Η Αθηνά Κοντογιαννοπούλου, μια νεαρή διατροφολόγος από το Λυγουριό που μένει πλέον στο Ναύπλιο, δεν μπορούσε να συγκρατήσει τα δάκρυά της, όταν συνάντησε για πρώτη φορά το τρεισήμισι μόλις ετών κορίτσι – που της χρωστάει τη ζωή του. Η συνάντησή τους, στη σκηνή της εκδήλωσης «Γέφυρες Ζωής #2» στο Κολλέγιο Αθηνών στην Αθήνα, υπό την αιγίδα της Προέδρου της Δημοκρατίας, ήταν μια στιγμή γεμάτη συγκίνηση και ευγνωμοσύνη. Το κοριτσάκι, γεμάτο χαμόγελο και παιδική αθωότητα, ανέβηκε στη σκηνή και με τα μάτια του γεμάτα ζωή, έκανε την Αθηνά να νιώσει πως κάθε ανησυχία, κάθε αγωνία της, άξιζε τον κόπο.
Η Αθηνά περιγράφει στη συνομιλία της με τον Άκη Γκάτζιο για τον ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ, τη στιγμή αυτή σαν έναν κεραυνό συναισθημάτων, γεμάτο δέος και αγάπη, καθώς είδε μπροστά της το αποτέλεσμα της ανιδιοτελούς προσφοράς της.
Τα λόγια της είναι γεμάτα συγκίνηση:
– «Δεν πίστευα ότι κάτι τόσο μικρό από εμένα θα μπορούσε να έχει τόσο μεγάλο αντίκτυπο στη ζωή αυτού του παιδιού.»
Η εκδήλωση, που πραγματοποιήθηκε από την «Φλόγα», το «ΚΕΔΜΟΠ – Χάρισε Ζωή» και το «Choose Life» και τιμούσε τους δότες μυελού των οστών και τις οικογένειες των ληπτών, δεν ήταν απλώς μια τυπική εκδήλωση αναγνώρισης. Ήταν μια υπενθύμιση της δύναμης που έχει κάθε ένας από εμάς να χαρίζει το πολυτιμότερο δώρο – τη ζωή. Η αγκαλιά της Αθηνάς και του κοριτσιού που νόσησε σε ηλικία 4 μηνών, έγινε το σύμβολο αυτής της ανεκτίμητης ελπίδας.
Συνέντευξη στον Άκη Γκάτζιο
Για την συνέντευξη παραποιήσαμε σκόπιμα το όνομα του μικρού κοριτσιού, για ευνόητους λόγους και με πρωτοβουλία δική μας έχουμε αντικαταστήσει το πραγματικό όνομα του παιδιού σε Μαργαρίτα.
ΕΡ. Περιγράψτε μας τα συναισθήματά σας όταν συναντήσατε για πρώτη φορά την μικρή που ήταν συμβατή με το μόσχευμα. Πώς αισθανθήκατε όταν μάθατε ότι το μόσχευμά σας, της έδωσε μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή;
ΑΠ. Τη μικρή Μαργαρίτα τη συνάντησα πρώτη φορά πάνω στη σκηνή στην εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε. Μέχρι εκείνη τη μέρα δεν είχα κανένα στοιχείο για το λήπτη, παρά μόνο το φύλο. Ήταν πολύ ξαφνικό όταν είδα μπροστά μου ένα τόσο μικρό παιδάκι. Ήταν τόσο έντονα τα συναισθήματα και νιώθω ευγνώμων που μπόρεσα να προσφέρω κάτι τόσο πολύτιμο σε αυτήν κάνοντας κάτι τόσο μικρό από πλευράς μου.
