Το Λαζαροσάββατο, το Σάββατο δηλαδή πριν από τη Μεγάλη Βδομάδα, ο λαός γιορτάζει την πρώτη Λαμπρή, την «Έγερση» του φίλου του Χριστού, του «αγέλαστου» Λάζαρου.
Στα περισσότερα μέρη της Ελλάδας για να απεικονίσουν την Ανάσταση του Λάζαρου, να συμβολίσουν δηλαδή τη Νίκη του Χριστού απέναντι στο θάνατο, αλλά παράλληλα και για να υποδηλώσουν την ανάσταση της φύσης, έφτιαχναν ένα ομοίωμα του Λάζαρου.
Σε κάποια μέρη τη θέση του «Λάζαρου» έπαιρνε ένα καλάθι στολισμένο με λουλούδια και πολύχρωμες κορδέλες. Στην Κρήτη έκαναν έναν ξύλινο σταυρό και τον στόλιζαν με ορμαθούς από λεμονανθούς και αγριόχορτα με κόκκινα λουλούδια, τις μαχαιρίτσες.
Τα παιδιά από την Παιδική Χορωδία του Αγίου Ιωάννη Άργους γύριζαν στα σπίτια και τραγουδούσαν τα «λαζαρικά», για να διηγηθούν την ιστορία του αναστημένου φίλου του Χριστού και να πουν παινέματα στους νοικοκυραίους:
«Πού ’σαι Λάζαρε, πού είναι η φωνή σου που σε γύρευε η αδερφή σου.
Ήμουνα στη γη, στη γη βαθιά χωμένος κι με τους λεπρούς ανταμωμένος.
Ηρθε ο Χρίστος και ξύπνησε με και από το μνήμα μου εσήκωσε με.
Ήρθε ο Λάζαρος, ήρθαν τα Βάγια, ήρθε η Κυριακή που τρων τα ψάρια.»
Τα παιδιά χαρούμενα πήραν καλαθάκια με τα λαζαράκια και τους ξύλινους σταυρούς και ξεχύθηκαν στην πόλη του Άργους τραγουδώντας τα κάλαντα και δίνοντας μια νότα χαράς.
