Κάποια μέρα το 1977 είδαμε ένα ζευγάρι που μας παραξένεψε. Φιλοπερίεργοι ανέκαθεν οι Ναυπλιείς είδαμε ένα ζευγάρι, γύρω στα 45, να γυρίζει στους δρόμους μας σα να ήταν ερωτευμένοι έφηβοι. Κάθισε εδώ τρία χρόνια.
Γνωρίστηκε και γνώρισε τον τόπο μας καλά. Στα γραπτά του αποτυπώνεται η ζωή στην πόλη μας εκείνη την περίοδο κατά τρόπον ρεαλιστικό και ψυχογραφούνται πολλοί ωραίοι τύποι της εποχής (Στελάρας, Γιάννης Μπόμπος κλπ.)
Η ιστορία όμως έκρυβε έναν πόνο. Στην κυρία είχε εκδηλωθεί μια επικίνδυνη αρρώστια. Ο Βασιλικός και η Μιμή, πέρασαν αυτή την οδυνηρή εμπειρία στο Ναύπλιο. Έφυγε και πήγε στην Ιταλία μόνο τις τελευταίες ημέρες της κυρίας.
Του χρωστάμε, σα Ναυπλιώτες ένα τελευταίο αντίο…
Κάπου εκεί στον ουρανό … είναι βέβαιο πως θα υπάρχει ένα «Γιωτ Κλαμπ» για να κάτσει δίπλα στην Μιμή και στον Στελάρα… και όταν του έρθει η έμπνευση και κολλήσει το μάτι του συγγραφέα σε μια γωνία και της ζωγράφου στην άλλη, τότε ο Στελάρας θα σηκώνεται και θα στριφογυρίζει ανάμεσα στους αγγέλους λέγοντας το αμίμητο «τους κάνω παρέα».
Εκεί πάνω θα ξανακαπαρώσει το ταξί του Μπόμπου και θα αφήσει τον Γιάννη, να μιλάει, να μιλάει… και να τραγουδάει το «χρυσοπράσινο φύλλο».
Ο Βασιλικός ήρθε στο Ναύπλιο, στην απογείωση της συγγραφική του επιτυχίας. Το «Ζ» είχε γίνει σε όλη την υφήλιο «μπεστ σέλερ». Αφιέρωσε δύο ή τρία μυθιστορήματα που εκτυλίσσονται στην πόλη μας.Ήταν ο πολυγραφότερος και ο περισσότερο μεταφρασμένος Έλληνας συγγραφέας του δεύτερου μισού του εικοστού αιώνα.
Είχε μια έντονη πολιτική δραστηριότητα – γιος παλιού Βενιζελικού βουλευτή- στον χώρο της Κεντροαριστεράς. Την τελευταία τετραετία 2019-2022 διετέλεσε και βουλευτής Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ, παλιότερα είχε διατελέσει (με το ΠΑΣΟΚ) μέλος του ΔΣ της ΕΡΤ και Δημοτικός Σύμβουλος Αθήνας.
Το αποτύπωμά του στην πόλη μας θα είναι έντονο μέσα από τις σελίδες των βιβλίων του.
Όπως έγραψε το «Τελευταίο Αντίο» που διαδραματίζεται εδώ, στο Ναύπλιο, του χρωστάμε και εμείς ένα «Τελευταίο Αντίο».
