Κυκλοφορούν ανάμεσά μας. Ισως είναι και κάποιοι από εμάς. Σίγουρα είναι και κάποιοι από εμάς. Τα λύματα μαρτυρούν ότι είναι πάνω από 300.000 άνθρωποι στην Αττική. Ισως και 350.000, σε σύνολο 3.700.000 κατοίκων. Στην Ελλάδα οι χρήστες υπολογίζονται σε ένα εκατομμύριο. Είναι δηλαδή περίπου το 10% του πληθυσμού. Ενα από τα μεγαλύτερα ποσοστά στην Ευρώπη. Στις χρονιές της μεγάλης κρίσης, της μεγάλης ανασφάλειας να πω, από το 2012 μέχρι το 2015, είχαμε εκρηκτική άνοδο – τότε που εκτινάχθηκαν και τα ψυχοφάρμακα. Ειδικά το 2015 είχαμε το ρεκόρ των ρεκόρ. Φτάσαμε σχεδόν στο 20% του πληθυσμού. Ναι, το 2015, τη χρονιά της μεγάλης ψευδαίσθησης.
Και τώρα, τους τελευταίους μήνες που όλο και πιο συχνά ακούμε «δεν πάει άλλο», τα ποσοστά πάλι εκτινάσσονται. Γιατί όλες αυτές οι συνήθειες έχουν σχέση με τις αντοχές μας και τις αδυναμίες μας. Οι χρήστες λοιπόν –ας τους πούμε έτσι– είναι όλων των ηλικιών και όλων των «τάξεων». Από παιδιά του λυκείου μέχρι ανθρώπους 80 χρονών. Και φτωχοί και πλούσιοι. Και Περιστέρι και Εκάλη και Δραπετσώνα και Γλυφάδα. Αν και δεν είμαι σίγουρος ότι ο τόπος κατοικίας σηματοδοτεί πλέον ουσιαστικές διαφοροποιήσεις.
Ναι, για την κάνναβη μιλάω. Για το χασίσι, το χόρτο, το μαύρο, τη φούντα, τη μαριχουάνα, το τσιγαριλίκι. Αν και τώρα τελευταία κάποιοι το ατμίζουν ή παίρνουν το εκχύλισμά του σε σταγόνες – CBD το θεραπευτικό, THC το ψυχαγωγικό. Αλλά ας γυρίσουμε στους ανθρώπους. Υπάρχουν 4 κατηγορίες χρηστών.
Οι χασικλήδες που λατρεύουν το χόρτο και δεν θέλουν να το μπερδεύουν με άλλες ουσίες, ούτε καν με το αλκοόλ.
Οι χρήστες του ΣΚ που για την παρέα περισσότερο καπνίζουν περιστασιακά χασίς.
Αυτοί που τα πίνουν όλα – μαζί και τα θανατηφόρα ναρκωτικά. Οι εξαρτημένοι των εξαρτήσεων δηλαδή.
Και αυτοί που χρησιμοποιούν την κάνναβη ως φάρμακο.
Ναι, δεν είναι μια δικαιολογία για να «την πίνουν». Εχω ακούσει γιατρούς, καθηγητές σε δημόσια νοσοκομεία, να συνιστούν σε καρκινοπαθείς κάνναβη για τη ναυτία και τους πόνους των χημειοθεραπειών ή για να απαλύνουν τη σπαστικότητα της πολλαπλής σκλήρυνσης. Και μετά είναι η επιληψία, η Πάρκινσον, η δυστονία, η άνοια, οι διαταραχές ύπνου, το άγχος…
Μέχρι τις αρχές του 20ού αιώνα η χρήση της ήταν ανεμπόδιστη σε όλο τον κόσμο. Από την Αμερική ξεκίνησε η απαγόρευση τη δεκαετία του 1930 με την ίδρυση του Ομοσπονδιακού Γραφείου Ναρκωτικών. Μέχρι τότε θεωρείτο ανώδυνο φάρμακο και μέγα ευφορικό. Αλλωστε γι’ αυτό ο Ποπάι τρώει σπανάκι και τα ξεπερνάει όλα – «spinach» ήταν τη δεκαετία του 1930 η συνωμοτική ονομασία της μαριχουάνας.
Γιατί ήθελαν την απαγόρευση οι Αμερικανοί; Οι υπερασπιστές της κάνναβης το συσχετίζουν με την άρση της ποτοαπαγόρευσης και το εμπόριο αλκοόλ. Αλλοι λένε επειδή τότε ξεκινάει η μαζική παραγωγή χημικών φαρμακευτικών προϊόντων. Οπως και να έχει, η απαγόρευση επιβάλλεται σε όλο τον κόσμο, κάτι που στην Ελλάδα κάνει ο Μεταξάς το 1936.
