Με φόντο την Πυραμίδα του Ελληνικού και τους Στρατώνες Καποδίστρια στο Άργος θα εκτυλιχτεί η ζωή της μητέρας του Γεωργίου Καραϊσκάκη στην οποία βασίζεται ο μονόλογος της Σοφίας Καψούρου «Καραϊσκάκενα, o Θρύλος».
Το έργο, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καρατζιά με τη Σοφία Καψούρου στον ρόλο της Ζωής Διαμάντως Διμισκή, έρχεται για δύο παραστάσεις στο Άργος, την Κυριακή 26 Ιουνίου στις 9 το βράδυ στην Πυραμίδα του Ελληνικού, όπου για πρώτη φορά θα πραγματοποιηθεί θεατρική παράσταση, και την Κυριακή 10 Ιουλίου στις 9 το βράδυ στους Στρατώνες Καποδίστρια.
Η Μάνα του Γεώργιου Καραϊσκάκη, η Καλόγρια, η Ζωή Διαμάντω Διμισκή θα ζωντανέψει στα δύο επιβλητικά μνημεία του Δήμου Άργους, στην παράσταση που τελεί υπό την αιγίδα της ΚΕΔΑΜ, με την Ιστορία να συναντά το Θέατρο.
Ένα αντιπολεμικό έργο σε καιρό πολέμου.
Ένα έργο ύμνος στη γυναίκα και την ελευθερία της.
Φόρος τιμής στο ποδόσφαιρο και την ομορφιά του.
Η Καραϊσκάκενα, Μάνα του ήρωα Καραϊσκάκη, δεν γέννησε μόνο την Επανάσταση, η Καραϊσκάκενα είναι η Επανάσταση.
Λίγα λόγια για το έργο
Το έργο ξεκινάει με την απόλυτη ανατροπή: Η Καραϊσκάκενα η Καλόγρια, στο κελί της, παρακολουθεί έναν ποδοσφαιρικό αγώνα ανάμεσα στον Ολυμπιακό και τη Φενέρμπαχτσε.
Ένθερμη οπαδός του Ολυμπιακού, της ομάδας που έδρα της είναι το στάδιο που φέρει το όνομα του Γιου της, του σπουδαίου αρχιστράτηγου της Επανάστασης, άριστη γνώστρια της ιστορίας της ομάδας, αιώνια θαυμάστρια του αείμνηστου Θανάση Μπέμπη και της ντρίμπλας του, αφηγείται τη ζωή της, τις δυσκολίες που συνάντησε για να αναθρέψει τον μικρό Γιώργη και ξαναζεί τη γέννηση του Γιου της αλλά και τον θάνατό του. Ο αγώνας τελειώνει με τους Έλληνες νικητές. Ο Ολυμπιακός βάζει γκολ. Ο αθλητισμός είναι ο μεγάλος νικητής.
Η Καραϊσκάκενα γυναίκα-μάνα
Η Μάνα Καλόγρια. Η Μάνα Φίλαθλος. Η Μάνα Γυναίκα.
Η Μάνα που δεν έγινε ποτέ σύζυγος. «Μ’ όποιον θέλω τον έκανα. Με τον Θεό τον έκανα», απαντάει περήφανη στην Ιστορία.
Η Καραϊσκάκενα κάθε Κυριακή πάει στο Φάληρο, στο Γήπεδο Καραϊσκάκη να μυρίσει το γρασίδι, να μυρίσει το παιδί της.
Να τιμήσει τον γιο της. Τον Γιώργη της. Τον Αϊ-Γιώργη των Ελλήνων.
Πώς γεννιούνται οι ήρωες; Πώς πεθαίνουν; Πώς τους θυμόμαστε;
Το πιο σημαντικό για τον άνθρωπο είναι η μήτρα. Από πού έρχεται, ποιος είναι, πού πάει. Ποιον πολεμάει. Τη ρίζα του ή τη σκιά του.
Μέσα από τις θεατρικές συντεταγμένες χαρτογραφείται το τοπίο της Επανάστασης, αποκαλύπτονται οι αντιφάσεις της εποχής, η θέση της γυναίκας τότε. Όλα τόσο επίκαιρα, γιατί… ό,τι ήταν όμορφο μία φορά, είναι για πάντα. Ό,τι ήταν άσχημο μία φορά, θα ’ναι για πάντα.
