H Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου, στο πλαίσιο της επίσκεψής της στην Καλαμάτα για τις εορταστικές εκδηλώσεις που διοργανώνει ο Δήμος για τα 200 χρόνια από την έναρξη της Επανάστασης, εγκαινίασε απόψε την έκθεση με τίτλο «Μνήμον Φως» του ζωγράφου Χρήστου Μποκόρου, στο Μέγαρο Χορού της μεσσηνιακής πρωτεύουσας.
Κατά τον χαιρετισμό της, η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, υπογράμμισε ότι η πόλη της Καλαμάτας είναι απόλυτα συνδεδεμένη με το ξέσπασμα της εθνεγερτήριας Επανάστασης. «Μια πόλη που κρατάει ζωντανή τη θύμηση εκείνου του πρωινού της 23ης Μαρτίου 1821, όταν οι Έλληνες αγωνιστές ανάγκασαν τον Τούρκο διοικητή Σουλεϊμάν Αρναούτογλου να παραδοθεί. Εκείνης της περίλαμπρης ημέρας, που η Μεσσηνιακή γερουσία με την προκήρυξή της «Προειδοποίησις εις τας Ευρωπαϊκάς αυλάς» γνωστοποίησε στους χριστιανικούς λαούς την απόφαση του έθνους να αποτινάξει τον ζυγό της οθωμανικής τυραννίας, ζητώντας τη συνδρομή τους» τόνισε η Πρόεδρος.
Παράλληλα, υπογράμμισε τον ισχυρό συμβολισμό της παρουσίασης στην Καλαμάτα της έκθεσης ενός δημιουργού, που με τα έργα του αποτίνει φόρο τιμής στο «Κοινό και το Κύριο» και διευκρίνισε ότι «Το «κοινό», τουτέστιν το νήμα που μας συνδέει και μας ενώνει στον παλαιότατο κοινοτικό μας βίο. Και το «κύριο», την ουσία αυτού του βίου, την επανεύρεση της ιερότητάς του. Μιας ιερότητας που συμπυκνώνεται στην ταπεινότητα και την λιτότητα, αλλά και στην ενατένιση του υψηλού, στην επίμονη αναζήτησή του».
Αναφερόμενη στα έργα του Χρήστου Μποκόρου, επισήμανε ότι φέρνουν στο νου τον στίχο του Διονυσίου Σολωμού από τους Ελεύθερους Πολιορκημένους «Ολίγο φως και μακρινό σε μέγα σκότος κι έρμο» και πρόσθεσε ότι «Τα κεράκια που καταυγάζουν το σκοτάδι σε πολλά από τα έργα του, η φλόγα ενός καντηλιού δίπλα στο πρόσφορο και το ποτήρι με το κόκκινο κρασί, το φως που σιγοτρέμει πάνω σε μια φθαρμένη από τη χρήση ελληνική σημαία, δηλώνουν για μένα τον θρίαμβο της ζωής όχι μόνο πάνω σε όσα την απειλούν, αλλά κυρίως σε όσα την ευτελίζουν».
Όπως σημείωσε η κυρία Σακελλαροπούλου «Συμβολίζουν την κατίσχυση της ύπαρξης επί της ανυπαρξίας, την στερεότητα του νοήματος έναντι της συνεχούς διαρροής του. Στην ταπεινή τους λάμψη συμπυκνώνεται η έννοια του καλού καγαθού, η ενδιάθετη λαχτάρα του ανθρώπου για πνευματική ανάταση και υπέρβαση. Και είναι αυτή ακριβώς η ανάγκη για υπέρβαση που ώθησε τους αγωνιστές της Επανάστασης, τους απλούς, τους αφανείς, να ξεπεράσουν τον φόβο, να αψηφήσουν την τουρκική υπεροπλία, να εξεγερθούν».
Αναλύοντας, την ιδιαίτερη θεματολογία των έργων του διακεκριμένου καλλιτέχνη, υπογράμμισε ότι «ο Χρήστος Μποκόρος ζωγραφίζει σημαίες ελευθερίας, άνθη λεμονιάς και πορτοκαλιάς, ταπεινά αντικείμενα του καθημερινού βίου πάνω σε καμβά, σε φθαρμένα ξύλα, σε κάθε λογής επιφάνεια. Η μνήμη, μνήμη ηρώων και ταπεινών ανθρώπων, είναι το εμπύρευμα που κινητοποιεί την ζωγραφική πράξη. Μνήμη αναστάσιμη, επικλητική, που ξαναζωντανεύει το παρελθόν στον χωροχρόνο του παρόντος».
Καταλήγοντας, η Πρόεδρος της Δημοκρατίας έκανε λόγο για έργα συγκινητικά, παρηγορητικά, ηθικά διαπλαστικά, για τέχνη, που συνδιαλέγεται με το φως και το σκοτάδι της ιστορίας, με τον πόνο και την ελπίδα των ανθρώπων, μετατρέποντας «τη μνήμη σε μνημείο», όπως χαρακτηριστικά έχει πει και ο ζωγράφος.
