“Ησύχασε τις σκέψεις σου…Μην τις αφήσεις να σκιάσουν με τα σύννεφα τους, την Σελήνη της Καρδίας σου. Απελευθέρωσε κάθε λογισμό σου..”- Ρούμι
Οι άνθρωποι στις μέρες μας βρίσκονται εγκλωβισμένοι στην παγίδα της υπερανάλυσης.
Καθημερινές υποχρεώσεις, οικονομικές δυσχέρειες, επαγγελματικά θέματα, συναισθηματικά αδιέξοδα, προβλήματα υγείας αλλά και πρακτικά ζητήματα επιβίωσης μας οδηγούν σε έναν φαύλο κύκλο εσωτερικών μονολόγων και έναν καταιγισμό αναζητήσεων και απαντήσεων μέσα μας.
Αναλύουμε και υπεραναλύουμε τα πάντα, κάνουμε συνεχώς νέα σενάρια, αναλωνόμαστε σε υποθέσεις, ερμηνεύουμε συμπεριφορές, κρίνουμε καταστάσεις, σχολιάζουμε το παραμικρό και όλα αυτά επειδή έχουμε την ψευδαίσθηση ότι με αυτόν τον τρόπο είμαστε ικανοί να ελέγξουμε τα πάντα.
Θέλουμε να έχουμε τον έλεγχο της ζωής μας, των συντρόφων μας, της εργασίας μας, των φίλων, της οικογένειας μας, των σκέψεων και των επιλογών μας, των κινήσεων μας αλλά και των συναισθημάτων μας.
Όλες οι σκέψεις μας ξεκινούν με ένα γιατί το οποίο τις περισσότερες φορές μένει αναπάντητο να μας βασανίζει και να μας θυμίζει ότι τελικά δεν έχουμε ουσιαστικό χρόνο για να κάνουμε αυτά που πραγματικά μας κάνουν ευτυχισμένους και μας δίνουν χαρά, γιατί απλά χάνουμε χρόνο στο να ερμηνεύουμε και να αναλύουμε γεγονότα και καταστάσεις.
Υπεραναλύουμε και σκεφτόμαστε υπερβολικά επειδή φοβόμαστε ότι θα χάσουμε τον έλεγχο της ζωής και των καταστάσεων που μας περιβάλλουν . Ο φόβος δυσάρεστων εξελίξεων, απρόοπτων γεγονότων ανεξέλεγκτων συνθηκών που δεν μπορούμε να προβλέψουμε ή να ελέγξουμε μας δημιουργούν την τάση να υπεραναλύουμε και να ταυτιζόμαστε με τα προβλήματα μας, δίνοντας τους τη δύναμη να μας ελέγχουν.
Το να σκεφτόμαστε υπερβολικά για πράγματα και καταστάσεις που δεν μπορούμε να προβλέψουμε μας οδηγεί στην εδραίωση αρνητικών και ανασταλτικών συναισθημάτων εντός μας, όπως η πίεση , το άγχος, το στρες, η ανασφάλεια και η μειονεξία. Γι’ αυτό χρειάζεται να βάζουμε όρια στις επαναλαμβανόμενες αρνητικές μας σκέψεις και να γνωρίζουμε πότε πρέπει να σταματάμε, για πόσο και κάτω από ποιες συνθήκες, αυξάνοντας την επίγνωση μας στο παρόν και επιτρέποντας στον εαυτό μας να χαλαρώσει και να ζήσει το παρόν.
Οι περισσότερες επαναλαμβανόμενες σκέψεις αφορούν λανθασμένες επιλογές και λάθη του παρελθόντος , την αβεβαιότητα του μέλλοντος και τον φόβο για το άγνωστο και για συνθήκες που δεν γνωρίζουμε και δεν έχουμε τη δυνατότητα να προβλέψουμε. Με αυτόν τον τρόπο μεγαλοποιούμε και γιγαντώνουμε στο μυαλό μας μια κατάσταση.
Το να σκεφτόμαστε υπερβολικά είναι μια ψυχαναγκαστική και εμμονική τάση του εγκεφάλου να ελέγχει τις συνθήκες του περιβάλλοντος καθώς και τον ίδιο του τον εαυτό, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ακριβώς επειδή σκέπτεται θα έχει και το κατάλληλο αποτέλεσμα ή θα καταφέρει να ελέγξει την έκβαση του προβλήματος ή ότι ακόμα θα πάρει τις απαντήσεις που αναζητά.
Η υπερανάλυση είναι ένας αρνητικός προγραμματισμός του ανθρώπινου νου και της αδυναμίας αυτού να εστιάσει στο παρόν και να το απολαύσει.
Εγκλωβίζεται μ’ αυτόν τον τρόπο είτε στο παρελθόν είτε στο μέλλον, υπερφορτώνοντας το με άχρηστες και αρνητικές σκέψεις, υποκινούμενο από τον φόβο ελέγχου όλων των καταστάσεων στη ζωή του ατόμου.
Αυτό που μας προκαλεί φόβο είναι να μην κάνουμε λάθος, μην ματαιωθούμε και απορρηφθούμε από το περιβάλλον μας. Εάν εστιάσουμε στο τώρα μας με βαθιά επίγνωση και μείνουμε ευθυγραμμισμένοι στο κέντρο μας θα μάθουμε να παρατηρούμε και να αξιολογούμε την κάθε στιγμή και εάν τελικά χρειάζεται να ασχοληθούμε και πόσο χρόνο να διαθέσουμε σε κάθε κατάσταση ή πρόβλημα που εμφανίζεται και μας επηρεάζει αρνητικά.
Οφείλουμε να κατανοήσουμε ότι όσο αφήνουμε τις σκέψεις μας να μας ελέγχουν μικραίνουμε και περιορίζουμε τους εαυτούς μας νοητικά, ψυχικά και συναισθηματικά, με αποτέλεσμα να πνιγόμαστε σε μια δίνη ασυνείδητης υπερανάλυσης και εσωτερικής ανησυχίας αρνητικών συναισθημάτων κατηγορώντας υπερβολικά τον εαυτό μας . Αυτό ουσιαστικά μας απομακρύνει από τη διαδικασία ανάληψης σωστών αποφάσεων και την ανάπτυξη στρατηγικών αντιμετώπισης των προβλημάτων που παρουσιάζονται στην καθημερινότητα μας και μας προκαλούν έντονο άγχος και προβληματισμό.
Βασικά, η υπερανάλυση μας αποτρέπει από την δράση και μας απομακρύνει από τη λύση.
Συνεπώς αυτό που χρειάζεται να κάνουμε είναι να ακολουθήσουμε τη διαίσθηση μας , να βρούμε την ισορροπία, την ηρεμία και την ψυχική γαλήνη μέσα μας και να γίνουμε παρατηρητές των σκέψεων μας.
