην πόλη όλο τον χρόνο.
4. Κάτοικοι εκτός συζήτησης
Η παραχώρηση 43 125 m² γης και 71 200 m² θάλασσας έγινε για 40 χρόνια με υπογραφές‑εξπρές. Καμία ανοιχτή διαβούλευση με κατοίκους, επιστήμονες, επαγγελματίες.
Ο διάλογος μπήκε σε dry dock—πνίγηκε πριν καν βγει στη θάλασσα.
5. Και τώρα;
Είναι γλυκό το τραγούδι των εκατομμυρίων. Μα πίσω από τις μπάντες και τα εγκαίνια κρύβεται το ερώτημα: Ποια πόλη θέλουμε;
Αν το Ναύπλιο μετατραπεί σε πάρκινγκ πολυτελών σκαφών, χάνοντας τον ιστορικό του ρυθμό, το κόστος δεν θα το «γράψει» κανένα business plan—θα το πληρώσουν ο κόλπος, οι γειτονιές, τα βήματα των κατοίκων στα στενά.
Η λύση δεν είναι να δέσουμε το έργο στην κάβο της άρνησης, αλλά να ζητήσουμε αληθινή, ανοιχτή, τεκμηριωμένη διαβούλευση. Μελέτη από την αρχή, συμμετοχή όλων, εναλλακτικές λιγότερο βαριές σε περιβάλλον και κοινωνικό ιστό.
Επίλογος
Δεν χρειάζεται να είσαι ρομαντικός για να δεις την αξία της αβίαστης θέας, του καθαρού νερού, των ανοιχτών δρόμων, την διατήρηση και την ανάδειξη του υγροβιότοπου…
Χρειάζεται απλώς να σκεφτείς προνοητικά: ό,τι θάψεις σήμερα στη θάλασσα, αύριο θα το βρεις μπροστά σου—στην πόρτα σου. Κι αυτό, φίλες και φίλοι, δεν μπαζώνεται.
Ανάπλι 21-04-2025
Τάκης Πασσαλής