Και σήμερα, είναι πάλι η Αμερική που αλλάζει τους όρους του παιγνιδιού κάνοντας στροφή 180 μοιρών! Οι 43 από τις 51 πολιτείες έχουν επιτρέψει ήδη τη φαρμακευτική, κάποιες και την ψυχαγωγική χρήση της κάνναβης. Και από κοντά ο Καναδάς, η Αυστραλία και οι περισσότερες χώρες της Ευρώπης (Ολλανδία, Ισπανία, Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Πορτογαλία…). Ολοι ξαφνικά θυμήθηκαν ότι ακόμη και η υπερβολική δόση κάνναβης δεν οδηγεί στον θάνατο, ενώ αντιστοίχως η υπερβολική δόση αλκοόλ είναι η πρώτη αιτία θανάτου των νέων.
Η απελευθέρωση της χρήσης γέννησε τεράστιες επενδυτικές ευκαιρίες, γεγονός που έσπευσαν να εκμεταλλευτούν και οι χώρες του Νότου με σύμμαχό τους το κλίμα. Η Ελλάδα μπήκε δειλά στην παραγωγή φαρμακευτικής κάνναβης το 2018. Και σήμερα η κυβέρνηση, με μια πρωτοφανή για τα πολιτικά ήθη σύμπραξη με τον ΣΥΡΙΖΑ, προσπαθεί να διορθώσει τις ατέλειες του προηγούμενου νόμου και να κερδίσει το χαμένο έδαφος. Η νέα πρόταση νόμου, που συζητούν αυτές τις μέρες στη Βουλή, είναι ένα γενναίο βήμα για τη Ν.Δ., αν και έχει και πολλά παράδοξα. Θα μείνω μόνο σε ένα. Οι ξένοι και Ελληνες επενδυτές που καλλιεργούν το φυτό στην Ελλάδα θα πρέπει υποχρεωτικά να το εξάγουν, απαγορεύεται να το εμπορεύονται στην Ελλάδα. Δηλαδή οι Ελληνες –αν δεν αλλάξουν οι σχετικές προτάσεις των υπουργών– θα πρέπει να συνεχίσουν να αγοράζουν την «ελληνική φαρμακευτική κάνναβη» από τα ράφια της Βόρειας Ευρώπης.
Στο μεταξύ, συνθετικά κανναβινοειδή έχουν κατακλύσει το Ιντερνετ και διάφορα «μαγαζάκια» με είδη καπνού και αρωματικά (!), ενώ στο ημίφως το παράνομο εμπόριο ανθεί. Με άσχημες συνέπειες για τους νεαρούς κυρίως χρήστες. Γιατί αυτό που ψωνίζουν δεν είναι βέβαια το «χόρτο του παππού». Η υπερκατανάλωση και οι παράνομες συνθήκες παραγωγής, με λάμπες και χημικά γρήγορης ανάπτυξης, έχουν μεταλλάξει την κανναβουριά. Από την ήπια δράση περάσαμε στη δραστική ισοπεδωτική επίδραση σε πολλά όργανα του οργανισμού. Οι βλάβες στο νευρικό σύστημα των νέων κυρίως ανθρώπων μπορεί να μην οδηγούν στον θάνατο, αλλά ευθύνονται για διάφορες ψυχώσεις.
Το κρυφτούλι, λοιπόν, πρέπει να τελειώσει. Η κάνναβη δεν είναι μόνο επενδυτική ευκαιρία – 37 δισ. ευρώ μέχρι το 2027 είναι η πρόβλεψη! Είναι ευκαιρία για μια συνολική τολμηρή ρύθμιση. Προσωπικά επιμένω στην πρόταση για αποποινικοποίηση της χρήσης για τους ενηλίκους και το δικαίωμα προσωπικής καλλιέργειας, με αυστηρούς κανόνες εμπορίας και διάθεσης. Να γίνουμε ειλικρινείς και να εκπαιδεύσουμε τα παιδιά στα σχολεία για τις αρνητικές συνέπειες της κάνναβης, του καπνίσματος και του αλκοόλ. Να τους μάθουμε να ζουν χωρίς εξαρτήσεις και όχι με κρυφές εξαρτήσεις.
Η πρωτοφανής σύμπραξη Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ –το ξαναλέω– δεν πρέπει να πάει χαμένη. Κάνοντας μαζί τώρα ένα μεγαλύτερο βήμα, κανείς δεν θα κερδίσει και κανείς δεν θα χάσει ψήφους, για να μιλήσω στη γλώσσα των κομμάτων.
Αλλωστε το υποκριτικό «πνεύμα και ηθική» νομίζω δεν πουλάει πια. Ας το αφήσουμε στην «Ωραία των Αθηνών».
