Με θέα τον Ταΰγετο και τον Πάρνωνα οι Κολλίνες και το μάτι να φτάνει στο τέλος του ορίζοντα στην πόλη της Σπάρτης, που αχνοφαίνεται την ημέρα, ενώ τη νύχτα λούζεται στα φώτα της, σαν καράβι στη θάλασσα.
Πετρόχτιστα σπίτια με κεραμοσκεπές, κληματαριές στις αυλές, ελαιόδενδρα, μουριές, πλούσια βλάστηση και άλλα πολλά συνθέτουν το καταπράσινο χωριό που κάποτε (1928) έφτασε να έχει και 1650 κατοίκους.
Οι Κολλίνες Αρκαδίας
Οι Κολλίνες, πρώην Άνω Κολλίνες, είναι ορεινό χωριό του δήμου Τριπόλεως στο νομό Αρκαδίας, στην πρώην Επαρχία Μαντινείας. Βρίσκεται σε υψόμετρο 780 μέτρα κι απέχει περίπου 40 χλμ από την Τρίπολη και την Σπάρτη. Βρίσκεται στα σύνορα των πρώην νομών Αρκαδίας και Λακωνίας και των όρεων του Ταΰγετου και Πάρνωνα χτισμένο στις παρυφές του Μαινάλου, συνορεύει με τα χωριά Αγία Βαρβάρα, Βλαχοκερασιά, Καλτεζές και Πελλάνα.
Σε αυτό γίνονται δύο πανηγύρια, ένα στις 9 Μαΐου (του Αγίου Χριστοφόρου) και ένα στις 8 Σεπτεμβρίου (της Παναγίας).
Ιστορικά στοιχεία
Κατά την αρχαιότητα η περιοχή ανήκε στην αρχαία Σκυρίτιδα, στην περιοχή έχουν βρεθεί τμήματα αρχαίας οδού μήκους 160 μέτρων και αγάλματίδια. Οι Κολλίνες άγνωστο ακριβώς πότε δημιουργήθηκε το χωριό, πιστεύεται ότι οι κάτοικοί του μετοίκησαν εδώ από τον κοντινό εγκαταλελειμμένο, κατά την Α΄ Τουρκοκρατία, οικισμό Κλειβίτσα. Πιστεύεται ότι οι πρώτοι κάτοικοι επέλεξαν την τοποθεσία λόγω του πυκνού δάσους και δυσπρόσιτου της περιοχής που με τους γύρω λόφους τους έκρυβε από τις επιθέσεις πειρατών κι άλλων λαών αλλά ευνοούσε και την κτηνοτροφία. Μία παράδοση αναφέρει ότι κτίστηκε στην Α΄ τουρκοκρατία κι μία άλλη, νωρίτερα, κατά την Φραγκοκρατία.
Κατά την τουρκοκρατία το χωριό βρισκόταν σε διάφορες διαμάχες με τα γειτονικά χωριά, συχνά έφταναν στον οθωμανό δικαστή, Καδής, που έφταναν και σε συμπλοκές. Κατά την Γερμανική κατοχή και το 1944 οι Γερμανοί έκαψαν το σχολείο και ογδόντα σπίτια για αντίποινα σε επίθεση ανταρτών, άλλα σαράντα διασώθηκαν μισοκαμένα.
Από κατοίκους των Κολλινών δημιουργήθηκαν οι Κάτω Κολλίνες, σήμερα Αγία Βαρβάρα.
Από πού προήλθε η ονομασία
Υπάρχουν πολλές εκδοχές για την ονομασία των Κολλινών.
Μία εκδοχή λέει ότι το όνομα προέρχεται από τους γηλόφους της περιοχής που οι Φράγκοι ονόμαζαν Κολλίνες.
Άλλη εκδοχή λέει ότι το όνομα προέρχεται από τον πρώτο οικιστή που λεγόταν Κολλίνος, μάλιστα διασώζεται και το σπίτι του σήμερα ιδιοκτησίας άλλης οικογένειας.
Τρίτη εκδοχή μιλάει για την Κολλίνα, σύζυγο του Νικολίνα όπου προέρχεται και το όνομα Κολλίνα, που ήταν η πρώτη κάτοικος του με τα παιδιά της όταν το χωριό της η Κλειβίτσα καταστράφηκε σε μία επιδρομή και σκοτώθηκε και ο άντρας της.
Άλλη μία εκδοχή μας λέει ότι προέρχεται από το παλιό χωριό, την Κλειβίτσα, όπου αναφέρεται και σαν “Πόρτα Κολλίνα”.
Διοικητική ιστορία, εκπαίδευση και λαϊκή παράδοση
Κατά την τουρκοκρατία οι κάτοικοι έκλεγαν για έναν χρόνο δύο δημογέροντες διά βοής στον πλάτανο της πλατείας του χωριού. Διοικητικά ανήκαν στο Βιαλέτι του Μυστρά.
Μετά την απελευθέρωση και το 1835 οι Κολλίνες υπήχθησαν στον Νομό Αρκαδίας, στην επαρχία Μαντινείας και στον Δήμο Καλτεζούντος. Το 1914 όταν και καταργήθηκαν οι δήμοι έγινε ανεξάρτητη κοινότητα.
Κατά την τουρκοκρατία στο χωριό λειτουργούσε σχολείο με δάσκαλους ιερείς όπου φοιτούσαν και τα παιδιά των Κάτω Κολλίνων, άγνωστο από πότε λειτουργούσε, έχει διασωθεί κατάλογος των μαθητών του 1811. Κατά την επανάσταση διακόπηκε η λειτουργία του για λίγο καιρό για να λειτουργήσει πάλι επί Καποδίστρια σε εκκλησία του χωριού.
Αργότερα λειτούργησε σχολαρχείο και κτίστηκε σχολείο όπου το 1944 το έκαψαν οι Γερμανοί.
Στη λαϊκή παράδοση οι Κολλίνες (Άνω και Κάτω) είχαν στοιχειό που κάποτε έδωσε μάχη στον Ευρώτα με άλλα δύο γειτονικών χωριών και τα νίκησε.
