Με μια καινούργια, ξεχωριστή, θεατρική παράσταση επανέρχεται η Πύλη Πολιτισμού Ναυπλίου. Σε λίγες μέρες (22 Μαΐου), στο Φουγάρο, ανεβάζει το έργο «Ένα ελεύθερο ζευγάρι», των Ντάριο Φο και Φράνκα Ράμε, στα πλαίσια των κοινωνικών πολιτιστικών δράσεών της.
Με αυτή την ευκαιρία ο Γιάννης Γαλανόπουλος μίλησε με την πρόεδρο του συλλόγου Βούλα Δεδέα και τη σκηνοθέτη του έργου Αιμιλία Βάλβη.
Για την παράσταση και όχι μόνο…
-Κυρία Δεδέα ας θυμίσουμε, για όσους λίγους ίσως δεν ξέρουν, πως ακριβώς δρα η Πύλη Πολιτισμού .. Σε κοινωνικό κυρίως επίπεδο..
΄΄Ο Σύλλογος Πύλη Πολιτισμού Ναυπλίου ιδρύθηκε το 2008 από μία ομάδα πολιτών με σκοπό να παρεμβαίνει και να συνεισφέρει στη βελτίωση της ζωής των πολιτών του Δήμου μας.
Ειδικότερα σκοπός είναι η παραγωγή, προβολή και προώθηση της τέχνης και του πολιτισμού. Η προστασία του περιβάλλοντος μέσω δράσεων και ενημερωτικών εκδηλώσεων. Επίσης διαχρονικά διοργανώνονται εργαστήρια θεατρικά, μουσικά, εικαστικά, φωνητικής, ζωγραφικής και διαφόρων άλλων θεμάτων εργαστήρια που απευθύνονται σε ενήλικες και παιδιά.
Από το 2011 λειτουργούμε το κοινωνικό παντοπωλείο “η Πύλη της Αγάπης”. Συλλέγουμε και διανέμουμε τρόφιμα και άλλα είδη πρώτης ανάγκης σε ευάλωτες οικογένειες του Καλλικρατικού μας Δήμου που μας προσφέρουν συμπολίτες μας, επιχειρήσεις και φορείς (σχολεία κ.ο.κ΄΄
–Είστε ικανοποιημένη από τη μέχρι τώρα ανταπόκριση πολιτών, φορέων , χορηγών ίσως .. Θα θέλατε κάτι περισσότερο..?
‘’ Οι υποστηρικτές μας γίνονται χορηγοί των θεατρικών παραστάσεων, των μουσικών εκδηλώσεων, των εκθέσεων και με τον τρόπο αυτό έμμεσα στηρίζουν την “πύλη της αγάπης” διότι υπάρχει ένα κουπόνι συμμετοχής στις εκδηλώσεις μας”
Ο λόγος τώρα στην Αιμιλία Βάλβη, ηθοποιό και σκηνοθέτη της παράστασης που έρχεται στις 22 του μηνός..
–Μια θεατρική ομάδα σε ένα σύλλογο κοινωνικής προσφοράς ..Πως ταιριάζουν αυτά και πως βιώνετε αυτή τη συνεργασία ?
‘’Ταιριάζουν απόλυτα. Γιατί το θέατρο είναι συλλογική τέχνη – μια “συμμαχία” ανθρώπων που ενώνονται για να υπηρετήσουν το σύνολο και τον Άνθρωπο. Το θέατρο – η Τέχνη είναι ή θα έπρεπε να είναι, κοινωνικό αγαθό – όπως το νερό, η παιδεία κ.ο.κ. Ο Νίτσε λέει Η αλήθεια είναι άσχημη κι έχουμε την τέχνη για να μη μας σκοτώσει η αλήθεια. Είναι κοινωνικό αγαθό η Τέχνη, ζήτημα ζωής και θανάτου, όχι πολυτέλεια. Πόσο μάλλον σε μια εποχή πολλή σκληρής αλήθειας, που η ανθρώπινη παρουσία, σώμα, μυαλό και πνεύμα αντικαθίστανται από την τεχνολογία.
Άρα η προσωπικά βιώνω αυτή τη συνεργασία – που μετράει τώρα 5 χρόνια – ως μια ευλογία. Είμαι βαθιά ευγνώμων στους ανθρώπους που έχουμε συναντηθεί και με στηρίζουν όλα αυτά τα χρόνια΄΄
-Πως είναι για μια επαγγελματία ηθοποιό-σκηνοθέτη να συνεργάζεται σε αυτό το επίπεδο όπου το κέρδος, η έστω η οικονομική αποζημίωση, δεν είναι αυτοσκοπός..?
