Η Δάφνη Σερρών κρύβει μοναδικά μυστικά της βυζαντινής κληρονομιάς, με κέντρο το σπήλαιο της Αγίας Μαρίνας.
Σε απόσταση 1 χλμ. δυτικά από τον οικισμό, το σπήλαιο λειτουργούσε ως ασκητήριο και καταφύγιο για τους κυνηγημένους χριστιανούς την περίοδο της Τουρκοκρατίας.
Ιστορικά ευρήματα και θρησκευτική παράδοση
Το σπήλαιο φιλοξενεί υπολείμματα τοιχογραφιών από την εποχή των Παλαιολόγων, που απεικονίζουν την ένθρονη Παναγία και τον Χριστό. Οι τοιχογραφίες αναδεικνύουν τη σύνδεση του χώρου με την ορθόδοξη πίστη και τη βυζαντινή παράδοση.
Στην κορυφή του γρανιτένιου βράχου βρίσκεται ο πύργος της Αγίας Μαρίνας, κατασκευασμένος τον 14ο αιώνα με 14 ενσωματωμένες αντηρίδες. Πιστεύεται ότι ο πύργος ανήκε στη Μονή Ιβήρων του Αγίου Όρους, ενισχύοντας τον μοναστηριακό χαρακτήρα της περιοχής.
Η ιστορία του «Κάστρου των Εζεβών»
Σε μικρή απόσταση από τη Δάφνη, στο δασώδες Κερδύλλιο Όρος, διασώζεται το «Κάστρο των Εζεβών». Το τείχος, μήκους 15 μ., υποδηλώνει τη στρατιωτική και εκκλησιαστική σημασία του βυζαντινού οικισμού, γνωστού ως «Χωρίο των Εζεβών».
Η περιοχή ακμάζουσα τον Μεσαίωνα, παραχωρήθηκε από τον σουλτάνο Μουράτ Β’ στη Μάρω, μητριά του Μωάμεθ του Πορθητή. Η ισχυρή αυτή γυναίκα άφησε την περιουσία της στη Μονή Χιλανδαρίου.
Μύθοι και θρύλοι της Αγίας Μαρίνας
Ο λαϊκός μύθος μιλά για ένα νεαρό Τουρκάκι που, σε ξαφνική καταιγίδα, προσπάθησε να προστατευτεί στο σπήλαιο. Τότε, η εκκλησία «ήρθε ανάποδα», και οι πέτρες στο δάπεδο λέγεται ότι ήταν η σκεπή της.
Ακόμη, μια υπόγεια σήραγγα στο τέλος του σπηλαίου φέρεται να οδηγεί στον πύργο της Μάρως στη Δάφνη. Αν και παραμένει κλειστή, ο μύθος διατηρεί ζωντανό το μυστήριο του τόπου.
