Η «Τέχνη σε χρυσό – Το κόσμημα στους ελληνιστικούς χρόνους» που διοργανώνει το Μουσείο Μπενάκη είναι μια μοναδική έκθεση, στην οποία παρουσιάζονται σημαντικά κοσμήματα αλλά και τα αποτελέσματα μιας ενδελεχούς έρευνας πάνω στην τεχνογνωσία της κατασκευής κοσμημάτων της εποχής των ελληνιστικών χρόνων (323-30 π.Χ.).
Επιμέλεια: Κων/νος Τζιαμπάσης
Η ελληνιστική περίοδος ξεκινά συμβατικά το 323 π.Χ., τη χρονιά του θανάτου του Μ. Αλεξάνδρου, και διαρκεί έως το 30 π.Χ. Μετά τις κατακτήσεις του Μ. Αλεξάνδρου, από την Αδριατική μέχρι το Αφγανιστάν και από την Αιθιοπία μέχρι τη σημερινή Ουκρανία δημιουργήθηκε ένα τεράστιο δίκτυο βασιλείων και πόλεων, αυτό που αποκαλούμε ελληνιστική οικουμένη. Μέσα στα όριά της ταξίδευαν συνεχώς ετερογενείς και πολύγλωσσοι πληθυσμοί, ανάμεσά τους και τεχνίτες, ανταλλάσσοντας γνώσεις και πληροφορίες, και αυτή ακριβώς η ανταλλαγή οδήγησε στην τρομακτική αύξηση των τεχνολογικών γνώσεων και σε μια ώσμωση πολιτισμική, καθοριστικό στοιχείο για την ανάπτυξη και την εδραίωση μιας κοινής καλλιτεχνικής έκφρασης.
Στην πρώτη ενότητα εξετάζεται η ιστορία του ηράκλειου κόμβου, ενός δημοφιλούς μοτίβου στην ελληνιστική κοσμηματοτεχνία, το οποίο μετά τον M. Αλέξανδρο και μέχρι τα μέσα περίπου του 3ου αιώνα π.Χ. σχετίζεται με τη μακεδονική δυναστεία. Η δεύτερη και η τρίτη ενότητα είναι αφιερωμένες στα κοσμήματα κεφαλής, δηλαδή τα στεφάνια και τα διαδήματα. Η επόμενη ενότητα περιλαμβάνει κοσμήματα που σχετίζονται με τους έμφυλους ρόλους. Εξετάζονται συγκεκριμένοι τύποι ελληνιστικών κοσμημάτων που σχετίζονται με τον γάμο, τον κοινωνικά επιβεβλημένο σκοπό ζωής του γυναικείου φύλου κατά την αρχαιότητα. Στα περιορισμένα έτσι κι αλλιώς ανδρικά κοσμήματα είναι ορατές οι αναγωγές στην κοινωνική, στρατιωτική ή θρησκευτική ιεραρχία. Αμέσως μετά ακολουθεί η ενότητα της κόσμησης των άωρων νεκρών – άωρος είναι αυτός που δεν έφτασε στην καλή του ώρα, που δεν πρόφτασε δηλαδή να παντρευτεί και να τεκνοποιήσει. Υπάρχουν σύνολα από ταφές άωρων νεκρών για να δείξουμε πώς τους στόλιζαν. Ο επισκέπτης μπορεί να δει ότι τα παιδιά τα στόλιζαν από πάνω μέχρι κάτω με κοσμήματα που είχαν σχέση με τον μελλοντικό ρόλο τους, αυτόν που δεν πρόλαβαν να βιώσουν. Στην ίδια ενότητα περιλαμβάνονται και φυλακτά που συνήθιζαν να βάζουν επίσης σε τάφους μικρών παιδιών. Πρόκειται για σύμβολα που σχετίζονται με την προστασία, την ευχή για καλό ταξίδι. Είναι σαν να ακούς τους ζώντες να εύχονται στο μικρό παιδί να περάσει ανώδυνα στο επέκεινα.
Η επόμενη ενότητα περιλαμβάνει κοσμήματα που βρέθηκαν σε ιερά, τα οποία παρουσιάζονται δίπλα σε άλλα που πιθανόν ανήκαν σε μέλη του ιερατείου ή σε μυημένους στα ορφικά/διονυσιακά μυστήρια. Στη συνέχεια, εξετάζεται η τεχνολογία των κοσμημάτων. Μια σειρά αντικείμενων με δανεισμό από το Εθνικό Μουσείο της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης είναι τα εργαλεία ενός κοσμηματοποιού που δρούσε στην περιοχή αυτή τον 2ο αι. π.Χ. Ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον σύνολο, που περιλαμβάνει τις μήτρες του, τα καλέμια του, τα εργαλεία με τα οποία σχεδίαζε πάνω σε μεταλλικά ελάσματα. Όλα αυτά μας βοηθούν να καταλάβουμε τον τρόπο με τον οποίο δούλευαν οι κοσμηματοποιοί της περιόδου, τι μέσα διέθεταν για να φτάσουν στην παραγωγή αυτών των εκπληκτικών έργων.
