Στην είσοδο της Λυρκείας, που πήρε την ονομασία της από την αρχαία Λυρκεία, το λιοτρίβι – ένα παλιό εγκαταλειμμένο εργοστάσιο, – δίνει το στίγμα της ενασχόλησης των κατοίκων από παλιά µε τα ελαιόδεντρα.
Παλιά χωριάτικα σπίτια υπάρχουν στα ανηφορικά δρομάκια του χωριού, που οδηγούν στην πλατεία. Η φράση του Ρήγα Φεραίου «όποιος συλλογάται καλά, συλλογάται καλύτερα» είναι χαραγμένη στο μνημείο, αφιερωμένο στους πεσόντες για την πατρίδα.
Συνεχίζοντας, στην έξοδο του χωριού ένα παλιό κεραµόσκεπο πτηνοτροφείο δίνει ένα ακόμα στίγμα της ενασχόλησης των κατοίκων: πτηνοτροφία, κτηνοτροφία.
Το Καπαρέλι, είναι ο επόμενος οικισμός, όπου ζουν πατροπαράδοτα λιγοστοί κάτοικοι, χτισμένος κάτω από τον ορεινό όγκο, ανάμεσα σε ελαιώνες.
Λίγοι, ηλικιωμένοι στην πλειοψηφία τους, ζουν και στο Νεοχώρι, ένα χωριό γαντζωμένο στην πλαγιά του Αρτεµισίου, στο δυτικό άκρο του νομού, χωριό από το οποίο κατάγεται ο γνωστός καθηγητής λοιμωξιολογίας Σωτήρης Τσιόδρας. Ο κεντρικός στενός δρόμος, αποτελεί ευκαιρία για περπάτημα. Όσοι έχουν κουράγιο μπορούν µε δυσκολία όμως και µε ιδιαίτερη προσοχή, να περπατήσουν προς τις «Πορτίτσες» πάνω στο Αρτεµίσιο, που στην αρχαιότητα λέγεται πως ήταν η πύλη προς την Αρκαδία.
Το Κεφαλόβρυσο, υποδέχεται τον επισκέπτη µε µια μικρή πλακόστρωτη πλατεία στην είσοδό του. Αριστερά βρίσκεται πηγή µε κρυστάλλινο καθαρό νερό. Οι φιλόξενοι κάτοικοι δεν αποκλείεται να καλέσουν τον περαστικό στην περιποιημένη αυλή του σπιτιού τους για έναν καφέ.
Αξίζει να περιπλανηθεί κανείς, περπατώντας στα δρομάκια του χωριού και να αναπνεύσει τον καθαρό αέρα ανάμεσα στις λεύκες.
Η Φρουσιούνα, είναι ο επόμενος οικισμός. Στην είσοδο του χωριού βρίσκεται µια πέτρινη βρύση που θα ξεδιψάσει τον περαστικό, αφιερωμένη στη μνήμη του Χαράλαµπου Πετρόπουλου, ιατρού – Βαλκανιονίκη. Με μεράκι είναι χτισμένο και το πέτρινο σχολείο.
Όσοι διαθέτουν τζιπ μπορούν να ακολουθήσουν τον χωματόδρομο και να φτάσουν στο οροπέδιο Αρµενιά, 3,5 χιλιόμετρα μακριά, σε υψόμετρο 1160 μέτρα, όπου βρίσκεται το εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής.
Η διαδροµή συνεχίζεται προς το οροπέδιο της Αλέας, που εντυπωσιάζει τον ταξιδιώτη, μέχρι να φτάσει στο ομώνυμο χωριό που επιμένει να παραμένει ζωντανό. Η παλιά πέτρινη σε σχήμα Σταυρού Εκκλησία δεσπόζει στην Αλέα, ενώ το βλέμμα θα τραβήξει και το πετρόχτιστο σχολείο του χωριού.
Κατηφορίζοντας στο οροπέδιο, ο δρόμος οδηγεί στον Άγιο Νικόλαο, την «Αργολική Μάνη». Εντυπωσιακοί, πανέμορφοι, πέτρινοι, αλλά εγκαταλειμμένοι πύργοι, που θυμίζουν έντονα την αρχιτεκτονική της Μάνης, μαρτυρούν ότι κάποτε αυτός ο οικισμός έσφυζε από ζωή. Στο πάνω μέρος του χωριού διασώζεται και ένας παλιός νερόμυλος.
Οι οικισμοί Εξοχή, Δούκα – Βρύση, βρίσκονται στη συνέχεια της διαδρομής.
Η απλότητα του τοπίου και ο η ανεπιτήδευτη φιλοξενία των κατοίκων, αποζημιώνουν αυτόν που θα αποφασίσει να κάνει roadtrip στην ορεινή αυτή πλευρά της Αργολίδας, κοντά στα σύνορα με την Αρκαδία από τη μία και με την Κορινθία από την άλλη.
