Μια θλιβερή επέτειος καταγράφεται στο ημερολόγιο την 6η Αυγούστου, ημέρα που οι Αμερικανοί το 1945 με την ατομική βόμβα ισοπέδωσαν τη Χιροσίμα της Ιαπωνίας, πραγματοποιώντας την πρώτη πυρηνική επίθεση που γνώρισε η ανθρωπότητα.
Η, έχουσα το πικρά ειρωνικό όνομα “Little Boy” (μικρό αγόρι), ατομική βόμβα στοίχισε τη ζωή περίπου 140.000 ανθρώπων, εκείνη και τις επόμενες ημέρες, αλλά και τραγικές συνέπειες για χιλιάδες άλλους.
Τρεις ημέρες αργότερα, στις 9 Αυγούστου 1945, μια ακόμη αμερικανική ατομική βόμβα έπεφτε στο Ναγκασάκι, προκαλώντας το θάνατο 74.000 ανθρώπων από την πυρηνική έκρηξη και τις συνέπειες της ραδιενέργειας.
Γονατισμένη μετά τις καταστροφικές πυρηνικές επιθέσεις η Ιαπωνία αναγκάζεται να συνθηκολογήσει στις 15 Αυγούστου του 1945, δια στόματος του αυτοκράτορα Χιροχίτο, και να σημάνει το τέλος του άξονα και του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Οι ιστορικοί, 77 χρόνια μετά εξακολουθούν να ερίζουν για το αν η πυρηνική επίθεση, που επέσπευσε το τέλος του πολέμου, επέτρεψε ή όχι να σωθούν χιλιάδες ακόμη ζωές από την επέλαση των Ναζί και των Ιαπώνων συμμάχων τους.
Η συνείδηση των ανθρώπων πάντως έχει καταγράψει τις δύο αυτές επιθέσεις ως εγκλήματα πολέμου με καταστροφικές συνέπειες.
Ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτέρες, που έδωσε το παρών στις εκδηλώσεις στη Χιροσίμα, έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για τη νέα κούρσα εξοπλισμών, τονίζοντας πως “τα πυρηνικά όπλα δεν εγγυώνται καμία ασφάλεια, παρά μόνο τον θάνατο και την καταστροφή”.
Η 6η Αυγούστου, 77 χρόνια μετά τη ρίψη της ατομικής βόμβας στη Χιροσίμα μετουσιώνεται σε ημέρα μνήμης και περισυλλογής, για το πού οδηγούν την ανθρωπότητα οι συνεχιζόμενοι πόλεμοι απ’ άκρου σ’ άκρο του πλανήτη αλλά και οι φρενήρεις ρυθμοί ανάπτυξης των εξοπλιστικών προγραμμάτων.