«Καραϊσκάκενα, Ο Θρύλος»
Αρκούν έντεκα για έναν Θρύλο; Και ποιοι είναι αυτοί; Και σε ποια εποχή ανήκουν;
Ό,τι είναι αθώο μία φορά, είναι για πάντα.
Η Καραϊσκάκενα συνθέτει την ιδανική ενδεκάδα: «Θανάσης Μπέμπης, Ηλίας Υφαντής, Ηλίας Ρωσίδης, Γιώργος Σιδέρης, Γιώργος Δαρίβας, Ανδρέας Μουράτης, Μπάμπης Κοτρίδης, Μπάμπης Δρόσος, Μίμης Στεφανάκος, Νίκος Γιούτσος –Έμπαινε Γιούτσο!!– και στο τέρμα Παναγιώτης Κελεσίδης. Αυτοί είναι οι άντρες σου, Γιώργη μου. Αυτοί είναι οι άντρες του Καραϊσκάκη. ‘Θ ρ ύ λ ο ς!’».
Η παράσταση
Λόγος «έφιππος» όπως η εικόνα του Καραϊσκάκη. Γλώσσα εξομολογητική, παραστατική, ποιητική, με ακαριαίες και ακραίες εναλλαγές χιούμορ και συγκίνησης.
Σκηνοθεσία ανθρωποκεντρική, αντισυμβατική, με ευαισθησία, σκηνική ειλικρίνεια, αμεσότητα.
Μουσική πρωτότυπη, εξωκοσμική, με αναφορά στους βυζαντινούς ψαλμούς και σύγχρονο μυστικιστικό ήχο.
Σκηνικά εμπνευσμένα από τον εσωστρεφή μοναστηριακό βίο. Ενδυματολογικός κώδικας με συμβολικές άχρονες λεπτομέρειες.
Η Ζωή είναι αγώνας. Η Μάνα του Καραϊσκάκη, η Καραϊσκάκενα, ερυθρόλευκη στην ψυχή και στο πάθος, αυθόρμητη και αθυρόστομη, αιχμηρή και ανυπόταχτη, ερωτική και αιρετική, ανορθόδοξη πιστή της ορθοδοξίας, μια «ροκ» προσωπικότητα σε εξορία, θα γίνει ένα με όλους.
Συντελεστές
Στον ρόλο της Ζωής Διαμάντως Διμισκή η Σοφία Καψούρου
Συγγραφέας: Σοφία Καψούρου
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Καρατζιάς
Πρωτότυπη μουσική σύνθεση: Μάνος Αντωνιάδης
Σκηνικό / Κοστούμι: Γιώργος Λιντζέρης
Κατασκευή Σκηνικού: Κώστας Μπακάλης
Αγιογραφίες: Κική Μαυρίδου
Κατασκευή κοστουμιού: Παναγιώτα Τσομπανάκη (Ατελιέ Τσομπανάκη)
Σχεδιασμός φωτισμών: Βαγγέλης Μούντριχας
Φωτογραφίες παράστασης: Χριστίνα Φυλακτοπούλου
Trailer / Κινηματογράφηση: ORKI Productions
Πρόγραμμα παράστασης: Εκδόσεις Αιγόκερως
Επικοινωνία / Προώθηση παράστασης: Χρύσα Ματσαγκάνη
Βοηθοί σκηνοθέτες: Ελένη Μαζνώκη, Χρήστος Παναγιώτου, Κατερίνα Πουλέα, Όλγα Σούρσου, Δημήτρης Τζούκας, Λάμπρος Τζώρας
Παραγωγή: Team Vault AMKE
Η είσοδος θα είναι ελεύθερη για το κοινό και η διάρκεια του έργου είναι 60΄.
H παράσταση «Καραϊσκάκενα, ο Θρύλος» παρουσιάστηκεε στην Αθήνα με την οικονομική υποστήριξη και την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού, στο πλαίσιο του φεστιβάλ «Ο ΓΙΟΣ ΜΟΥ…», στον Πολυχώρο Vault.
