Οι σχέσεις που δημιουργούμε στη ζωή μας αντανακλούν πτυχές του εαυτού μας, καθρεφτίζουν χαρακτηριστικά της προσωπικότητας μας και απεικονίζουν όλα εκείνα τα συναισθήματα, θετικά ή αρνητικά, που έχουμε για τον εαυτό μας.
Οι σχέσεις μας αποτελούν τον πιο αντιπροσωπευτικό καθρέφτη της άποψης, της ιδέας και της οπτικής που έχουμε για την ύπαρξη μας.
Στους ανθρώπους που επιλέγουμε να έχουμε κοντά μας αντικατοπτρίζονται ισάξια τα αρνητικά στοιχεία της προσωπικότητας μας, όπως τα αδύνατα σημεία μας, οι ελλείψεις μας, οι αδυναμίες μας, οι φοβίες μας, οι ανασφάλειες μας, οι εμμονικές τάσεις που νιώθουμε, οι πεποιθήσεις μας για τη ζωή και τις σχέσεις, οι εγωιστικές μας συμπεριφορές, αλλά και τα θετικά χαρακτηριστικά, όπως τα δυνατά μας σημεία και η αξιοποίηση τους, οι αρχές και οι αξίες μας, οι προσπάθειες μας, οι αρετές μας, η ειλικρίνεια και η αυθεντικότητα και πολλά άλλα.
Τις περισσότερες φορές επιλέγουμε σχέσεις που υπερτονίζουν τις αρνητικές και σκοτεινές μας πτυχές και ξεδιπλώνουν τα ψέματα που εμείς οι ίδιοι λέμε καθημερινά στον εαυτό μας.
Οι καθρέφτες αυτοί μας βοηθούν να αναγνωρίσουμε και να αποδεχτούμε αρνητικά συναισθήματα, δυσάρεστες επιθυμίες και επιζήμιες προθέσεις που μας κάνουν να αισθανόμαστε ντροπή, ενοχή και θυμό για τον εαυτό μας και να τον απορρίπτουμε, να το αποδοκιμάζουμε και συνεχώς να τον κρίνουμε αυστηρά.
Ο φόβος που μας διακατέχει μας απομακρύνει από το να αντικρύσουμε με ειλικρίνεια τις αρνητικές μας πτυχές και στην προσπάθεια μας να δικαιολογήσουμε και να προστατεύσουμε τον εαυτό μας, προβάλλουμε στους άλλους αυτό που δεν είμαστε πρόθυμοι να δούμε μέσα μας.
Ο πατέρας της ψυχολογίας του βάθους Κάρλ Γιούνγκ τονίζει ότι: «οτιδήποτε μας ενοχλεί στους άλλους, μπορεί να μας οδηγήσει στην κατανόηση του εαυτού μας».
Η αντίδραση μας απέναντι στις θετικές ή στις αρνητικές προβολές που καθρεφτίζουμε απέναντι στις σχέσεις μας, μας πυροδοτεί μια εσωτερική σύγκρουση και σύγχυση, η οποία παρεμβαίνει, φθείρει, αλλοιώνει, μεταμορφώνει ή εξελίσσει την ποιότητα των σχέσεων αυτών.
Χρησιμοποιούμε τις σχέσεις μας σαν καθρέφτες που αντανακλούν το προσωπικό μας είδωλο και το εσωτερικό μας εγώ.
Παρατηρώντας το είδωλο μας που κατοπτρίζεται στους γύρω μας γινόμαστε παρατηρητές του εαυτού μας, αποκτούμε επίγνωση του εσωτερικού μας κόσμου, αναγνωρίζουμε την ύπαρξη αρνητικών συναισθημάτων, μαθαίνουμε να διαχειριζόμαστε τις απορριφθείσες ιδέα που φιλοξενούνται μέσα μας για τον εαυτό μας και για τον κόσμο γύρω μας, αντιμετωπίζουμε τις φοβίες μας και ξεπερνάμε τις ανασφάλειες μας.
Αλλάζοντας το είδωλο μας, θα αλλάξουν και οι άνθρωποι που θα έλκουμε. Αρκεί να συνειδητοποιήσουμε ποιες είναι οι πτυχές εκείνες του εαυτού μας που αντανακλούμε στους άλλους και χρειάζονται προσοχή.
Ο νόμος της έλξης καθρεφτίζει πίσω στο είδωλο μας όλα όσα αισθανόμαστε και επιστρέφει παρόμοιες συμπεριφορές πίσω σε εμάς.
Γι αυτό χρειάζεται να κατανοήσουμε τον τρόπο με τον οποίο αλληλεπιδρούμε στις σχέσεις μας, έτσι ώστε να τις θεραπεύσουμε και να τις μεταμορφώσουμε, ξεκινώντας πρώτα από την «ίαση» της σχέσης με τον εαυτό μας.
