Οι γλυκές, ανοιξιάτικές μέρες αρχίζουν συνήθως με την αλλαγή της ώρας και έτσι ο Σύλλογος της Europalso και τα μέλη του μετά από την προτροπή του προεδρου του κ. Γεωργίου Ζηκόπουλου αποφάσισαν ότι έπρεπε να εκμεταλλευτούν τον καλό καιρό με μία όμορφη εκδρομή που θα συνδύαζε τις καθιερωμένες επισκέψεις σε σημαντικούς αρχαιολογικούς και θρησκευτικούς χώρους, με την απόδραση σε όμορφα τοπία και βέβαια ένα παραδοσιακό γεύμα. Προορισμός ορίστηκε οι αρχαιότητες, τα φυσικά τοπία και τα θρησκευτικά μνημεία της Κορινθίας.
Το πρόγραμμα ήταν ιδιαιτέρως «φορτωμένο» και επομένως τα μέλη του συλλόγου συγκεντρωθήκαν αρκετά πρωί, στις 8:30 π.μ. κάτω από τα γραφεία του Συλλόγου στην πλατεία Κοτζιά για να προλάβουμε να το φέρουμε εις πέρας! Το ξύπνημα πρωινό, αλλά με τη διάθεση στα ύψη πορευθήκαμε μέχρι την πρώτη στάση μας στον Ισθμό της Κορίνθου, όπου μεγάλωσε η παρέα μας αφού παραλάβαμε τους συναδέλφους/μέλη μας από το Ναύπλιο, την Κόρινθο και το Κιάτο.
Η περιήγηση που ξεκίνησε από το όμορφο Λουτράκι και την επίσκεψη των μελών της Europalso στη μονή του Οσίου Παταπίου. Η διώρυγα του Ισθμού της Κορίνθου είναι το σύμβολο της Πελοποννήσου, έχει συνολικό μήκος 6.343 μ. και πλάτος στην επιφάνεια της θάλασσας περί τα 25 μ.. Η τομή του Ισθμού της Κορίνθου αποτέλεσε επιθυμία επιφανών προσωπικοτήτων ήδη από την αρχαιότητα (Περίανδρος, Δημήτριος ο Πολιορκητής, Γάιος Ιούλιος Καίσαρας, Νέρωνας, Ιωάννης Καποδίστριας κ.ά.), μια και καθιστά δυνατή την αποφυγή του περίπλου της Πελοποννήσου. Τελικά, η διώρυγα της Κορίνθου κατασκευάστηκε κατά τα έτη 1882-1893.
Στη συνέχεια βρεθήκαμε στο Λουτράκι, απλωμένο στο μυχό του Κορινθιακού κόλπου, είναι μια λουτρόπολη διεθνούς φήμης, με πασίγνωστες ιαματικές πηγές, εξαίρετες παραλίες, θαυμάσια ξενοδοχειακή υποδομή και καζίνο. Με την ονομασία Θέρμαι, προς τιμήν της Θερμίας Αρτέμιδος, η περιοχή του Λουτρακίου αποτελούσε σημαντικό τμήμα της αρχαίας Κορίνθου και διέθετε λουτρόπολη. Η χρήση των ιαματικών πηγών της περιοχής αναφέρεται από τον Ξενοφώντα και τον Παυσανία. Σε κοντινή απόσταση από τον Ισθμό βρίσκεται και μια από τις πιο μεγάλες ρωμαϊκές επαύλεις που μάλλον ανήκε σε κάποιον αυτοκράτορα. Από τα μέσα του 19ου αιώνα το Λουτράκι άρχισε να μετατρέπεται σε εμπορικό και οικονομικό κέντρο, ενώ στις δεκαετίες που ακολούθησαν αποτέλεσε κοσμοπολίτικο κέντρο αναψυχής και θεραπευτικού τουρισμού, πόλο έλξεως για επιφανείς Έλληνες και ξένους παραθεριστές. Αξίζει να σημειωθεί ότι στην ευρύτερη περιοχή του Λουτρακίου, στο δυτικό άκρο της χερσονήσου Περαχώρας, βρίσκεται ο αρχαιολογικός χώρος του Ηραίου. Η επίσκεψη περιελάμβανε επίσκεψη και στην μονή του Οσίου Παταπίου. Ο Όσιος Πατάπιος γεννήθηκε τον 4ο αι μ.Χ., στη Θήβα της Αιγύπτου από πλούσιους γονείς, οι οποίοι ήταν καλοί Χριστιανοί. Γαλούχησαν τον Άγιο Πατάπιο με χριστιανικές αρχές. Ο Άγιος Πατάπιος σε μικρή ηλικία πήγε στην έρημο, όπου αφιερώθηκε συνολικά στην προσευχή. Το μοναστήρι του Αγίου Παταπίου είναι γυναικείο και φιλοξενεί 40 καλόγριες. Βρίσκεται στην Ελλάδα, στο βουνό Γεράνεια Όρη, σε ύψος 650 μέτρων (2132 πόδια), και είναι κοντά στο Λουτράκι (γνωστή Λουτρόπολη που βρίσκεται μια ώρα απόσταση από την πρωτεύουσα Αθήνα). Το μοναστήρι έχει θέα προς την θάλασσα και το Λουτράκι. Στη μονή του Αγίου Παταπίου καθώς εισερχόμαστε συναντάμε την εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου (Παναγίας). Αριστερά συναντάμε την εικόνα της Αγίας Υπομονής αριστερά της οποίας είναι εφαπτόμενη στον τοίχο η μεγάλη εικόνα του Αγίου Παταπίου μαζί με την Αγία Υπομονή και τον Άγιο Νίκωνα τον Νέο. Το σπήλαιο του Αγίου Παταπίου είναι δίπλα από την εκκλησία της Παναγίας. Εκεί φυλάσσεται σε λάρνακα το λείψανό του, καλυμμένο με ράσο. Στο σπήλαιο υπάρχουν και βυζαντινές αγιογραφίες από άγνωστους αγιογράφους και οι οποίες έχουν ζωγραφιστεί πιθανώς τον 15ου αιώνα μ.Χ.