Έγραψαν για το έργο και την παράσταση
-«Η Σοφία Καψούρου παρά την αντίδραση της θεατρικής οικογένειας εξέρχεται, εγκαταλείπει τα καθιερωμένα, ασχημονεί και την ίδια στιγμή σεμνύνεται, μένει πιστή στις παραδόσεις, γεννά, ενώ αναγεννιέται». Γιώργος Βέλτσος, Καραϊσκάκενα, ο Θρύλος, Εκδ. Αιγόκερως, Αθήνα 2022
-«Ύμνος στη γυναίκα και την ελευθερία της. Πρόκειται για Αριστούργημα». Κώστας Τραχανάς, Περιοδικό Fractal
-«Γυναίκα καμωμένη από λάβα, μέσα στο κατακόκκινο βελούδο της είναι η Καραϊσκάκενα, της Σοφίας Καψούρου. Λόγια πυρακτωμένα από το στόμα μιας αμφιλεγόμενης και προκλητικής «Ροκ Αγίας» που μοιάζει με ετοιμοπόλεμη ύαινα στο κελί της. Περήφανη, αθυρόστομη, αιχμηρή, αντισυμβατική, αιρετική, ερωτική, παθιασμένη. Μιλάει για εκείνον που η πατρίδα τον γέννησε και τον σκότωσε, γιατί η Ελλάδα είχε ανάγκη από έναν ήρωα σαν τον Καραϊσκάκη της. Είναι η επανάσταση προσωποποιημένη. Η ζωή της, ένας διαρκής αγώνας επιβίωσης. Όπως αγωνίστηκε η Ελλάδα τότε, όπως αγωνίζεται η Ελλάδα σήμερα. Το κείμενο της Σοφίας Καψούρου ρηξικέλευθο, ευφυές με δραματικό λυρισμό και έντονη ποιητικότητα. Είναι από εκείνα τα έργα που τρέμεις μην εκραγούν στα χέρια σου από ομορφιά και ευαισθησία. Τολμά να ενώσει παρελθόν και παρόν, με ανατρεπτική διάθεση. Η σκηνοθετική οπτική του Δημήτρη Καρατζιά, ανθρωποκεντρική, υποστηρίζει τον συναισθηματικό κόσμο της ηρωίδας, με ποικίλες εναλλαγές χιούμορ και συγκίνησης. Η Σοφία Καψούρου ενδύεται με ευθυβολία, γενναιότητα και σθένος την ηρωίδα της και μας εξιστορεί τον βίο και την πολιτεία μιας μητέρας που λάτρεψε τον γιο της, όσο καμία άλλη. Είναι μία περσόνα, εκρηκτική ψυχή τε και σώματι, ένα σύμβολο εθνικής αντίστασης με ελεύθερο και ατίθασο πνεύμα, κόντρα στα στερεότυπα της εποχής, οπλισμένη και η ίδια με ατσάλι για να επιζήσει σε μία κοινωνία σκληρή και δυστοπική. Μεστή η ερμηνεία της, αναδεικνύει τη σκηνική της αξιοσύνη μέσα στο πλούσιο υποκριτικό της κέντρο. «ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΕΝΑ, Ο ΘΡΥΛΟΣ», ένα δυνατό θεατρικό προϊόν με παραστατικότητα, πάθος, τόλμη που αποζημιώνει τον θεατή, τόσο για τη σύλληψη της ευφάνταστης ιδέας όσο και για την άρτια υλοποίησή της”. Ντίνα Καρρά, Only Theater
-«Η Καψούρου κάνει ένα άλμα στο χρόνο, φέρνει την ηρωίδα στο σήμερα και παίζοντας με τη σκηνική συνθήκη τη θέλει θεατή ενός ποδοσφαιρικού αγώνα μεταξύ του Ολυμπιακού (ή “Θρύλου”) και της τουρκικής Φενερμπαχτσέ, στο στάδιο που τώρα έχει το όνομα του γιου της.
Χωρίς, όμως, να υπογράφει μια παρωδία ή σάτιρα, η συγγραφέας παραδίδει ένα σαρωτικό, ορμητικό, γήινο κείμενο, δίνοντας φωνή στην “Καλογριά”, τη μάνα του ήρωα της Επανάστασης, και τη μετατρέπει σε αρχετυπική φιγούρα.
