Ο Λέων Τολστόι είχε δώσει τη δική του ερμηνεία για το, τι είναι τέχνη.
Είναι το μέσο της ένωσης μεταξύ των ανθρώπων, που τους ενώνει μαζί στα ίδια συναισθήματα και είναι απαραίτητη για τη ζωή και τη πρόοδο προς την ευημερία των ατόμων και της ανθρωπότητας.
Ακριβώς αυτό λοιπόν. Γι’ αυτό η τέχνη πρέπει να απεικονίζει το ωραίο, το λατρευτό, το αληθινό.
Σαν ορθόδοξος χριστιανός, που για όσους το έχουν ξεχάσει είναι η επίσημη θρησκεία του κράτους, αισθάνομαι θλίψη όχι τόσο με τα τελευταία γεγονότα που διαδραματίζονται στην Εθνική Πινακοθήκη με την έκθεση όλων αυτών των τερατουργημάτων, που παραφράζουν και διακωμωδούν ιερές εικόνες Αγίων και της Παναγίας μας, ακόμη και με άσεμνο βίντεο με την μουσική υπόκρουση της προσευχής της Αγίας και ομοούσιου Τριάδος, αλλά με την αντιμετώπιση που είχαν αυτά τα γεγονότα εκ των υστέρων.
Με μιας, λες και ήταν συν εννοημένοι, δημοσιογράφοι, πολιτικοί, εκπρόσωποι κομμάτων , γνήσιοι εκφραστές του δικαιωματισμου, διαμαρτυρήθηκαν για την απρέπεια , έγκλημα το είπαν κάποιοι, του βάνδαλου [έτσι τον ονόμασαν] βουλευτή να κατεβάσει τους βλάσφημους αυτούς πίνακες , πίνακες που προσβάλουν τη πίστη μας, τη θρησκεία μας, τη μητέρα όλων μας τη Παναγιά, τα ιερά μας.
«Αλλοίμονο αν με το κάθε τι που δε μας αρέσει να προβαίνουμε σε βανδαλισμούς» έτσι εκφράστηκαν όλοι αυτοί που γοητεύονται από το αλλόκοτο.
Όπου …κάθε τι, βάλτε τη Παναγιά μας, το Χριστό μας, τους Αγίους. Οι απόψεις αυτές και όποιοι τις εκφράζουν αποτελούν δυστυχώς δημόσιο κίνδυνο. Καταντούν αηδία, και η παρουσία τους και μόνο μολύνει την ατμόσφαιρα.
Τι περισσότερο έκανε δηλαδή ο συγκεκριμένος βουλευτής από το Χριστό , όταν οργισμένος μπήκε στο Ναό του Σολομώντα λίγες μέρες πριν το Πάσχα και βλέποντας τους διάφορους εμπόρους να έχουν απλώσει τη πραμάτεια τους πάνω σε πάγκους στο περίβολό του Ναού , όρμησέ εναντίον τους , αναποδογύρισε τους πάγκους και τους πέταξε έξω από τον οίκο του Θεού , τον τόπο προσευχής.
Τελικά γεννιέται το ερώτημα. Ο Βουλευτής βανδαλισε τα υποτιθέμενα έργα τέχνης, η αυτά τα έργα βανδαλιζουν καθημερινά τους επισκέπτες , ακόμα και μικρές αθώες ψυχές που ατυχώς και κάκιστα εκπαιδευτικοί αποφασίζουν να τα ξεναγήσουν σε τέτοιου είδους χώρους. Αλήθεια πως περιγράφουν στα παιδιά αυτές τις εικόνες. Και φανταστείτε τη ρωγμή στις ψυχές αυτών των παιδιών ιδιαίτερα όσων έχουν ευσεβείς γονείς και γνωρίζουν καλά, αποτυπωμένη στο μυαλό τους την εικόνα της Παναγίας και των Αγίων μας.
Κλείνοντας να ξέρουν καλά όλοι αυτοί, ότι όχι μόνο δε δεχόμαστε τη σαγήνη , τη γοητεία δηλ. του αλλόκοτου, όχι μόνο δε δεχόμαστε το ανώμαλο να προσφέρεται σαν ομαλό, αλλά νιώθουμε απέχθεια για όλους αυτούς τους αλλόκοτους.
Απέχθεια για τους αλλόκοτους που έχουν καταστρέψει τις ζωές μας ,που έχουν καταντήσει καταθλιπτικούς και αγέλαστους , τη μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων.
Απέχθεια για τους αλλόκοτους που προσβάλουν τα ιερά μας και τη πίστη μας.
Απέχθεια για τους αλλόκοτους που σα μαριονέτες εκτελούν με απάθεια και τυφλή υπακοή, χωρίς συγκροτημένη σκέψη τις εντολές που τους δίνονται.
Απέχθεια για τους αλλόκοτους που βγαίνουν καθημερινά στα κανάλια και μας βομβαρδίζουν συνεχώς και σκοπίμως με άσχημες ειδήσεις , ακριβώς για να ενισχύσουν το φόβο και να αποδυναμώσουν το όραμα και τη χαρά.
Ακόμη περιμένω την επίσημη θέση της εκκλησίας…
Γιάννης Εμμανουήλ.
