Είναι αλήθεια πως, για μια σειρά από λόγους, προβλήματα με την κυκλοφορία οχημάτων και με την εσωτερική μετακίνηση παρουσιάζονται, στον ένα ή τον άλλο βαθμό, σε όλες τις ελληνικές πόλεις και με αιτίες περίπου τις ίδιες στην κάθε περίπτωση.
Η έλλειψη αποφασιστικότητας και η ψηφοθηρία των δημοτικών αρχών, η άναρχη δόμηση και το πολεοδομικό χάος, η απουσία μελετών κυκλοφορίας ή η αδιαφορία για την επικαιροποίηση και την εφαρμογή τους, μαζί με την έλλειψη κυκλοφοριακής αγωγής, έχουν οδηγήσει στη δύσκολη κατάσταση, που επηρεάζει αρνητικά τη ζωή όλων μας.
Ας πάρουμε ως παράδειγμα την περίπτωση της Καλαμάτας, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η κατάσταση είναι διαφορετική στην Πάτρα, την Τρίπολη, τη Χαλκίδα ή τη Λαμία. Υπάρχει κυκλοφοριακό κομφούζιο στο ιστορικό και το εμπορικό κέντρο, με τα διπλοπαρκαρίσματα, τη στάθμευση σε ράμπες ΑΜΕΑ, την αδιαφορία για την προτεραιότητα των πεζών στις διαβάσεις, τη μεγάλη δυσκολία εξεύρεσης θέσης στάθμευσης στη λαϊκή αγορά και στο κέντρο, φαινόμενα δηλαδή που αποτελούν τη συνήθη κατάσταση, με πολλά και αρνητικά παρεπόμενα.
΄Ετσι, με την κυκλοφοριακή αναρχία υποβαθμίζεται η ποιότητα ζωής στην πόλη, παρεμποδίζεται η κινητικότητα, πλήττεται το εμπόριο και η οικονομική ζωή, δεν στηρίζονται τα μέσα μαζικής μεταφοράς, πολλαπλασιάζονται τα κάθε είδους ατυχήματα, γενικότερα, δημιουργούνται προβλήματα στην ομαλή λειτουργία της πόλης, ιδιαίτερα στην οικονομική ζώνη.
Ασφαλώς, υπάρχουν λύσεις για τη βελτίωση έστω της κατάστασης, αρκεί να υπάρξει σχεδιασμός, αποφασιστικότητα και αδιαφορία για το περίφημο πολιτικό κόστος, ιδιαίτερα τώρα, που είναι η αρχή της θητείας των δημοτικών αρχών. Η ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΚΗ ΜΕΛΕΤΗ είναι αναγκαία, χωρίς να αποτελεί πανάκεια, επιβάλλεται να ξεκινήσει η διαδικασία, αλλά απαιτείται πολύς χρόνος για την ολοκλήρωση και υπάρχουν ερωτηματικά για την εφαρμογή της. Όμως, τα διαρκώς αυξανόμενα προβλήματα ή και αδιέξοδα στην κυκλοφορία απαιτούν άμεσες, θαρραλέες, μελετημένες και δυναμικές παρεμβάσεις.
Το πρώτον, επιβάλλεται η συνεχής και δημιουργική συνεργασία με την τροχαία και τους εκπροσώπους της αστικής συγκοινωνίας, των TAXI, των εμπόρων, των τουριστικών γραφείων και των φορτοεκφορτωτών, με στόχο την αξιοποίηση της εμπειρίας τους. Ακολούθως, η ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ επιβάλλεται να είναι συνεχώς παρούσα, ιδιαίτερα στις περιοχές της ελεγχόμενης στάθμευσης και στη δημοτική/λαϊκή αγορά, εξοπλισμένη με ψηφιακά μέσα, ώστε να αποκλείεται η ψηφοθηρία των ενδεχόμενων διαγραφών. Παράλληλα, επιβεβλημένη είναι η συνεχής παρουσία της τροχαίας και η αρμονική συνεργασία της με τη δημοτική αστυνομία.
Στη συνέχεια, η μικροκινητικότητα πρέπει να ενθαρρυνθεί και να ενισχυθεί, με τη συντήρηση και την επέκταση των ποδηλατοδρόμων, των πεζοδρόμων και των πεζοδρομίων. Η ποδηλασία και η πεζοπορία προτείνονται και ενθαρρύνονται παντού σήμερα, όχι μόνο για την υγεία, αλλά και για την άμβλυνση των κυκλοφοριακών προβλημάτων, μαζί με τη συμβολή τους στην περιβαλλοντική προστασία.
Επίσης, απολύτως αναγκαία είναι η στήριξη της αστικής συγκοινωνίας, με τον αυστηρό έλεγχο ή και την επέκταση της ελεγχόμενης στάθμευσης των Ε.Ι.Χ., την απελευθέρωση των κεντρικών δρόμων από την παράνομη στάθμευση ή ακόμα και την υπογραφή προγραμματικής σύμβασης για βελτίωση της συχνότητας διέλευσης των αστικών λεωφορείων.
Καθόλου δεν ισχυρίζομαι ότι η κατάσταση είναι εύκολη, όταν μάλιστα πολλοί συμπολίτες μας περιφρονούν κάθε κανόνα, για να εξυπηρετούν τη βολή και τα μικροσυμφέροντα τους, αδιαφορώντας για τους άλλους. Υπάρχουν όμως δημοτικές και κρατικές αρχές, μαζί με πληθώρα υπαλλήλων και με καθήκοντα την τήρηση των νόμων και των κανόνων. Να τελειώσω με το γνωστό. «Στην Ελλάδα δεν υπάρχει έλλειψη Νόμων και Κανόνων, αλλά βούληση και διάθεση για την εφαρμογή τους». Κι αυτό συνήθως οφείλεται στην αποφυγή ανάληψης του περίφημου πολιτικού κόστους και την ψηφοθηρία.
