Ο Αχινός είναι πεδινό χωριό των Σερρών με υψόμετρο μόλις 15 μέτρα από την θάλασσα.
Το χωριό πήρε το όνομά του από τη λίμνη Αχινού ή Κερκινίτιδα ή λίμνη των Σερρών, η οποία έχει αποξηραθεί από τις αρχές της δεκαετίας του 1930
Το χωριό δημιουργήθηκε στην ίδια με τη σημερινή τοποθεσία από ψαράδες της ευρύτερης περιοχής που αρχικά έκτισαν εκεί τις ψαροκαλύβες τους από αρχαιοτάτων χρόνων.
Η λίμνη του Αχινού ήταν γνωστή στον άνθρωπο από την αρχαιότητα και αναφέρεται σε έργα περιηγητών και συγγραφέων από την κλασσική Ελλάδα μέχρι και την Τουρκοκρατία.
Η λίμνη του Αχινού, Ταχινού ή Τακιτού εκτεινόταν από την περιοχή που σήμερα βρίσκεται το χωριό Νέος Σκοπός και κατέληγε στα χωριά Μύρκινος και Αχινός όπου βρίσκονται οι εκβολές του ποταμού Στρυμόνα απ’ όπου και πήρε το όνομα της.
Παράλληλα η λίμνη ήταν γνωστή ως Κερκινίτιδα προσωνύμιο που οφείλεται πιθανόν στην μεγαλόπρεπη ουρά-απόληξη που σχημάτιζε η λίμνη έξω από το Μύρκινο
Σύμφωνα με τους γεωλόγους η δημιουργία της λίμνης συντελέστηκε πριν από 20.000 χρόνια όταν έλιωσαν οι παγετώνες της οροσειράς της Ροδόπης.
Η πρώτη ιστορική αναφορά της λίμνης γίνεται τον 2ο αιώνα π.Χ. από τον Έλληνα ιστορικό Αρριανό ο οποίος αναφέρει στο έργο του «Αλεξάνδρου Ανάβασης» πως ο Φίλλιπος της Μακεδονίας και ο γιός του Μέγας Αλέξανδρος είχαν ναυπηγεία εντός της λίμνης τα οποία δια μέσω του Στρυμόνα κατέληγαν στο λιμάνι της Ηιώνας το επίνειο της Αρχαίας Αμφίπολης.
Ωστόσο οι αρχαιολογικές έρευνες μας αποδεικνύουν πως ο άνθρωπος ζούσε στις όχθες τις λίμνης από την προϊστορική εποχή με τους γηγενείς να ζουν χάρις την γεωργία, την κτηνοτροφία αλλά και την αλιεία. Η Κερκινίτίδα εξυπηρετούσε ως υδάτινη οδός το τοπικό εμπόριο καθώς πέρα από δίοδος προς την Αμφίπολη και το Αιγαίο αποτελούσε και πύλη προς την Μακεδονική ενδοχώρα.
Στα μέσα του 15ου αιώνα η “λίμνη των Σερρών” (δηλαδή η λίμνη Αχινού) πέρασε στα χέρια της Ελληνοσέρβας μητριάς του Μωάμεθ του Πορθητή, Δέσποινας Μπράνκοβιτς, γνωστή και ως Μάρο. Ο Σουλτάνος τις είχε παραχωρήσει τιμητικά εκτάσεις στα Έζιοβα (σημερινή Δάφνη) άλλα και έναν Πύργο. Σχετικό βίντεο έχουμε ανεβάσει με τίτλο Ανακαλύπτουμε το σπήλαιο της Αγίας Μαρίνας και Ορέσκεια και Δάφνη
Προφανώς, κατά τα χρόνια εκείνα η λίμνη καταλάμβανε έκταση μεγαλύτερη και από αυτήν που εμφανίζεται σε έναν Αυστριακό χάρτη του 19ου αιώνα, οπότε κάλυπτε ολόκληρη την νοτιοανατολική πεδιάδα Σερρών (περίπου 250.000 στρ), από την Αμφίπολη έως την Κάτω Καμήλα, όπου εκεί ήταν αρχικά οι εκβολές του ποταμού Στρυμόνα.
Η Μικρασιατική καταστροφή και η έλευση 85.000 προσφύγων στις Σέρρες δημιούργησε σοβαρά προβλήματα. Αρχικά η πλειονότητα των νέων κατοίκων ήταν αγρότες με τις υπάρχουσες εκτάσεις να μην μπορούν να συντηρήσουν έναν τόσο μεγάλο αγροτικό πληθυσμό. Επιπλέον οι πρόσφυγες ήρθαν αντιμέτωποι με μία από τις μεγαλύτερες μάστιγες της περιοχής την ελονοσία η οποία και θέρισε το 1/5 αυτών. Όλα τα παραπάνω οδήγησαν την Κυβέρνηση του Ελ. Βενιζέλου να αποφασίζει την αποξήρανση της λίμνης. Την διαδικασία ανέλαβε η Γερμανική εταιρεία ύδρευσης ΟΥΛΕΝ το 1931 με την διαδικασία να ολοκληρώνεται το 1936. Για την αποξήρανση της λίμνης δημιουργήθηκε ένα λιμάνι στην περιοχή του Πεθελινού απ’ όπου και έγινε η καθέλκυση της βυθοκόρου “AHINOS”. Επιπλέον διευθετήθηκε η ροή των ποταμών και των χειμάρρων που τροφοδοτούσαν την λίμνη ενώ επεμβάσεις πραγματοποιήθηκαν και στην κοίτη του Στρυμόνα.
Από το 1936 έως και σήμερα λίγα πράγματα άλλαξαν στην περιοχή. Ο ελλιπής σχεδιασμός για επιμέρους εγγειοβελτιωτικά έργα και η μη πραγματοποίηση τακτικών καθαρισμών της λίμνης Κερκίνης αλλά και της κοίτης του Στρυμόνα από φερτές ύλες μεγέθυνε το πρόβλημα των πλημμυρικών φαινομένων. Η μεγάλη ζημιά τελικά έγινε το 2015 καθώς οι πολυήμερες βροχοπτώσεις οδήγησαν στην υπερχείλιση των νερών του Στρυμόνα και την κατάρρευση εφτά προστατευτικών αναχωμάτων και τα νερά έφτασαν μέχρι τα σπίτια του χωριού.