Στην ενότητα της αποθησαύρισης το κόσμημα εξετάζεται ως μέσο επένδυσης κεφαλαίου, συναισθηματικού και υλικού. Στην αρχαιότητα, σε περιπτώσεις κινδύνου από επιδρομές ή πολιτικής αστάθειας, οι άνθρωποι συνήθιζαν να καταχώνουν νομίσματα και χρυσά κοσμήματα. Εδώ έχουν συγκεντρωθεί τρεις θησαυροί κοσμημάτων από την Κεφαλονιά, τη Δήλο και τη Θήβα του 2ου αι. π.Χ. Το έκθεμα που με συναρπάζει όσον αφορά τη συναισθηματική αξία που είχε για τον κάτοχό του είναι το μολύβδινο έλασμα από τη Δήλο με την κατάρα μιας γυναίκας που κάποιος τής έκλεψε το χρυσό της βραχιόλι. Καταριέται τον κλέφτη, να παραλύσουν τα νεύρα του από το κεφάλι μέχρι τις φτέρνες, να του κοπούν τα χέρια, καλεί όλους τους χθόνιους δαίμονες να τη βοηθήσουν να υλοποιηθεί αυτή η κατάρα.
Δίπλα σε δημιουργίες που απεικονίζουν τον κόσμο της Αφροδίτης και του Διονύσου παρουσιάζονται οι πιο δημοφιλείς κοσμηματικοί τύποι της περιόδου, σκουλαρίκια, βραχιόλια και περιδέραια με απολήξεις σε σχήμα κεφαλών ζώων ή υβριδικών όντων, φιδόσχημα βραχιόλια και δαχτυλίδια, πόρπες και περόνες για το ένδυμα κ.λπ.
Μετά, ο επισκέπτης προχωράει στην ενότητα της πολυχρωμίας, στην οποία πολύτιμοι και ημιπολύτιμοι λίθοι από την Ασία και την Αφρική δημιουργούν εντυπωσιακή αντίθεση με τη λάμψη του χρυσού. Στην κατάληξη της διαδρομής μας θα δούμε ένα σύνολο γυναικείων κοσμημάτων του 2ου αι. π.Χ. από το Ιράν. Το ενδιαφέρον εδώ είναι το πώς τα ελληνιστικά στοιχεία μπολιάζονται με τις τοπικές παραδόσεις και δημιουργούν νέες παραλλαγές.
Στο κέντρο της αίθουσας εκτίθεται μεγάλο μέρος των κοσμημάτων από τον λεγόμενο «Θησαυρό Θεσσαλίας/Καρπενησίου» που είναι μοιρασμένος μεταξύ του Μουσείου Μπενάκη και του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου της Αθήνας. Πρόκειται για εξαιρετικής τέχνης γυναικεία κοσμήματα, περίτεχνες δημιουργίες που έχουν αποδοθεί σε σημαντικό μακεδονικό εργαστήριο του 3ου -2ου αι. π.Χ., και ανήκαν μάλλον σε μέλη της μακεδονικής αυλής.
Παραδόξως, οι ελληνιστικοί κοσμηματοποιοί δεν υπογράφουν τις δημιουργίες τους και τα ονόματα που έχουμε στον Θησαυρό της Θεσσαλίας/Καρπενησίου –κάποια κοσμήματα φέρουν το όνομα Ζωίλα– κατά πάσα πιθανότητα αναφέρονται στην κάτοχο. Οι χρυσοχόοι δρουν ανώνυμα και δεν γνωρίζουμε αν έχαιραν ιδιαίτερης εκτίμησης στον κόσμο των καλλιτεχνών της περιόδου.
Μέσα από δώδεκα ενότητες το κόσμημα προσεγγίζεται καλλιτεχνικά, τεχνολογικά αλλά και ως ένα αντικείμενο που μπορεί να αφηγηθεί ιστορίες για τους κατόχους τους. Τα κοσμήματα της έκθεσης θα συνοδεύονται από αγγεία και ειδώλια που λειτουργούν ως αντικείμενα αναφοράς στις ερμηνείες που δίνονται για τη χρήση ή τον χαρακτήρα τους, βίντεο που δείχνουν τη διαδικασία ανακατασκευής ενός κοσμήματος, video animation που παρουσιάζει για πρώτη φορά τις πέντε βασικές τεχνικές κατασκευής αρχαίων ελληνικών κοσμημάτων, καθώς και από μια απτική προθήκη για άτομα με ολική ή μερική απώλεια όρασης, χάρη στην οποία θα έχουν την ευκαιρία να εξερευνήσουν τη διαδικασία κατασκευής ενός κοσμήματος με βάση μια συγκεκριμένη τεχνική, χαρακτηριστική των ελληνιστικών χρόνων.
Με τη συμμετοχή τριάντα μουσείων και εφορειών αρχαιοτήτων από την Ελλάδα και πέντε μουσείων από το εξωτερικό, το ελληνικό κοινό έχει την ευκαιρία εως τα τέλη Απριλίου να δει μοναδικά σύνολα χρυσών κοσμημάτων.
Η έκθεση «Τέχνη σε χρυσό – Το κόσμημα στους ελληνιστικούς χρόνους» αποτελεί μέρος της Πράξης «Οι Συλλογές του Μουσείου Μπενάκη και η σύγχρονη δημιουργία» και χρηματοδοτείται από το ΕΣΠΑ 2021-2027 με συγχρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του περιφερειακού προγράμματος ΑΤΤΙΚΗ.
«Τέχνη σε χρυσό – Το κόσμημα στους ελληνιστικούς χρόνους»
ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 13/11/2024 – 27/04/2025
*Ο Κων/νος Χ. Τζιαμπάσης είναι αρχαιολόγος