Τα μοτίβα της γυναίκας ως μητέρας, με το -σχεδόν σαρκικό- δέσιμο με τον γιο της, αλλά και ως γυναίκας που δεν ετεροπροσδιορίζεται και θέλει να ανήκει μόνο στον εαυτό της, καθώς και η τοποθέτησή της στο χρονικό πλαίσιο άγριων καιρών, όπως αυτοί της τουρκοκρατίας, χαρακτηρίζουν το σχεδόν αταξινόμητο σε ένα είδος κείμενο. Η σκηνοθεσία του Δημήτρη Καρατζιά παραδίδει μια παράσταση πυκνή και δονούμενη, με αισθητικό ενδιαφέρον, έτσι όπως το κατανυκτικό σκηνικό περιβάλλον με τις αγιογραφίες και τα καντήλια, κοντράρεται με την αισθαντική, φιλήδονη, πληθωρική και βλάσφημη παρουσία της Καραϊσκάκενας – την οποία ερμηνεύει εξαιρετικά η συγγραφέας, δίνοντας σκηνική, τρισδιάστατη οντότητα στις λέξεις που η ίδια συνέλαβε». Τώνια Καράογλου, Αθηνόραμα
-«Όταν ακούω το όνομα της Σοφίας Καψούρου συγκεκριμένα πράγματα έρχονται στο μυαλό μου, όπως η έντονη γυναικεία γραφή της, η αισθαντικότητα και η πρωτοτυπία των εικόνων που συνθέτει με την πένα της, καθώς και οι έντονες, παθιασμένες, μάξιμαλ ερμηνείες της.
…Καψούρου και Καρατζιάς, η πρώτη με ένα άκρως φεμινιστικού, αντιπολεμικού χαρακτήρα κείμενο, μα και την δυναμική της ερμηνεία και ο δεύτερος με την σύγχρονη σκηνοθεσία του, δίνοντας στην εποχή αυτή τον χαρακτήρα, το ενδιαφέρον και τη γοητεία που της αναλογεί.
Η Σοφία Καψούρου, δε, στο ρόλο της Καραϊσκάκενας δεν είναι απλά γοητευτική. Είναι μεγαλειώδης.
Η αρχοντική της εμφάνιση, ένα κατακόκκινο φόρεμα, που λειτουργεί σε πολλά συμβολικά επίπεδα, τα μακρυά, λυτά μαλλιά της, η ελευθεριότητα του λόγου της, αλλά και η άνεση με το φύλο της, όλα αυτά φέρνουν ενώπιόν μας όχι μόνο την μητέρα του γνωστού σε όλους ήρωα, μα την ίδια την Επανάσταση, πιο θηλυκή από ποτέ, μα στιβαρή και γεμάτη επική ορμή.
Το σκηνικό του Δ. Καρατζιά, δίνει στην ηρωίδα επί της σκηνής και τον απόντα γιο της μια μυθολογική, σχεδόν, υπόσταση.
Η “Καραϊσκάκενα”, ανεβαίνοντας στη σκηνή του Vault, εν καιρώ πολέμου, αποτελεί μια αντιπολεμική κραυγή.
Όλα αυτά, λοιπόν, συνθέτουν μια παράσταση σύγχρονη, μακρυά από την αποστειρωμένη και διεκπεραιωτική μέση προσέγγιση ανάλογων θεματικών και τον άδικο συντηρητισμό που την περιβάλλει». Αθηνά Κακλαμάνη, Θέατρο.gr
-«Το ισχυρό αρχέτυπο γειώνεται και γίνεται θρύλος ανθρώπινος, βλάσφημος, οικείος και ξεκαρδιστικός στο δυναμικό γυναικείο μονόλογο της Σοφίας Καψούρου, Καραϊσκάκενα ο θρύλος. Η Καραϊσκάκενα μετουσιώνεται σε μαρτυρική φιγούρα, σύμβολο της προσωπικής Επανάστασης και μητέρα του πόνου. Γεννά για να θάψει ως άλλη Παναγία. Και ως άλλη Ελισάβετ Α’ της Αγγλίας, με πολλούς εραστές αλλά με το προσωνύμιο «Παρθένα Βασίλισσα» καθότι ανύπαντρη, η Καραϊσκάκενα αρνείται τις συμβάσεις και υποφέρει από αυτές.
Η ερμηνεία της Σοφίας Καψούρου είναι αισθαντική αλλά δίχως φόβο για εξωτερίκευση. Γεμάτη πάθος, όπως και ο ρόλος που υποδύεται και δίχως την παραμικρή συστολή. Κινείται στο χώρο σχεδόν χορευτικά με αυτοπεποίθηση και απόλυτα ώριμη θηλυκή ενέργεια. Καταφέρνει με επαγγελματική γενναιότητα να αποδώσει μία ηρωίδα τόσο γήινη όσο και «άπιαστη».
