Παρακολουθούμε τις τελευταίες ημέρες σοκαρισμένοι τα βασανιστήρια, που υπέστη το μικρό αγοράκι στην Κρήτη, με την καθημερινή έκθεση όλων αυτών των ανατριχιαστικών λεπτομερειών σχετικά με την κακοποίησή του.
Τι βρέθηκε, πώς βρέθηκε, τι διαπίστωσαν οι θεράποντες ιατροί, τι αναφέρει η ιατροδικαστική έκθεση, πόσα τραύματα παλιά και νέα φέρει στο σώμα του, τι λέει η γιαγιά, γιατί κλαίει η θεία, η απόγνωση του βιολογικού πατέρα, τα δακρύβρεχτα λόγια του γείτονα, με αποκορύφωμα το λιντσάρισμα των κατηγορουμένων έξω από τα Δικαστήρια κατά την απολογία τους, από εκατοντάδες αγανακτισμένους.
Κύριοι, τα Δικαστήρια δεν είναι αρένα και πεδίο μάχης. Τα Δικαστήρια αποδίδουν δικαιοσύνη. Όλοι εσείς, οι οποίοι ήσασταν σε αυτή την «ΑΡΕΝΑ», και όσοι από εσάς βγαίνετε στις καθημερινές εκπομπές και κλαίτε, δεν ακούσατε ποτέ το τρίχρονο αυτό αγοράκι να ουρλιάζει, ενώ βίωνε ό,τι βίωνε;
Ένα μωρό, που υποφέρει και σύμφωνα με την ιατροδικαστική έκθεση έχει υποστεί κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, με κίνδυνο να μην γίνει ποτέ καλά, δεν μπορεί παρά να έκλαιγε, και θα έκλαιγε πολύ.
Έστω ένας περαστικός, γείτονας, συγγενής, φίλος, δεν άκουσεούτε μία φορά το παιδάκι αυτό να σπαράζει, ενώ ζούσε όλα αυτά τα δραματικά γεγονότα;
Τα ερωτήματα δυστυχώς παραμένουν πολλά και αναπάντητα, διότι αποδείξαμε ότι για ακόμα μια φορά ήμασταν απόντες.
Για ακόμα μια φορά γίναμε «μετά Χριστόν Προφήτες», με τάσεις λιντσαρίσματος και έτοιμοι να πιούμε το αίμα του διπλανού μας, με την Πολιτεία να είναι απούσα και το Κοινωνικό Κράτοςανύπαρκτο.
Παρακολουθώντας αυτή την φρικιαστική ιστορία τώρα,η ελπίδα μας είναι να γίνει καλά αυτό το κακοποιημένο αγοράκι και την επόμενη φορά όλοι αυτοί, που κοιτάζουμε με τα μάτια έκπληκτα αγωνιώντας για την υγεία του, που βρίζουμε έξω από τα Δικαστήρια και κλαίμε στα κανάλια, ας είμαστε αυτοί, που θα ακούσουμε το κλάμα του.
Να καταγγείλουμε, να νοιαστούμε και να μην πούμε απερίσκεπτα, «που να μπλέξω τώρα». Ας ακούσουμε επιτέλους το ουρλιαχτό ενός κακοποιημένου παιδιού, πίσω από μια κλειδωμένη πόρτα.
Αν πάλι, δεν το κάνουμε, θα συνεχίσουμε να μένουμε έκπληκτοι, κάθε φορά που ένα παιδί θα κακοποιείται και θα υπόκειται σε καθημερινά βασανιστήρια.Και σπεύδω να απαντήσω στο κυριότερο ερώτημα όλων μας: και τι θα αλλάξει αν μιλήσω, τι θα αλλάξει αν καταγγείλω;
Η απάντηση είναι ότι αφού συμβεί το κακό, δυστυχώς δεν αλλάζει τίποτα.
Αγγελική Α. Κοντοθανάση
Δικηγόρος-Διαπιστευμένη Διαμεσολαβήτρια
Γραμματέας Ν.Ε. ΠΑΣΟΚ Αργολίδας
