Η φράση «έγινε της Πόπης» που την ακούμε σχεδόν καθημερινά, έχει συνήθως αρνητική έννοια καθώς τις περισσότερες φορές χρησιμοποιείται μεταφορικά για να περιγράψει την αποδιοργάνωση, την αταξία, το χάος και τον πανικό που επικρατεί σε μια κατάσταση.
Πρόκειται για μια ιστορία 100 και πλέον ετών, τόσο πίσω πρέπει να γυρίσουμε για να βρούμε από πού πηγάζει η φράση «έγινε της Πόπης». Προφανώς οι περισσότεροι θεωρούν ότι πίσω από το όνομα Πόπη κρύβεται μια γυναίκα. Η αλήθεια είναι ότι κρύβεται ένα πλοίο και μια τραγική ιστορία με 11 ανθρώπους να χάνουν άδικα την ζωή τους.
Το 1920 η εταιρεία «Ηπειρωτική Ατμοπλοΐα» αγοράζει το μετασκευασμένο 40 ετών επιβατικό ατμόπλοιο με την ονομασία «Πόπη». Η εταιρεία ανήκε στον Κεφαλλονίτη Γεώργιο Α. Ποταμιάνο, ο οποίος στα 18 του χρόνια απέκτησε δίπλωμα πλοιάρχου και στα 23 του σε συνεργασία με τον πατέρα του απέκτησε το πρώτο του καράβι. Ίδρυσε την εταιρεία «Ηπειρωτική Ατμοπλοΐα» και το 1919 μετέφερε την έδρα της στον Πειραιά.
Το βράδυ της 27ης Νοεμβρίου 1934 το πλοίο «Πόπη», με πλοίαρχο τον Γεώργιο Πιλάλη θέλοντας να συντομεύσει τον χρόνο ταξιδιού του προσπάθησε να διέλθει μέσα από το στενό των δυο νήσων Φλεβών και Φλεβοπούλας και δεν κατευθύνθηκε κυκλικά όπως θα έπρεπε. Με λάθος χειρισμούς εξόκειλε στη νησίδα Κασίδι, που βρίσκεται κοντά στον λαιμό της Βουλιαγμένης και στις βραχονησίδες «Φλέβες».Η απόσταση από την στεριά και το ακρωτήριο «Μικρό Καβούρι» ήταν μόλις 400 μέτρα και περίπου 300 μετρά από της βραχονησίδες «Φλέβες».
Το πλοίο ήταν φορτωμένο επισήμως με 122 επιβάτες (τόσα εισιτήρια είχαν εκδοθεί , ενώ αργότερα αποδείχθηκε ότι οι επιβάτες έφταναν τους 140 καθώς πολλοί είχαν εκδώσει εισιτήρια και μέσα από το πλοίο) αλλά και εμπορεύματα μεταξύ αυτών μια μεγάλη ποσότητα ακριβών τυριών.
Όταν το πλοίο “Πόπη” προσέκρουσε στην νησίδα Κασίδι , τόσο οι αξιωματικοί του πλοίου όσο και το πλήρωμα φρόντισαν να δώσουν προτεραιότητα στην εκφόρτωση των ακριβών τυριών που μετέφερε, παρά στην διάσωση των επιβατών. Το πλοίο είχε πάρει επικίνδυνη κλίση 95 μοιρών προς τα δεξιά, αλλά δεν βουλιάζει κι ενώ η στεριά είναι λίγα μέτρα μακριά, επικρατεί πανικός καθώς ο καπετάνιος δίνει προτεραιότητα να μεταφερθούν πρώτα τα ακριβά τυριά και το πλήρωμα αφήνει τους 140 επιβάτες στην τύχη τους.
Παρότι το πλοίο ουδέποτε δεν βυθίστηκε ολόκληρο, έντεκα επιβάτες πνίγηκαν από τον πανικό που επικράτησε. Τρεις χωροφύλακες που βρέθηκαν να συνοδεύουν κρατουμένους στην Ανάφη, άναψαν κλεφτοφάναρα με τα οποία ο κόσμος κατάφερε να δει και να εξέλθει. Αρκούσε μια οδηγία και μόνο για να εξέλθουν οι επιβάτες και να αποβιβαστούν στην κυριολεξία περπατώντας απλά στη διπλανή στεριά της βραχονησίδας του “Κασιδιού”, όμως αυτό δεν έγινε ποτέ!
Ο πανικός που επικράτησε με την εγκατάλειψη του πλοίου, η απουσία βοήθειας από τους αξιωματικούς και το πλήρωμα, το ανύπαρκτο τηλεγραφικό σύστημα που δεν είχε το πλοίο, όλες αυτές οι εικόνες έμειναν βαθιά χαραγμένες στη μνήμη του ναυτικού κόσμου και των νησιωτών. Η έκφραση «έγινε της «Πόπης», έγινε συνώνυμη με τον πανικό και την αταξία της νύχτας του ναυαγίου.
Και δεν έφτανε μόνο αυτό αλλά μετά από τρεις μήνες το πλοίο ρυμουλκήθηκε στον Πειραιά και επισκευάστηκε με μερικές μόνο επιδιορθώσεις και δρομολογήθηκε εκ νέου στη γραμμή Πάτρα, Ζάκυνθο, Αργοστόλι, Ληξούρι.
Σύντομα όμως και σε αυτή την γραμμή το “Πόπη” προσάραξε θέτοντας σε άμεσο κίνδυνο για δεύτερη φορά τους επιβάτες του. Έλεγαν ότι λόγω υψηλού κέντρου βάρους το πλοίο ήταν ευάλωτο στις απότομες κλίσεις.
Δεν ήθελε και πολύ ώστε η έκφραση του ναυαγίου, να επανέλθει και πάλι, αφού ο ναυτικός κόσμος μιλούσε εκ νέου για της “Πόπης” τα κατορθώματα. Καθώς λοιπόν της “Πόπης” τα κατορθώματα…. λάμβαναν διαστάσεις ο κόσμος απέφευγε να ταξιδεύει με αυτό το πλοίο αφού ένιωθε ανασφαλής. Οι επιβάτες που είχαν γνωρίσει την εμπειρία ενός ταξιδιού με το “Πόπη”, εξιστορούσαν τις εμπειρίες τους από το παραλίγο μοιραίο ταξίδι τους.
Τότε η διοίκηση του πλοίου αποφασίζει να αλλάξει την ονομασία “Πόπη” για να αποσυνδεθεί από το κακό ιστορικό του, μετονομάσθηκε σε “Ήπειρος”. Με την ονομασία αυτή αποτέλεσε ένα από τα πλοία της εταιρείας “Ηπειρωτική”, στην οποία επίσης την περίοδο του Μεσοπολέμου ανήκαν τα πλοία “Ελβίρα”, “Κίμων”, “Πέτρος”, “Τάσος” και “Φωκίων”.
Όμως οι επιβάτες για να το ξεχωρίζουν το πλοίο (λόγω του κακού του ιστορικού) συνέχιζαν να το αποκαλούν με το αρχικό του όνομα, “Πόπη”, αφού αποτελούσε πλέον φόβητρο σε όποιον ταξίδευε με αυτό…