Μία παράσταση φόρος τιμής στο μεγαλείο του αντι-ηρωισμού σε μια εποχή πολέμων και αγιοποίησης». Ραφαέλα Χαμπίπη, Θεατρομάνια
-«H Σοφία Καψούρου κάνει την υπέρβαση. Ποιητική γραφή, με ακαριαίες και ακραίες εναλλαγές χιούμορ και συγκίνησης.
H Σοφία Καψούρου είναι μία πολυσχιδής προσωπικότητα. Ηθοποιός, θεατρικός συγγραφέας, γράφει στίχους με μεγάλη επιτυχία. Η γραφή της είναι μεστή, αληθινή, ιδιαίτερη, με πάθος για την ζωή, πολλές φορές ανατρεπτική, δίνοντας πάντα το δικό της στίγμα. Η Σοφία Καψούρου στο έργο της «Καραϊσκάκενα, ο Θρύλος» κινείται συγχρόνως σε δύο παράλληλα σύμπαντα. Ενώνει το τότε με το σήμερα. Την ελληνική επανάσταση που βάφτηκε με αίμα, με τον αγώνα, στο στάδιο Καραϊσκάκη. Η σκηνοθεσία του Δημήτρη Καρατζιά είναι ιδιαίτερη, ευαίσθητη και ανθρωποκεντρική. Επικεντρώνεται στην μάνα, στην γυναίκα, στους πόνους της, στους αγώνες της για επιβίωση σε μια σκληρή εποχή.
Η Σοφία Καψούρου μέσα στο βελούδινο υπέροχο κόκκινο-πορφυρούν φόρεμά της. Το χρώμα του πάθους, του αίματος, του Ολυμπιακού. Στέκει μπροστά μας πότε αγέρωχη, πότε λυπημένη. Αθυρόστομη, προκλητική. Αγωνίστρια της ζωής. Μια ροκ «καλόγρια». Παθιασμένη, αντισυμβατική. Επιθετική και ευαίσθητη. Ερωτική και αιρετική, ανορθόδοξη πιστή της ορθοδοξίας. Τολμηρή και τρυφερή. Έτοιμη να εκραγεί σαν ηφαίστειο, χειμαρρώδης, μας συγκινεί με την αμεσότητα του λόγου της, την υποκριτική της αξιοσύνη, την ευθύτητα της ιστορία της. Με ενθουσίασε.
Μια εξαιρετική, τολμηρή, αληθινή, συγκλονιστική παράσταση». Βίβιαν Μητσάκου, Theater Project 365
-«Μια αντισυμβατική παράσταση. Μια άκρως τολμηρή παράσταση.
Η Σοφία Καψούρου, τολμά και γράφει ένα θεατρικό κείμενο μετά από σοβαρή και σε βάθος μελέτη όσων τεκμηριωμένων ιστορικών αναφορών έχουν γραφτεί και για τον Γεώργιο Καραϊσκάκη, όσο και για την μητέρα του Ζωή Διαμάντω Διμισκή.
Η Σοφία Καψούρου που ερμηνεύει επίσης την Μάνα του Καραϊσκάκη έδωσε μια άλλη υποκριτική διάσταση στον χαρακτήρα της Καραϊσκάκενας. Ο τρόπος που την ερμηνεύει είναι, άλλοτε επιθετικός, άλλοτε πάλι υπαινικτικός, άλλοτε πάλι ωμός και ρεαλιστικός. Υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Δημήτρη Καρατζιά κατατίθεται μια παράσταση που συστήνει με τον δικό της ρεαλιστικό τρόπο, μια γυναίκα, έναν άνθρωπο που ξεπέρασε τα στεγανά της κοινωνικότητας της εποχής της, μας την αποκαλύπτει μεταφορικά στο δικό μας σήμερα, μέχρι που την κάνει και φίλαθλο του Ολυμπιακού. Και ιδού το μεγαλείο της πλήρους ανατροπής.
Η Σοφία Καψούρου που σκηνικά επιβάλλεται και υποκριτικά διαστέλλεται, ενδεδυμένη με ένα αυτοκρατορικό πορφυρό, φόρεμα, αλλά και με σαφή υπαινιγμό στο αίμα που κατέθεσε στον αγώνα ο Καραϊσκάκης, το κόκκινο του πάθους, το άλικο της Ζωής. Και.. ασφαλώς της ομάδας που έδρα της έχει σήμερα το γήπεδο “Γεώργιος Καραϊσκάκης”.
