Η οικονομική πολιτική Τράμπ με την έξοδο των ΗΠΑ από τη συμφωνία των Παρισίων για το κλίμα και τη διακήρυξη της προτεραιότητας των ορυκτών καυσίμων (πετρέλαιο, φυσικό αέριο), όπου οι ΗΠΑ αποτελούν παγκοσμίως τον πρώτο παραγωγό, αποτελούν απόδειξη πως μπροστά στην οικονομική παγκυριαρχία, τον ανταγωνισμό και το κέρδος δεν υπολογίζεται ούτε η διάσωση του πλανήτη.
Αποτέλεσμα της παραπάνω πολιτικής είναι η έναρξη της αποχώρησης τραπεζών και χρηματοδοτικών σχημάτων από τη χρηματοδότηση επενδύσεων, που αφορούν σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και γενικά υποστηρικτικών δράσεων στην πράσινη οικονομία και ανάπτυξη. Η νέα οικονομική πολιτική ΤΡΑΜΠ εξαπλώνεται παντού και στην Ευρώπη, αφού αποτελεί κοινό τόπο πως οι οικονομικές επιλογές στις ΗΠΑ επηρεάζουν όλο τον κόσμο.
Και η Ευρωπαϊκή ΄Ενωση; Αυτή, που υπήρξε η πρωταγωνίστρια των συμφωνιών για το κλίμα, της επιδίωξης του μηδενικού αποτυπώματος σε άνθρακα, της προώθησης των ανανεώσιμων μορφών ενέργειας, της ηλεκτροκίνησης, των σχεδιασμών για την πράσινη μετάβαση, μπορεί να αποδεχθεί την πλήρη ανατροπή αυτής της πολιτικής, έχει τη δυνατότητα αντίδρασης; Δυστυχώς, η Ευρώπη φαίνεται να προσαρμόζεται σταδιακά στις νέες συνθήκες Και να σύρεται πίσω από αυτές.
Επιπλέον, τί γίνεται με την πατρίδα μας και τους μείζονες σχεδιασμούς για την εγκατάλειψη του ρυπογόνου λιγνίτη και τη δέσμευση για το άμεσο κλείσιμο ορυχείων και εργοστασίων παραγωγής ενέργειας; Τι γίνεται κυρίως με τη «Δίκαιη μετάβαση», δηλαδή τον οικονομικό επαναπροσανατολισμό περιοχών (Δυτ. Μακεδονία και Μεγαλόπολη, κυρίως), που ήταν απολύτως εξαρτημένες από την μονοκαλλιέργεια του λιγνίτη και του “μεροκάματου’’ από τη ΔΕΗ;
Το θολό και αβέβαιο οικονομικό τοπίο σταδιακά ξεκαθαρίζει στην Ευρώπη, με τις τράπεζες και τους επιχειρηματικούς ομίλους να ακολουθούν σταδιακά την οικονομική πολιτική των ΗΠΑ, για λόγους ανταγωνισμού. Δηλαδή, παρατηρούνται, και η εκτίμηση είναι πως θα ενταθούν, οι δυσκολίες για την χρηματοδότηση επενδύσεων σε ΑΠΕ και γενικότερα σε επενδύσεις πράσινης ανάπτυξης.
Για τη “Δίκαιη μετάβαση’’ και τον οικονομικό επαναπροσανατολισμό στη δυτική Μακεδονία και τη Μεγαλόπολη (μαζί με Τρίπολη και Οιχαλία ), η πρόσφατη ακύρωση της επένδυσης της sunlight (250 εκατ. ευρώ) αλλά και της πλειοψηφίας των 16 μεγάλων επενδύσεων,αποτελούν ανησυχητική εξέλιξη. Επιπλέον, οι εγγενείς αδυναμίες του κράτους μας ( π.χ. προσδιορισμός χρήσεων γης) και η απουσία προετοιμασίας για υποδοχή μεγάλων επενδύσεων, που, κυρίως αυτές, αντιμετωπίζουν την ανεργία, μαζί με τη διαφαινόμενη αλλαγή περιβαλλοντικής πολιτικής στην Ε.Ε, δεν αποτελούν την πιο αισιόδοξη προοπτική.
Ανάλογος προβληματισμός και προφανώς αβεβαιότητα, ως προς την υλοποίηση ,υπάρχει και για άλλες περιβαλλοντικές δράσεις της Ευρωπαϊκής πολιτικής, όπως, ως παράδειγμα, ο σχεδιασμός για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής σε Ευρωπαϊκές πόλεις (μεταξύ των οποίων και η Καλαμάτα ), όπου η χρηματοδότηση των προβλεπόμενων ενεργειών, θα προέλθει (;) κυρίως από τράπεζες και τον ιδιωτικό τομέα.
Συμπερασματικά, τα συμφέροντα, η ανάπτυξη χωρίς όρια, ο ανελέητος ανταγωνισμός και η αδιαμφισβήτητη ( προς το παρόν) κυριαρχία των ΗΠΑ οδηγούν στην περιβαλλοντική οπισθοδρόμηση και στην αδιαφορία για τη σωτηρία του πλανήτη μας. Για την πατρίδα μας, όπως και για όλη την Ε.Ε. υπάρχουν εύλογα ερωτηματικά σχετικά με την υλοποίηση της ‘’δίκαιης μετάβασης’’ αλλά και των άλλων περιβαλλοντικών προγραμμάτων, που έχουν σχεδιασθεί και πρέπει να χρηματοδοτηθούν. Ευχόμαστε τα λογικώς αυτονόητα.