‘’Όταν μετακόμισα από την Αθήνα στο Ναύπλιο, είχα επίγνωση ότι αφήνω πίσω μου την καριέρα μου στο θέατρο – τουλάχιστον στους ρυθμούς και στις επιλογές που υπάρχουν στην πρωτεύουσα. Σε άλλες χώρες ο καλλιτέχνης μπορεί να βιοποριστεί και εκτός μεγάλων αστικών κέντρων. Όλες οι πρωτεύουσες νομών έχουν το δικό τους θέατρο με δική τους επαγγελματική θεατρική παραγωγή. Στη χώρα μας όχι. Ήξερα λοιπόν ότι στο Ναύπλιο δεν υπάρχει καν θεατρικό χώρος – πόσο μάλλον επαγγελματική συνθήκη για να βιοποριστώ. Άρχισα κυριολεκτικά από το μηδέν για να υπάρξω σαν καλλιτέχνης και να επιβιώσω σαν γυναίκα με οικογένεια και υποχρεώσεις. Η Πύλη Πολιτισμού Ναυπλίου είναι ο μόνος φορέας – οι μόνοι άνθρωποι σε αυτή την πόλη, που με αντιμετώπισαν σαν επαγγελματία, εκτίμησαν και σεβάστηκαν την δουλειά και την μικρή μου ιστορία στο θέατρο. Η διδασκαλία στο πανεπιστήμιο και στο ΙΕΚ ήρθαν πολύ αργότερα.
Και πάλι, μπορώ να εργαστώ επαγγελματικά μόνον ως καθηγήτρια θεάτρου και όχι ως ηθοποιός. Όπως καταλαβαίνεται οι επιλογές που έχω κάνει στη ζωή μου δεν έχουν το κέρδος ως αυτοσκοπό. Την αξιοπρεπή επιβίωση όμως, ναι. Γι αυτό και οι άνθρωποι που παρακολουθούν το εργαστήριο υποκριτικής, συμβάλουν οικονομικά με εισφορά, ώστε υπάρχει μια – μικρή μεν αλλά πολύ ουσιαστική – επαγγελματική συνθήκη. Το κέρδος λοιπόν μπορεί να μην αποτιμάται με αυστηρούς οικονομικούς όρους. Κέρδος είναι η καλλιτεχνική έκφραση, η συλλογικότητα, ο σεβασμός καθώς και η παρέα, το χιούμορ και η φιλία που πλέον μας δένουν. Μαζί λοιπόν σκοτώνουμε την αλήθεια. Ο αγαπημένος μου ποιητής Ανδρέας Εμπειρίκος, επιμένει: Σκοπός της ζωής μας δεν είναι η χαμέρπεια, σκοπός της ζωής μας είναι η Αγάπη… ‘’
-Μιλήστε μας για το έργο που ανεβάζετε σε λίγες μέρες (θέμα, χώρος ,ημερομηνίες ,συντελεστές κλπ)
‘’Το έργο που ανεβάζουμε είναι γνωστό με τον τίτλο «Ένα ελεύθερο ζευγάρι» των Ντάριο Φο και Φράνκα Ράμε. Εμείς κρατήσαμε την ακριβή μετάφραση από τα ιταλικά «Ένα ανοιχτό ζευγάρι…σχεδόν ορθάνοιχτο» (Coppia aperta, quasi spalancata). Είναι μια κωμωδία που αφορά την ερωτική σχέση άντρα – γυναίκας, σε μια προσπάθεια παράλληλης και ανεξάρτητης ερωτικής δραστηριότητας. Στην παράστασή μας παρουσιάζονται 15 ζευγάρια και όχι ένα. 30 διαφορετικά σχήματα ανθρώπων, που δοκιμάζουν την αντοχή τους στον παραλογισμό του έρωτα και στη συμβατική ρουτίνα της σχέσης. Θα δείτε 15 «ελευθέρα και ανοιχτά» ζευγάρια να τσακώνονται, να ζηλεύουν, να πληγώνουν ο ένας τον άλλο κι εμείς ως θεατές γελάμε με το έξοχο και φίνο χιούμορ του Ιταλού νομπελίστα Ντάριο Φο και της συντρόφου του Φράνκα Ράμε. ‘’
Παρουσιάζεται στο Φουγάρο στις 22,23 και 25,26 Μαΐου στις 9.μ.μ με εθελοντική εισφορά στο κοινωνικό παντοπωλείο.