Μια τολμηρή παράσταση, αλλά ιστορικά τεκμηριωμένη, που σε κρατάει σε ένταση και με το, μέχρι το τέλος, ενδιαφέρον να κορυφώνεται». Γιάννης Γαβρίλης, Reformer
-«Το Θεαθήναι είδε την παράσταση «Καραϊσκάκενα, o Θρύλος» σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καρατζιά με την Σοφία Καψούρου να ‘σκοράρει’!
Ο έμπειρος ηθοποιός και σκηνοθέτης ανέδειξε με ευρηματικό τρόπο, όλα εκείνα τα στοιχεία που κάνουν τον ανατρεπτικό μονόλογο της Σοφίας Καψούρου τόσο επιτακτικά επίκαιρο, φωτίζοντας παράλληλα τα καίρια ερωτήματα που αναδύονται από τον δραματουργικό πυρήνα του. Χωρίς ίχνος σοβαροφάνειας και με απενοχοποιημένο χιούμορ, ο αξιόλογος δημιουργός παραλληλίζει το χθες με το σήμερα, χρησιμοποιώντας την ομαδικότητα και το φίλαθλο πνεύμα του ποδοσφαίρου ως αντιπαραβολή στη φρίκη και τον παραλογισμό του πολέμου, κάθε πολέμου.
Η εξαιρετικά δοτική ερμηνευτικά Σοφία Καψούρου, κατέκτησε τη σκηνή, με την ίδια δύναμη και θέρμη που ο γιος της Καραϊσκάκενας πολέμησε για την ελευθερία, συστήνοντάς μας για πρώτη φορά την ανυπόταχτη μητέρα του Αϊ Γιώργη των Ελλήνων, μία απρόσμενα «ροκ» προσωπικότητα γεμάτη αντιφάσεις. Aπό αυτές που δύσκολα… αποκωδικοποιούνται και μπαίνουν σε καλούπια. Κατά μάνα, κατά κύρη, κατά γιο και θυγατέρα λέει η παροιμία και στην περίπτωση του Γεώργιου Καραϊσκάκη δεν θα μπορούσε να είναι πιο καίρια. Αγέρωχη, πηγαία, αθυρόστομη, με μια ελευθεριότητα ανακόλουθη προς τον μοναχικό, μοναστηριακό της βίο, λύνει τη γλώσσα της που τσακίζει κόκαλα, και καλπάζει σαν περήφανο άτι για να φτάσει στο γιο της, που κατοικεί στο Φάληρο.
Σε αυτό το άχρονο παράλληλο σύμπαν η μάνα του “Θρύλου” γίνεται σύμβολο όλων των μανάδων του κόσμου». Λίλα Παπαπάσχου, Θεαθήναι
-«Το κείμενο της πρωταγωνίστριας σε καθηλώνει από τα πρώτα λεπτά του έργου. Η Σοφία Καψούρου με το ρεσιτάλ ερμηνείας της, με τις εκφράσεις του προσώπου της που εναλλάσσονται διαρκώς μεταξύ χαράς, λύπης, χιούμορ και ταυτόχρονα ευαισθησίας, συγκίνησης, αλλά και μιας γυναίκας επαναστάτριας που δεν μασάει τα λόγια της με όποιο κόστος, είναι η ίδια η επανάσταση δοσμένη, μέσα στο κατακόκκινο βελούδινο φόρεμά της, η ηρωίδα μοιάζει με ένα ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί ανά πάσα στιγμή. Η πρωταγωνίστρια ισορροπεί με ιδιαίτερο σεβασμό και αξιοπρέπεια ανάμεσα στη Μάνα Καλόγρια, τη Μάνα Φίλαθλο, τη Μάνα Γυναίκα.
Μια παράσταση πραγματικά που κλέβει τις εντυπώσεις από κάθε άποψη. Η σπουδαία ερμηνεία της Σοφίας Καψούρου, που δεν παίρνεις το βλέμμα σου από πάνω της ούτε λεπτό, τόσο με την ερμηνεία της όσο και με το καθηλωτικό της κείμενο που είναι πιο επίκαιρο από ποτέ, σε συνδυασμό με την μοναδική σκηνοθεσία του Δημήτρη Καρατζιά, δημιουργούν ένα απόλυτα άρτιο θεατρικό αποτέλεσμα, που δεν πρέπει κανείς να χάσει.
