Κατηφορίζοντας στη παλιά πόλη του Ναυπλίου, επί της οδού Πλαπούτα συναντά κανείς τον εντυπωσιακό Ναό του Αγίου Γεωργίου, με το επιβλητικό κωδωνοστάσιο του. Είναι αναμφισβήτητα ένας από τους ωραιότερους ορθοδόξους Ναούς με μεγάλη ιστορία. Πρόκειται για τον Μητροπολιτικό Ναό που χτίσθηκε στις αρχές του 16ου αιώνα, κατά τη διάρκεια της Πρώτης Ενετοκρατίας. Ο Ναός γνώρισε τις μεγαλύτερες χαρές αλλά και τις μεγαλύτερες λύπες της νεότερης ιστορίας της Ελλάδας αφού σε αυτό το Ναό τελέστηκαν οι κηδείες σημαντικών ανδρών που διαδραμάτισαν καθοριστικό ρόλο κατά την Ελληνική Επανάσταση όπως του Παλαιών Πατρών Γερμανού και του Δημήτριου Υψηλάντη και αργότερα η κηδεία του Ιωάννη Καποδίστρια.
Σε αυτό το Ναό τελέσθηκε και η ενθρόνιση του πρώτου βασιλιά της Ελλάδος, Όθωνα. Στο εσωτερικό του ο Ναός διαθέτει έναν άριστο αγιογραφικό διάκοσμο με σημαντικότερο όλων τον «Μυστικό Δείπνο». Πρόκειται για μοναδικό αντίγραφο σε όλο τον κόσμο του Λεονάρντο Ντα Βίντσι.
Η μεγαλοφυΐα του Ντα Βίντσι εκφράστηκε για πρώτη φορά σε όλη της την έκταση με το «Μυστικό Δείπνο». Στην τραπεζαρία του μοναστηριού Σάντα Μαρία Ντέλε Γράτσιε-Παναγία της Χάριτος στο Μιλάνο βρίσκεται και εκτίθεται η σπάνια νωπογραφία του Λεονάρντο Ντα Βίντσι ο «Μυστικός Δείπνος». Πρόκειται για μια τοιχογραφία του 15ου αιώνα που αναπαριστά το Μυστικό Δείπνο του Ιησού με τους μαθητές του, τη στιγμή που τους ανακοινώνει ότι κάποιος από αυτούς θα τον προδώσει.
Συγκεκριμένα στο έργο αυτό μπορούμε να παρατηρήσουμε με προσοχή την εικόνα που παρουσιάζει τον Ιησού να ανακοινώνει την επικείμενη προδοσία στους μαθητές του τα πρόσωπα και τα σώματα των οποίων έχουν ποικιλία συναισθημάτων, όπως θυμό έκπληξη, αιφνιδιασμό και λύπη. Παρατηρώντας τους δώδεκα Αποστόλους από αριστερά προς τα δεξιά βλέπουμε να είναι φανερά έκπληκτοι. Στη συνέχεια ο Ιούδας ο Ισκαριώτης, ο Πέτρος και ο Ιωάννης. Ξεχωρίζει βέβαια ο Ιούδας καθώς είναι φανερά αιφνιδιασμένος από την ξαφνική αποκάλυψη του σχεδίου του και το κεφάλι του βρίσκεται πιο χαμηλά από όλων των άλλων στο τραπέζι και ο αγκώνας του το ακουμπά. Ολοφάνερα η ταραχή του μαρτυρά την ενοχή του. Το αριστούργημα της τέχνης χρειάστηκε περισσότερο από τρία χρόνια για να ολοκληρωθεί και έφερε τον Λεονάρντο στα πρόθυρα της τρέλας αμίλητος και μανιωδώς επικεντρωμένος στην εκτέλεσή του, ο καλλιτέχνης αρνούνταν να φάει και να κοιμηθεί! Κι έτσι κατάφερε να αποκαλύψει το δράμα της στιγμής πριν από την εσχάτη προδοσία του Ιησού Χριστού.
