Στην πολιτική, η πλέον συνηθισμένη κουβέντα, είναι αυτή για την νέα γενιά και τις ανάγκες της. Η νέα γενιά πάντα μπαίνει στο μικροσκόπιο της ανάλυσης των πολιτικών κομμάτων, προσπαθώντας να εντάξουν ή να οικειοποιηθούν το πλέον δυναμικό κομμάτι της κοινωνίας. Τις περισσότερες φορές βέβαια την σύγχρονη εποχή μπαίνει στην ατζέντα της συζήτησης προσχηματικά και εργαλειακά, μιας και οι πολιτικές που ασκούνται και οι πρακτικές βρίσκονται πολύ μακριά από τις πραγματικές ανάγκες και τα προβλήματα των νέων. Ενδεχομένως να προτιμάται από τις ηγεσίες το εκλογικό βάρος να πέφτει στην γένια άνω των 40 ,μιας και η επιρροή της στην κοινωνία στις μέρες μας, θεωρείται μεγαλύτερη.
του Παναγιώτη Ψυχογυιού*
Ο Ανδρέας Παπανδρέου με την πρώτη σοσιαλιστική κυβέρνηση της χώρας, προσέγγισε το πρόβλημα όσο κανείς άλλος και υποστήριξε ότι για το «νέο άνθρωπο που τελειώνει το πανεπιστήμιο έχομε ιερή υποχρέωση να του εξασφαλίσουμε το δικαίωμα στην δουλειά». Με την νέα γενιά στο επίκεντρο ως μοχλό για την αναδόμηση της χώρας, πορεύτηκε και εκπόνησε ένα κυβερνητικό πρόγραμμα που παρείχε στους νέους ίσες ευκαιρίες για μόρφωση , απασχόληση και κοινωνική ανέλιξη. Οραματίστηκε την νέα γενιά προοδευτικών πολιτών μετά από τα δύσκολα χρόνια της συντήρησης, επένδυσε στην διαπαιδαγώγηση τους ,αφουγκράστηκε τα προβλήματα τους και έδωσε χειροπιαστές λύσεις για ένα καλύτερο μέλλον, κυβέρνησε με την νέα γενιά της εποχής στο προσκήνιο και συνετέλεσε αποφασιστικά στην αύξηση του βιοτικού επιπέδου των Ελλήνων.
Η νέα γενιά στην Ελλάδα του σήμερα είναι μια γενιά κρίσεων. Μια γενιά που όπως έλεγε ένα παλιό σύνθημα έζησε χειρότερα από την προηγούμενη. Βιώνει την κρίση ως μοναδική συνθήκη γιατί δεν έχει βιώσει κάτι διαφορετικό. Έχει προσαρμόσει τον τρόπο ζωής της στο χαμηλότερο επίπεδο διαβίωσης, καθιστώντας το δημογραφικό ως ένα από τα κυρίαρχα πλέον προβλήματα της χώρας. Η επίδραση της κρίσης στην καθημερινότητα και οι όροι διαβίωσης πολλές φορές την οδηγεί μακριά από τους παραδοσιακούς κομματικούς σχηματισμούς. Παρόλ’ αυτά είναι μια γενιά άκρως πολιτικοποιημένη, με υψηλά επίπεδα μόρφωσης και τεχνολογικής εξοικείωσης. Ζητά και γεννά τις μεγάλες αλλαγές του σήμερα. Σε όσους την χαρακτήρισαν επαναστάτες του καναπέ ή του facebook ,απάντησε σε όλα τα μεγάλα ζητήματα με μεγάλες κινητοποιήσεις όχι μόνο διαδικτυακά, αλλά και στους δρόμους. Είναι ευαισθητοποιημένη στα ζητήματα της κλιματικής αλλαγής και του περιβάλλοντος, παλεύει για περισσότερο κοινωνικό κράτος και κοινωνικά δικαιώματα, ζητάει ίσες
ευκαιρίες στην αγορά εργασίας. αναδιανομή του πλούτου, κοινωνική αλληλεγγύη και δημοκρατία. Είναι μια γενιά που αντιστέκεται στον αποκλεισμό της από τα δημόσια πανεπιστήμια και αντιδρά στους όρους της επισφαλούς εργασίας που επιβάλλει η συντηρητική κυβέρνηση της ΝΔ. Είναι οι νέες και οι νέοι που τέτοιες μέρες πέρυσι ενώθηκαν και σχημάτισαν αντιφασιστικά κινήματα και πανηγύρισαν την καταδίκη του φασιστικού μορφώματος της Χρυσής Αυγής, και είναι οι ίδιοι που κινητοποιήθηκαν απέναντι στα περιστατικά αστυνομικής βίας.