Παίζουν: : Λουΐζα Αθανασιάδη, Βιβή Αθανασοπούλου, Σταυρούλα Αλεξοπούλου, Θάλεια Βελεγράκη, Κατερίνα Βέργαδου, Γιάννης Γιατράκος, Ματίνα Γκόγκα, Βούλα Δεδέα, Χριστίνα Ζησοπούλου, Σάκης Κακαράντζας, Ανδρέας Κακολύρης, Ντίνα Καλογεροπούλου, Χάρης Καραποστόλης, Χρήστος Κατσίρης, Χριστίνα Κλείδωνα, Αναστασία Κολωνιώτου, Μαρία Μαραθιανού, Φώτης Μίλης, ΔημήτρηςΜιχάλογλου, Ντίνα Μιχαλοπούλου, Σούλα Παναγιώτου, Κωσταντίνος Σωτηρόπουλος, Νάσος Τζαβάρας, Σπύρος Τσάρας, Δέσποινα Φλεβάρη,
-Το Ναύπλιο παρά την ιστορία και τον πολιτισμό του δεν διαθέτει μια κατάλληλη αίθουσα για θέατρο κλπ με σωστές προδιαγραφές .Τι σημαίνει αυτό πρακτικά για τις θεατρικές σας προσπάθειες και κυρίως τι μπορεί να γίνει?
‘’Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι η δουλειά που κάνουμε αδικείται κατάφορα, γιατί οι θεατές δεν μπορούν ούτε να δουν, ούτε να ακούσουν εξίσου καλά – όπως σε σε μια θεατρική αίθουσα. Επίσης δεν υπάρχει ο κατάλληλος φωτιστικός και ηχητικός εξοπλισμός και η αντίστοιχη καλλιτεχνική δουλειά του σχεδιασμού φωτισμών και ήχου. Δεν μπορούμε να έχουμε σκηνικά. Όλο το αισθητικό κομμάτι μιας παράστασης εξ’ ορισμού είναι πολύ περιορισμένο. Αναγκαζόμαστε να καταφεύγουμε σε λύσεις που μπορεί να είναι ίσως ευφάνταστες και λειτουργικές, αλλά σίγουρα δεν είναι καθόλου εύκολες για μας και για το κοινό. Δεν έχουμε χώρο για πρόβες, δηλαδή έναν χώρο που μπορούμε να διευρύνουμε και να εμβαθύνουμε διαρκώς την έρευνά μας. Τέλος η απουσία ενός κτιρίου μας αφαιρεί το δικαίωμα σαν πολίτες να είμαστε ενεργοί θεατές, να έχουμε χώρο πολιτιστικής συνάθροισης και ανταλλαγής. Είναι βαθιά αυτή η πληγή στην πόλη μας. Στην ερώτηση τί μπορεί να γίνει δυστυχώς δεν είμαι αρμόδια να απαντήσω. Εγώ είμαι διαθέσιμη να προσφέρω τις υπηρεσίες μου με κάθε τρόπο, αλλά οι δύο προηγούμενες δημοτικές αρχές με απαξίωσαν’’
-Η Αργολίδα διαθέτει δυο καλλιτεχνικές σχολές με το Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου. Αξιοποιείται αυτό το δυναμικό μέχρι σήμερα κα πως ?
‘’Κατά καιρούς οι φοιτητές παρουσιάζουν εργασίες τους στην πόλη. Δεν πιστεύω όμως πως υπάρχει μια ουσιαστική διάδραση ανάμεσα στα νέα παιδιά και στους μόνιμους κατοίκους. Δεν ξέρω πώς και πού μπορεί να αξιοποιηθεί αυτό το δυναμικό – όταν οι φοιτητές και οι απόφοιτοι δεν μπορούν να εργαστούν στο αντικείμενό τους’’
Να προσθέσω πως λειτουργεί Σχολή Ανώτερης Επαγγελματικής Κατάρτισης με κατεύθυνση την Υποκριτική από το 2022, στο οποίο διδάσκω. Πού θα αξιοποιηθούν όλοι αυτοί οι άνθρωποι. Σε ποιο θεατρικό οργανισμό; Σε ποιο πολιτιστικό φορέα; Αναγκαστικά εγκαταλείπουν την Αργολίδα μετά το πέρας των σπουδών τους. Σίγουρα όμως οι μόνιμοι κάτοικοι που έχουν παρακολουθήσει τις σχολές αυτές ως δεύτερο πτυχίο, έχουν αλλάξει την κουλτούρα της πόλης.
