Αν έχει κάποια αξία να μιλήσει κανείς για ξένους καλλιτέχνες που ασκούν την Τέχνη τους στην Ελλάδα, είναι γιατί μέσω αυτής της Τέχνης καλλιεργούνται και υπηρετούνται κοινωνικές και μορφωτικές σχέσεις οι οποίες, σε βάθος χρόνου, αποδίδουν σημαντικά οφέλη σε διάφορα επίπεδα. Το κτήριο «Αργώ» της Ν.Κίου αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα παραδείγματα αυτών των σχέσεων, ίσως το μοναδικό στην Ελλάδα: από τη μια υπάρχει το γκράφιτι του Έλληνα καλλιτέχνη street artist @ashos.d.signs. του 2022 για τα 100 χρόνια της Μικρασιατικής καταστροφής και από την άλλη πλευρά του κτηρίου, το γκράφιτι του Charles Inglard της CURB εμπνευσμένο από την Κοσμογονία του Ησίοδου και αφιερωμένο στην αναγέννηση της Ν. Κίου. Δυο εξαιρετικές αποτυπώσεις Τέχνης Δρόμου (street art) οι οποίες διακρίνονται για την θεματική σύλληψη και την καλλιτεχνική υλοποίηση.
Πριν λίγες μέρες ξεκίνησε και υλοποιήθηκε το νέο γκράφιτι του Charles Inglard και της CURB στο Ιδιωτικό Δημοτικό Σχολείο «Μαλτέζου» με θέμα την Θεά Αθηνά και θεματικές απολήξεις τη μόρφωση, την εκπαίδευση και την σοφία της ανθρώπινης ύπαρξης. Η θεματική ήταν αποτέλεσμα μιας κοινής αναζήτησης μεταξύ της σχολικής κοινότητας και των καλλιτεχνών η οποία ξεκίνησε πριν μερικούς μήνες. Ο Charles Inglard, η CURB με τον καλλιτεχνικό της διευθυντή Yann Collignon και οι νέοι που είχαν επιλεγεί, παρουσίασαν διάφορα προσχέδια σε γαλλικά σχολεία πριν το τελικό στο Δ.Σ. Μαλτέζου. Έτσι, οι νέοι γνώριζαν το σχέδιο και τις λεπτομέρειες για την υλοποίησή του με την καθοδήγηση του Ch. Inglard. Ταυτόχρονα ξεναγήθηκαν σε διάφορα μέρη της Αργολίδας και σε αρχαιολογικούς χώρους όπως η Ολυμπία, ενώ δεν παρέλειψαν να επισκεφτούν την Αθήνα και ιδιαίτερα την Ακρόπολη.
Η δεύτερη δράση του CURB και της «Λαϊκής Βοήθειας» (Secours Populaire) βοήθησε στην ανάδειξη τρόπων με τους οποίους η Τέχνη καλλιεργεί σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, των κοινοτήτων και των λαών. Ιδιαίτερα στην περίπτωση του Άργους με την «ξεχασμένη» αδελφοποίηση, οι δράσεις αυτές κρατάνε ζωντανή τη σχέση ανάμεσα στις δυο πόλεις και δίνουν τη δυνατότητα, έστω σε μικρές ομάδες που πιστεύουν στις ανταλλαγές αυτές, να προχωράνε στην υλοποίηση έργων και κοινών δράσεων.
Έχουμε ήδη σημειώσει, σε δεκάδες προηγούμενα κείμενα, πως η ωφέλεια από τις δράσεις αυτές είναι πολλαπλή. Αρχίζοντας με το πολύ απλό του ονόματος της πόλης, καθώς βλέπουμε πως, παρά την διαρκή απάθεια των διοικούντων, το Άργος κυκλοφορεί ζωντανό σε έναν ολόκληρο κόσμο. Οι αναρτήσεις και οι ανακοινώσεις για τις κοινές δράσεις και τα θερμά λόγια και κείμενα που δημοσιεύονται από τους Γάλλους φίλους μας, «ταξιδεύουν» μέσω του διαδικτύου και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης σε πολλές άλλες πόλεις και χώρες. Είναι ακριβώς, ένα από τα σημαντικότερα εργαλεία καλλιέργειας και ανάπτυξης σχέσεων απαραίτητων για να προσελκύσει επισκέπτες στην αρχαιότερη πόλη της Ελλάδας.