Μια σύντομη στάση στον παράλληλο δρόμο της Ολύμπιας Οδού ήταν επιβεβλημένη για να δοκιμάσουμε τα εκλεκτά κρασιά στο οινοποιείο Γιαννίκος.
Φτάνοντας πλέον στον αρχαιολογικό χώρο της Αρχαίας Κορίνθου, αντικρίσαμε μία περιοχή που η μακραίωνη ιστορία του τόπου έχει αφήσει τα ίχνη της. Το κάστρο του Ακροκόρινθου δεσπόζει επί του απόκρημνου βράχου, που υψώνεται ΝΔ της αρχαίας Κορίνθου. Αποτέλεσε την οχυρωμένη ακρόπολη της αρχαίας και μεσαιωνικής Κορίνθου. Η οχύρωση εξασφαλίζεται με σύστημα τριών περιβόλων, που χωρίζονται μεταξύ τους με τείχη, ενισχυμένα με πύργους και προμαχώνες. Τρεις επιβλητικοί πυλώνες οδηγούν στο εσωτερικό, όπου υπάρχουν ερείπια κτισμάτων όλων των εποχών.
Η Αρχαία Κόρινθος είχε μία μακρά παράδοση, ως ένα από τα σημαντικότερα κέντρα του αρχαίου ελληνικού κόσμου με ιστορία που εκτεινόταν από τα αρχαία χρόνια και περνούσε στη ρωμαϊκή και ύστερη περίοδο. Θαυμάσαμε τα μνημεία που έχουν διασωθεί μέχρι σήμερα και ανάμεσά τους μας έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ο Ναός του Απόλλωνα που δεσπόζει στο επίκεντρο του αρχαιολογικού χώρου, οι κρήνες Γλαύκη και Πειρήνη, αλλά και το Βήμα από όπου ο Απόστολος Παύλος έβγαζε τους λόγους του προς τους Κορινθίους. Σημαντικότατα εκθέματα παρουσιάζονται και στο χώρο του Αρχαιολογικού Μουσείου που επισκεφθήκαμε στη συνέχεια, όπου μας εντυπωσίασαν τόσο τα αγάλματα των Κούρων της Τενέας όσο και τα δύο γιγάντια αγάλματα των αιχμαλώτων από τη Φρυγία, ενώ τα κορινθιακού ρυθμού κιονόκρανα που είναι διάσπαρτα σε όλο το χώρο αποδεικνύουν τη μεγαλοπρέπεια των κτιρίων της εποχής.
Η όμορφη συντροφιά περιηγήθηκε και στην πόλη της Κορίνθου όπου κατέληξαν σε γνωστό εστιατόριο της περιοχής. Τα μέλη ευχαρίστησαν τηλεφωνικά τον πρόεδρο της Europalso κ. Γιώργο Ζηκόπουλο για την ιδέα αυτής της σύντομης εκδρομής. Την περιήγηση στην περιοχή της Κορινθίας επιμελήθηκαν τα μέλη του Δ.Σ. κ. Γεωργουλέα, κ.Μεγαλοοικονόμου και ο Μ.Σάββας αλλά και ο διευθυντής του συνδέσμου κ. Β.Παπαδημητρίου ενώ συμμετείχαν και τα μέλη του Συλλόγου Europalso από την Κορινθία Καζάκη Χρυσούλα, Σαρχάνη Παρασκευή και Βασιλική Μαυροθαλασσίτη από την Αργολίδα. Ο αρχαιολόγος και μέλος της Europalso Κωνσταντίνος Τζιαμπάσης είχε αναλάβει την περιήγηση στους αρχαιολογικούς χώρους. Μετά από έναν σύντομο καφέ στην πόλη της Κορίνθου έγινε η μετάβαση στην Αθήνα. Άλλωστε πάντα σε μια εκδρομή δεν είναι μόνο η ομορφιά η αρμονία και το φως που αποκομίζει ο επισκέπτης αλλά κυρίως η ανθρώπινη επαφή με τους άλλους ανθρώπους.