Ένα αντιπολεμικό έργο σε καιρό πολέμου. Ένα έργο ύμνος στη γυναίκα και την ελευθερία της. Μια παράσταση που την προτείνω ανεπιφύλακτα!». Γιώργος Λιναρίτης, ArtMagazino
-«…H συγγραφέας του έργου και ερμηνεύτρια του μονολόγου η Σοφία Καψούρου είχε μια απίστευτη έμπνευση. Μπράβο της…
Πολλές από τις σκηνές του έργου, εκεί ειδικά που η μάνα του Καραϊσκάκη βγάζει τον πιο τραχύ της χαρακτήρα και την αθυροστομία της να την μεταφέρει και να την ερμηνεύσει στο γήπεδο Καραϊσκάκη σαν να ήταν μια φίλαθλος ή και γιατί όχι ένας άντρας φίλαθλος με φουστάνια.
…Ιστορική ακρίβεια και κάποιες πολύ δυνατές σκηνές όπως και το εύρημα του Ολυμπιακού και του γηπέδου του Καραϊσκάκη.
Ο κύριος Καρατζιάς σκηνοθέτησε απλά με μέτρο και στεκόμενος πίσω από το κείμενο, όπως πρέπει να στέκεται ένας σκηνοθέτης.
Ο Μάνος Αντωνιάδης έχει γράψει εξαιρετική θεατρική μουσική και έχει ντύσει την παράσταση όπου σοφά δεν έχει βάλει μέσα αυτά τα ακούσματα που θα περίμεναν όλοι, αλλά η μουσική που έχει γράψει για το τραγούδι του φινάλε είναι σπουδαία.
Οι δυο αγιογραφίες της Παναγίας και του Αγίου Γεωργίου στο σκηνικό που είναι λιτό είχαν πρωτοτυπία.
Η Καραϊσκάκενα είναι ντυμένη με ένα κατακόκκινο βελούδινο ρούχο, μια θεατρική τουαλέτα μεγάλης πρωταγωνίστριας παλιάς εποχής που δίνει άλλη διάσταση στην ηρωίδα και στην εκρηκτική ψυχοσύνθεσή της. Και φαίνεται επίσης καθαρά πως έχει ραφτεί από αυθεντική μοδίστρα του παλιού καλού καιρού την Παναγιώτα Τσομπανάκη…». Ιάσων Τριανταφυλλίδης, youfly.com
-«Έργο βασισμένο στη ζωή της μητέρας του Γεώργιου Καραϊσκάκη, της Ζωής Διαμάντως Διμισκή, με λόγο αιχμηρό και έξοχα ενοχλητικό σε σημεία, εναλλάσσει την συγκίνηση με το χιούμορ και κατορθώνει να συμπαρασύρει τον θεατή με την ορμή της ερμηνείας από την Σοφία Καψούρου από το μοναστηριακό κελί και το γήπεδο ως τη σκηνή.
Η ιστορία ξεκινάει με την καλόγρια στο κελί της να παρακολουθεί έναν ποδοσφαιρικό αγώνα ανάμεσα στον Ολυμπιακό και τη Φενέρμπαχτσε. Ένθερμη οπαδός των Πειραιωτών, της ομάδας που έδρα της είναι το στάδιο που φέρει το όνομα του γιου της, του σπουδαίου αρχιστράτηγου της Επανάστασης, άριστη γνώστρια της ιστορίας της ομάδας, αιώνια θαυμάστρια του αείμνηστου Θανάση Μπέμπη και της ντρίμπλας του, αφηγείται τη ζωή της, τις δυσκολίες που συνάντησε για να αναθρέψει τον μικρό Γιώργη και ξαναζεί τη γέννηση αλλά και τον θάνατό του.
Με την αλήθεια του κειμένου σε πρώτο πλάνο και την λιτότητα στη σκηνή, δίχως περιττά καλλιτεχνικά περιτυλίγματα, ο Δημήτρης Καρατζιάς δίνει ζωή σπουδαία στο έργο της Σοφίας Καψούρου με εκείνη να παρασύρει σαν μαγνήτης το βλέμμα του θεατή με τους δουλεμένους χρωματισμούς στις σκηνικές της εξομολογήσεις. Μια παράσταση πραγματικά να… την πιεις στο ποτήρι!». Αλέξανδρος Κούρτης, Zappit.gr