Ένα άλλο σημείο αφορά στις ευρύτερες ανταλλαγές μεταξύ νεανικών συλλόγων, σχολικών μονάδων, εκπαιδευτικών και γενικότερα εργαζομένων ανάμεσα στις δυο πόλεις. Και στο επίπεδο αυτό θα πρέπει να τονιστεί ότι οι δράσεις που υλοποιούνται λειτουργούν πολλαπλασιαστικά καθώς γίνονται γνωστές ευρύτερα. Για παράδειγμα, η δράση που υλοποιήθηκε με τον τίτλο «ΑΘΗΝΑ» στο Ιδ. Δημ. Σχολείο «Μαλτέζου», έδωσε τη δυνατότητα σε ανέλπιστα μεγάλο αριθμό εκπαιδευτικών και σχολείων να έρθουν σε επαφή με τους καλλιτέχνες της CURB και να ζητήσουν την συνέχιση της δράσης στο δικό τους σχολείο. Σε τέτοιο βαθμό μάλιστα, ώστε οι καλλιτέχνες να «πνιγούν» από προτάσεις! Χρειάζεται όμως να γίνει κατανοητό πως για κάθε ταξίδι στην Ελλάδα η CURB και η Secours Populaire αναλαμβάνουν το σύνολο των εξόδων (εισιτήρια, ξενοδοχεία, υλικά, κλπ), τα οποία δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητα και τα οποία προσπαθούν να τα εξοικονομήσουν με δωρεές, οργάνωση εκδηλώσεων, κλπ, ώστε να έρθουν στην Ελλάδα!
Στο σημείο αυτό θα πρέπει να τονίσω την παραδειγματική φιλοξενία που πρόσφερε η εκπαιδευτική κοινότητα του Δημ. Σχολείου «Μαλτέζου», καλύπτοντας 32 χρόνια τεράστιου κενού απαθούς αγένειας. Αν αναλογιστεί κανείς πως κάθε χρόνο αυτών των 32 χρόνων, ο Σύλλογος της Abbeville (Abbeville Argos Amitié) σημαιοστολίζει την πόλη του με ελληνικές σημαίες και οργανώνει δεκάδες εκδηλώσεις για το Άργος και την Ελλάδα, θα καταλάβει την χαώδη διαφορά ανάμεσα στις δυο πόλεις. Αυτή τη διαφορά, με μεγάλη ευγένεια, χωρίς τυμπανοκρουσίες, εκδηλώνοντας τη χαρά τους για την δράση και το τελικό αποτέλεσμα, έδειξε με μια πλούσια ελληνική φιλοξενία το Ιδ. Δημ. Σχολείο «Μαλτέζου» και η σχολική του κοινότητα. ΄
Ελπίζουμε η ευχή να συνεχιστούν οι δράσεις αυτές να γίνει μόνιμη πραγματικότητα.
Προς ψυχόπονους και ψυχόπονες
Είναι γνωστό πως το πιο φτηνό προϊόν στην Ελλάδα είναι η κριτική. Τζάμπα! Έτσι, ακούστηκαν διάφορα περί μη πληροφόρησης, εσκεμμένης επιλογής, μέχρι και αστειότητες για την επιλογή ιδιωτικού σχολείου! Μια απάντηση επιβάλλεται.
1. Από το 2023 που έγινε το γκράφιτι στην Ν.Κίο μέχρι σήμερα, δεκάδες ανακοινώσεις, γραπτές περιγραφές, κείμενα παρουσίασης, προσκλήσεις για συνάντηση με τους καλλιτέχνες «επί το έργον» κλπ., έχουν δημοσιευτεί χωρίς κανείς/καμία να ενδιαφερθεί και πολύ περισσότερο ο αδελφοποιημένος Δήμος Άργους.
2. Οι καλλιτέχνες της CURB ήρθαν σε επαφή με διάφορες σχολικές μονάδες. Το Ιδ. Δημ. Σχολείο «Μαλτέζου» ήταν εκείνο που αγκάλιασε την πρωτοβουλία και κράτησε συνεχόμενα την επαφή με τους Γάλλους, απαντώντας σε όλα τα αιτήματα, δίνοντας πολλαπλή στήριξη στη δράση τους και κυρίως την αίσθηση της σιγουριάς ότι η δράση θα υλοποιηθεί.
3. Υπήρχαν τα προηγούμενα χρόνια άτομα που είχαν τη δυνατότητα στον Δήμο Άργους, να προτείνουν και να οργανώσουν ανταλλαγές σχολείων, μαθητών, εκπαιδευτικών, κλπ. Δεν έπραξαν το παραμικρό! Σήμερα με θράσος ζητάνε τα ρέστα!
4. Η υλοποίηση όλων αυτών των δράσεων στηρίζεται σε πολύ κόπο, εργασία και προσπάθειες. Το έχω γράψει πολλές φορές: η αδελφοποίηση πόλεων είναι ένα σημαντικό εργαλείο κοινοτικής ανάπτυξης και όχι διάδρομος ταξιδιωτικών εξορμήσεων.
5. Τέλος, όπως σημείωσα παραπάνω, οι Γάλλοι πληρώνουν όλα τους τα έξοδα για να στηρίξουν μια δραστηριότητα γεμάτη αγάπη και ενθουσιασμό για το Άργος, την Αργολίδα και την Ελλάδα. Ε, δεν θα δώσουν αναφορά στους καλοθελητές για το που θα πάνε και τι θα κάνουν!
(Γιώργος Κόνδης)
