Πρόκειται για ένα από τα πιο διάσημα κεφαλοχώρια του Πηλίου, άκρως γραφικό, με ατελείωτα παραδοσιακά στοιχεία και με την πιο όμορφη θέα στον Παγασητικό κόλπο.
Με την ονομασία Άγιος Λαυρέντιος να προέρχεται από το ομώνυμο γυναικείο μοναστήρι και μια ιστορία σε βάθος αιώνων, αναγνωρίζει κανείς με μιας την τοποθεσία του στο όρος των Κενταύρων.
Τα πρώτα χρόνια
Ήταν η τελευταία τριακονταετία του 1300 όταν ο αγιορείτης μοναχός Λαυρέντιος ο Τραπεζούντιος, αφήνει για πάντα την Μονή της Μεγίστης Λαύρας του Αγίου Όρους. Περίπου 20 χιλιόμετρα μακρυά από την πόλη του Βόλου, σε μια αυτόνομη τοποθεσία στα 600 μέτρα υψόμετρο, ανακαλύπτει αυτό που πραγματικά αναζητά, ένα μέρος ήρεμο και με παρόμοια χαρακτηριστικά σε αυτά που είναι μαθημένος.
Το μοναστήρι το οποίο εικάζεται ότι κτίσθηκε για πρώτη φορά από ρωμαιοκαθολικούς βενεδικτίνους μοναχούς κατά την περίοδο των Σταυροφοριών (11ος αι.), είναι έρημο και γύρω από αυτό δεν υπάρχει απολύτως τίποτα. Στόχος του η ανακατασκευή της μονής, η οποία και ολοκληρώνεται αισίως το 1378.
Έπειτα δε από την ανακατασκευή της μονής, αρχίζει να κατοικείται και το χωριό, φέροντας επίσημα την ονομασία του μοναχού. Ωστόσο, η σχετική αυτονομία της περιοχής από τις κεντρικές εξουσίες, οδηγεί στην ανάπτυξη της γεωργίας, της βιοτεχνίας και του εμπορίου. Με την πάροδο των χρόνων, καταφθάνουν στο χωριό λόγιοι, καλλιτέχνες, δάσκαλοι και μορφωμένοι ιερείς, δημιουργώντας μια κοσμοπολίτικη κοινωνία, ξεχωριστή για τα τότε δεδομένα.
Ο Άγιος Λαυρέντιος σήμερα
Στον Άγιο Λαυρέντιο του σήμερα, πίσω από τα παλιά αναπαλαιωμένα αρχοντικά και τις κλειστές αυλές, το αξιόλογο δίκτυο των λιθόστρωτων καλντεριμιών, τις βρύσες και τους υπέροχους ανθρώπους του, αναγνωρίζει κανείς την αλλοτινή αυτή κοσμοπολίτικη κοινωνία που κρατά αναλλοίωτη αιώνες τώρα.
Καθίστε στην κεντρική πλατεία για καφεδάκι, περπατήστε άφοβα στα καλντερίμια του υπό την πλήρη απουσία αυτοκινήτων και ανεβείτε σε ένα από τα θεσσαλικά άλογα της ομάδας του Ιππόασις, απολαμβάνοντας μια από τις πολλές βόλτες μέσα σε ένα πυκνό δάσος από οξιές, καστανιές και ελιές, φτάνοντας εάν θέλετε μέσα από τη μεγάλη ρεματιά μέχρι και το αντικρινό χωριό Δράκεια. Και βέβαια πάρτε όσες βαθιές ανάσες χρειάζεστε, αναπνέοντας τον δροσερό καθαρό αέρα του βουνού.
Μα σαν πάρει να βραδιάζει καθίστε σε ένα από τα υπέροχα παραδοσιακά εστιατόρια του χωριού, γευτείτε παραδοσιακές λιχουδιές και μιλήστε με τους φιλόξενους κατοίκους του. Και εάν ψάχνετε κάπου να μείνετε, απολαύστε την ξεχωριστή φιλοξενία των ντόπιων στους προσεγμένους ξενώνες που βρίσκονται στο χωριό.
Κατά την αποχώρησή σας ωστόσο, μην ξεχάσετε να επισκεφτείτε το γυναικείο μοναστήρι του Αγίου Λαυρεντίου, αξίζει πραγματικά τον κόπο…