Οφείλουμε στον εαυτό μας να γίνουμε συν-εργάτες και συν-δημιουργοί υγιών και ισορροπημένων σχέσεων, που θα αντανακλούν τον εσωτερικό θησαυρό των συναισθημάτων μας.
Συναισθήματα όπως, η αγάπη, ο θαυμασμός, η τρυφερότητα, η εμπιστοσύνη, η αποδοχή, η ειλικρίνεια, η ευγένεια και ο αμοιβαίος σεβασμός συμπληρώνουν τις υγιείς και ολοκληρωμένες σχέσεις στη ζωή μας.
Αν αυτά τα συναισθήματα ή έστω κάποια από αυτά δεν υπάρχουν στις σχέσεις μας, τότε χρειάζεται να αναρωτηθούμε τι κάνουμε λάθος, να αναθεωρήσουμε τον τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς και τελικά να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε προς το καλύτερο.
Ας ρίξουμε μια ματιά στις σχέσεις μας, τι αντανακλούν?
Τι συναισθήματα μας προκαλούν οι σημαντικοί άλλοι της ζωής μας?
Πώς τους αντιμετωπίζουμε?
Είμαστε σε θέση να διακρίνουμε τις δικές μας αρνητικές πτυχές σ’ εκείνους?
Ο κατοπτρισμός των σχέσεων μας είναι ένα ισχυρό εργαλείο αναγνώρισης των συναισθημάτων μας, αποδοχής των αρνητικών συμπεριφορών μας, παραδοχής των εσφαλμένων επιλογών και αποφάσεων και συγχώρεσης των ενοχών απέναντι στον εαυτό μας.
Στην διάρκεια της ζωής μας ανακαλύπτουμε τον εαυτό μας μέσα από τα μάτια των άλλων, καθώς αλληλεπιδρούμε μαζί τους και χτίζοντας σχέσεις και δεσμούς γεφυρώνοντας το κενό της μοναξιάς μας.
Οι σχέσεις που διαμορφώνουμε ωριμάζοντας καταλήγουν σε σπουδαίους δασκάλους της προσωπικότητας μας, αποδεικνύονται σε εν δυνάμει ευκαιρίες μάθησης του εαυτού μας και καθορίζουν την πορεία αυτοανακάλυψης του συναισθηματικού μας κόσμου.
Οι σχέσεις που δημιουργούμε στη ζωή μας κραδαίνουν τα κλειδιά της εσωτερικής αλήθειας του εαυτού μας, καθώς αντανακλούν την πιο σπουδαία πρόκληση να γνωρίσουμε σε βάθος τα συναισθήματα, τις πεποιθήσεις, τα τραύματα, τα ελαττώματα, τις εξαρτητικές τάσεις και τους φόβους μας και τελικά να εξελιχθούμε και να ωριμάσουμε πνευματικά και ψυχικά, αναλαμβάνοντας την ευθύνη του εαυτού μας μέσα από τη γνώση αυτού.
Μέσα στις σχέσεις μαθαίνουμε να δουλεύουμε και να αποκτούμε επίγνωση του εαυτού μας, προσδιορίζοντας το εξελικτικό επίπεδο που βρισκόμαστε κάθε στιγμή.
Ο Κρίσναμούρτι στο βιβλίο του «Εγώ χωρίς Εγώ» αναφέρει ότι : Κρίνουμε, αξιολογούμε, συγκρίνουμε, απορρίπτουμε ή αποδεχόμαστε, αλλά ποτέ δεν παρατηρούμε πραγματικά «αυτό που είναι, όπως είναι», και για τους περισσότερους ανθρώπους αυτό μοιάζει να είναι ό,τι πιο δύσκολο έχουν να κάνουν, αυτό και μόνο, όμως, είναι η αρχή της αυτογνωσίας.
Αν κανείς έχει τη δυνατότητα να βλέπει τον εαυτό του όπως είναι σ’ αυτό τον εκπληκτικό καθρέφτη των σχέσεων, που δεν παραμορφώνει, αν κανείς μπορεί απλώς να κοιτάζει μέσα σ’ αυτό τον καθρέφτη με πλήρη προσοχή και να βλέπει πραγματικά «αυτό που είναι», να έχει επίγνωσή του χωρίς να επικρίνει, χωρίς να κάνει κριτική, χωρίς να αξιολογεί-και αυτό το κάνεις όταν ενδιαφέρεσαι σοβαρά να το κάνεις- τότε θ’ ανακαλύψεις ότι ο νους είναι ικανός να απελευθερωθεί από κάθε διαμόρφωση.
Για να αλλάξουμε την ποιότητα των σχέσεων μας, πρέπει πρώτα να αλλάξουμε τους ίδιους τους εαυτούς μας, γι’ αυτό ας γίνουμε εμείς οι ίδιοι η αλλαγή που θέλουμε να δούμε στις σχέσεις μας.