Παρολ’ αυτά, πολλές φορές ο θυμός με την απογοήτευση λειτουργούν αντίστροφα. Ειδικά όταν αυτά είναι απότοκα της οικονομικής ανέχειας, της περιθωριοποίησης, της εργασιακής επισφάλειας και της αβεβαιότητας για το μέλλον. Χρέος της Σοσιαλδημοκρατίας είναι αυτά τα αρνητικά συναισθήματα των νέων, να οδηγήσουν σε κινητοποίηση και όχι σε παραίτηση και απαξίωση της πολιτικής. Ειδικά σε αυτές τις συνθήκες που οι πολιτικές επιλογές βάλλουν ευθέως κατά των δικαιωμάτων τους και αποτελούν αίτιο κινητοποίησης. Για να συμβεί αυτό η πολιτική πρέπει να ασκείται όχι μόνο εξ’ ονόματι της νέας γενιάς, αλλά με την νέα γενιά στο προσκήνιο. Οι ανάγκες και τα αιτήματα της νέας γενιάς πρέπει να είναι πρώτη ιδεολογική, πολιτική και επικοινωνιακή προτεραιότητα. Να δημιουργηθεί ένας σύγχρονος προγραμματικός λόγος και θέσεις, που θα δώσουν όραμα αλλά και θα απαντούν αποφασιστικά στα πραγματικά προβλήματα των νέων ανθρώπων ,θα κερδίσουν την εμπιστοσύνη τους και στο τέλος δεν θα την προδώσουν.
Με αφορμή τις επικείμενες εκλογές ηγεσίας στο Κίνημα Αλλαγής τίθεται το δίλλημα της ανανέωσης και της αναδιάρθρωσης του χώρου, που παραδοσιακά εκφράζει την Σοσιαλδημοκρατία στην Ελλάδα. Η ηλικιακή ανανέωση σίγουρα από μόνη της δεν είναι ικανή συνθήκη για να δώσει τις απαντήσεις που χρειάζονται. Είναι όμως ένα σημαντικό πρώτο βήμα, αναγκαίο, για να υπάρξει η κοινωνική γείωση με τα παραδοσιακά κοινωνικά στρώματα που εκφράζει ο χώρος, και την νέα γενιά. Στο σύνολο της η ανανέωση που επικαλούμαστε έχει να κάνει με ζητήματα που υπερβαίνουν το ηλικιακό. Μιλάμε για μια πολιτική πράξη και σκέψη ,ένα πολιτικό διακύβευμα, που σχετίζεται με την λειτουργία της παράταξης, τις πολιτικές θέσεις και πρακτικές, το νέο πολιτικό ήθος . Και όλα αυτά σε μια συγκυρία ευνοϊκή για την ανασύνταξη του χώρου , μιας και σε όλη την Ευρώπη όλα τα δυναμικά στρώματα της κοινωνίας και κυρίως η νέα γενιά, γυρίζουν την πλάτη στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που βαλτώνουν τις ζωές τους και αναζητούν την λύση στις προοδευτικές πολιτικές. Σε αυτή την πορεία και στην χώρα μας μεγάλο ρόλο θα παίξουν οι επιλογές των νέων ανθρώπων. Επιλογές που θα ταυτιστούν με αυτόν που θα δώσει ένα άλλο νόημα στην πολιτική, και θα τον ακολουθήσουν για τα επόμενα πολλά χρόνια. Και εκεί είναι το μεγάλο στοίχημα της Σοσιαλδημοκρατίας, του Κινήματος Αλλαγής και της νέας ηγεσίας.
*Παναγιώτης Ψυχογυιός, Οικονομολόγος-Λογιστής, Μέλος Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής Κινήματος Αλλαγής.