Το μοναδικό αντίγραφο σε όλο τον κόσμο «Μυστικός Δείπνος» του Ντα Βίντσι που βρίσκετε στο Ναύπλιο και συγκεκριμένα στον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου όπως αναφέραμε και στην αρχή. Στο εσωτερικό του Ναού στο κοίλος κάτω από τον Παντοκράτορα βρίσκεται η τοιχογραφία ζωγραφισμένη από ανώνυμο δυτικότροπο αγιογράφο. Για την παράσταση υπάρχει η ανεπιβεβαίωτη πληροφορία ότι αποτελεί δώρο του βασιλιά Λουδοβίκου της Βαυαρίας πατέρα του Όθωνα.
Ο άγνωστος -σε μας- αγιογράφος ήταν άριστος γνώστης της Ώριμης Αναγέννησης της κορύφωση δηλαδή της τέχνης στην Ιταλία, εκεί που τα φώτα της αιωνίας πόλης ήταν στραμμένα στα μεγάλα ονόματα καλλιτεχνών όλων των εποχών με τις κορυφαίες μορφές του Μικελάντζελο, του Ντα Βίντσι και του Ραφαέλλο. Ο άγνωστος αυτός αγιογράφος του Ναυπλίου είναι προφανές λάτρης του Ντα Βίντσι και αποδίδει πιστά το έργο του μεγάλου καλλιτέχνη με κάθε λεπτομέρεια. Κάποιοι θεώρησαν ότι το αγιογραφικό αυτό έργο είναι του Δημήτριου Κ. Βυζάντιου (κωμωδιογράφος και αγιογράφος. Το δημοφιλέστερο θεατρικό του έργο υπήρξε η Βαβυλωνία) που αγιογράφησε πράγματι τον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Γεωργίου αλλά δεν έχει επιβεβαιωθεί από την έρευνα αν αγιογραφήσει όμως και τον «Μυστικό Δείπνο». Διαφορές που μπορεί να παρατηρήσει κάποιος είναι ότι ο αγιογράφος του Αγίου Γεωργίου, πάντρεψε την ζωγραφική της Ώριμης Αναγέννησης, με τη Βυζαντινή Αγιογραφία. Παρατηρούμε την προσθήκη του φωτεινού κύκλου με τον οποίον περιβάλλεται η κεφαλή του Χριστού -φωτοστέφανου- με την επιγραφή «Ο ΩΝ» και την ζωηρότητα των χρωμάτων. Το ύφος είναι περισσότερο ποιητικό και λιγότερο κοσμικό, προβάλλοντας δηλαδή την αγιοσύνη των προσώπων εκτός του Ιούδα που είναι πιο σκοτεινό. (Ο Ιούδας έφυγε από το φωτεινό υπερώο και χάθηκε μέσα στο σκοτάδι της νύχτας που είχε πέσει τόσο στην ψυχή του, όσο και στην ώρα, ο ευαγγελιστής Ιωάννης το περιγράφει χαρακτηριστικά και «…ἐκεῖνος εὐθέως ἐξῆλθεν· ἦν δὲ νύξ» (Ιω. 13,30)
Πάντως στην γενική πιστή αντιγραφή ο αγιογράφος του «Μυστικού Δείπνου» του Αγίου Γεωργίου ακολουθεί τους κανόνες του Ντα Βίντσι. Οι μαθητές αντί να είναι παραταγμένοι γύρω από το τραπέζι, σχηματίζουν τριάδες διαμορφώνοντας ένα πλέγμα μορφών και συναισθημάτων, τόσο μεταξύ τους, όσο και με τον Χριστό στο κέντρο. Ο αγιογράφος παρουσιάζει την ιδιαιτερότητα του κάθε μαθητή με ένα ψυχολογικό αποκαλυπτικό τρόπο, ρωτώντας τον Κύριο για τον ποιος από όλους θα τον προδώσει. Η σκηνή του «Μυστικού Δείπνου» αποδίδεται ως μια ανθρώπινη τραγωδία.