-Θεωρείτε αξιόλογο το δυναμικό της περιοχής σε θεατρικές ομάδες , ομίλους κλπ? Πέρα από το μεράκι , ταλέντο , όρεξη, μήπως χρειάζεται κάτι περισσότερο? Πχ κάποια θεατρική παιδεία, σεμινάρια κλπ ..Γίνονται μήπως?
‘’Από τη στιγμή που εμπλέκομαι προσωπικά δεν μπορώ να αξιολογήσω το δυναμικό πόλης μας. Η περιοχή εμπεριέχει και την Κίο, το Άργος, το Λιγουριό , το Κρανίδι, Ερμιόνη, όπου υπάρχουν ομάδες και θέατρα. Αναρωτιέμαι, γιατί δεν συνομιλούν πολιτιστικά, δήμοι και πολίτες…Μεράκι, ταλέντο και όρεξη υπάρχει. Εκτός από παιδεία είναι αναγκαία και η πολιτιστική πολιτική. Σε ποιο πλαίσιο υπάρχουν και δημιουργούν οι όμιλοι και με ποιο στόχο; Οι θεσμοί και η κεντρική εξουσία πώς θα υποστηρίξει όλο αυτό το δυναμικό, πώς θα το καλλιεργήσει και τί συνολικά στόχο θέτει. Ενδιαφέρει άραγε μια τοπική πολιτιστική παραγωγή ή μόνον «εισάγουμε» από Αθήνα και με μόνη μέριμνα τον τουρισμό;΄΄
-Ετοιμάζετε κάτι άλλο παράλληλα με την ΄΄Πύλη Πολιτισμού΄΄? Αθήνα η αλλού?
‘’Ως ηθοποιός, μόλις ολοκλήρωσα τις παραστάσεις του Οθέλλου (σκηνοθεσία Γ.Λεοντάρη ) σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Αυτή την εποχή, συνεργάζομαι ως δασκάλα και σκηνοθέτης, με μια ομάδα στην Πάτρα (PatrasActingstudio), σε μια performance πάνω στην έμφυλη βία και με τίτλο Γυναίκες στην κόψη. Με τον Θεατρικό Όμιλο Ερμιονίδας συνεργάζομαι ως σκηνοθέτης για δεύτερη χρονιά, όπου μετά τον Αγαμέμνονα, φέτος θα τολμήσουμε τον Ιούνιο τη δεύτερη τραγωδία της τριλογίας Ορέστεια του Αισχύλου– τις Χοηφόρες’’
-Να κλείσουμε αυτή τη συνέντευξη με ένα μήνυμα προς το κοινό της Αργολίδας εν όψει της πρεμιέρας του νέου έργου σε λίγες μέρες…
‘’Με το κοινό της Αργολίδας θα ήθελα να μοιραστώ την ευγνωμοσύνη μου, για την πάντοτε ζεστή του παρουσία στις παραστάσεις μας. Εύχομαι η κοινή μας ανάγκη για θεατρική αίθουσα να γίνει πραγματικότητα. Επίσης θα ευχόμουν πραγματικά να μιλάμε για το κοινό της Αργολίδας και όχι το κοινό του Ναυπλίου, της Κίου, της Ερμιόνης κλπ – δηλαδή το κοινό να παρακολουθεί και να στηρίζει όλα τα πολιτιστικά δρώμενα του νομού, όχι μόνον της πόλης που κατοικεί και να διεκδικεί υψηλότερη ποιότητα παντού.’’
Να ολοκληρώσουμε τη συνέντευξη με την προεδρο της Πύλης Πολιτισμού Βούλα Δεδέα ..
Μετά τις μέρες του Πάσχα με τις καθιερωμένες φιλανθρωπικές δράσεις κλπ η ΄΄Πύλη΄΄ σχεδιάζει κάτι σε επίπεδο κοινωνικής η άλλης δράσης ?
‘’Η κοινωνική μας δράση συνεχίζεται όλο το χρόνο καθώς η αλληλεγγύη δεν είναι μόνο τα Χριστούγεννα και το Πάσχα. Η προσπάθεια συνεχίζεται και ποτέ δε λέμε “φτάνει”. Κομμάτι του πολιτισμού μας είναι να μη βλέπουμε παιδικά ματάκια θλιμμένα ή πεινασμένα.
Η παρουσία μας αποσκοπεί στο να συμπληρώσει το πολιτιστικό σκηνικό του τόπου μας, με πνεύμα αγαστής συνεργασίας με άλλους φορείς και να συνενώσει συμπολίτες δημιουργώντας νέες πολιτιστικές και κοινωνικές εμπειρίες..’’