ΕΡ. Τί σκεφτόσασταν τις στιγμές που περιμένατε να δείτε αν το μόσχευμά σας θα είναι συμβατό; Υπήρχε κάποιος φόβος ή ανησυχία; Τί σας ώθησε η απόφαση να γίνετε δότης;
ΑΠ. Όταν με κάλεσαν στο τηλέφωνο πριν 2,5 χρόνια περίπου και μου είπαν ότι βρέθηκα συμβατή ένιωσα πολύ τυχερή. Όλο το διάστημα που μεσολάβησε μέχρι να έρθει η μέρα της δωρεάς υπήρχαν ανάμεικτα συναισθήματα. Ανησυχία στο να πάνε όλα καλά, να είμαι εγώ υγιής ώστε να μπορέσω να ανταπεξέλθω στην όλη διαδικασία (ήταν και μέσα σε περίοδο Covid), άγχος αλλά και χαρά που βρέθηκα συμβατή. Η απόφαση μου να γίνω δότρια μυελού των οστών ήρθε όταν ενημερώθηκα μέσω μιας εκδήλωσης πόσο δύσκολο είναι να βρεθεί συμβατός δότης και πόσο απλή είναι η διαδικασία. Σκέφτηκα πως αν εγώ η κάποιος δικός μου άνθρωπος ήταν στη θέση τους θα ήθελα να βρεθεί κάποιος να μας βοηθήσει. Αποφάσισα λοιπόν να γίνω δότρια γνωρίζοντας πως η προσφορά μου θα μπορούσε να κάνει τη διαφορά για κάποιον που πραγματικά το έχει ανάγκη. Σήμερα λοιπόν νιώθω υπερήφανη για την απόφαση μου.
ΕΡ. Πώς ήταν η πρώτη σας γνωριμία με το μικρό κορίτσι; Ποιά ήταν τα συναισθήματα που σας κατέκλυσαν εκείνη τη στιγμή;
ΑΠ. Η γνωριμία μου με τη μικρή Μαργαρίτα με χαροποίησε απίστευτα. Είναι ένα πανέμορφο κοριτσάκι γεμάτο ενέργεια και τόσο χαμογελαστή και γλυκιά. Η συνάντηση με τους γονείς της με έκαναν να αισθανθώ πολύ όμορφα. Ένιωσα την απίστευτη ευγνωμοσύνη που είχαν αυτοί οι άνθρωποι προς εμένα και πόσο σημαντικό να τους βλέπω να είναι πραγματικά χαρούμενοι που ξέρουν ότι η μικρή τους το μωρό τους τα έχει καταφέρει και είναι πλέον υγιής.
ΕΡ. Ποιά είναι η πιο συγκινητική στιγμή που ζήσατε κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης; Τί ξεχωρίσατε από αυτή την εμπειρία;
ΑΠ. Καθόλη τη διάρκεια της εκδηλώσεις υπήρχαν πολύ έντονες στιγμές. Το να ακούω τις ιστορίες από ανθρώπους που έχουν νοσήσει, από ανθρώπους που έχουν χάσει δικούς τους ήταν πολύ δύσκολο. Επίσης η ιστορία μιας μητέρας που δυστυχώς το παιδί της δεν είχε την ευκαιρία να γίνει καλά γιατί δεν βρέθηκε κάποιος συμβατός δότης ή βρέθηκε ίσως και το μετάνιωσε. Αυτό με έκανε να αναρωτηθώ μήπως τελικά δεν υπάρχει σωστή ενημέρωση; Είναι μια απλή διαδικασία που μπορεί πραγματικά να βοηθήσει. Άρα γιατί να μην υπάρχουν αρκετοί δότες ή να φοβούνται για κάτι τόσο απλό αλλά ταυτόχρονα τόσο σημαντικό. Επίσης από εκείνη τη βραδιά δεν μπορώ να ξεχάσω τη στιγμή που τα παιδάκια από το σύλλογο Φλόγα μας πρόσφεραν τα βραβεία. Βλέποντας τη δύναμη που είχαν τη θέληση για ζωή στα μάτια τους ήταν τιμή μου να πάρω το βραβείο από τα χέρια αυτών των παιδιών.
ΕΡ. Τώρα που είχατε την ευκαιρία να γνωρίσετε την λήπτρια, πώς έχει αλλάξει αυτή η εμπειρία τη ζωή σας; Σας επηρέασε με κάποιον τρόπο στην καθημερινότητά σας ή στις αντιλήψεις σας; Έχει επηρεάσει τον τρόπο που βλέπετε τον κόσμο και τις ανθρώπινες σχέσεις;
ΑΠ. Γνωρίζοντας τη λήπτρια και την οικογένεια της κατανοώ ακόμα περισσότερο πόσο σημαντική είναι η προσφορά, η ανιδιοτελής αγάπη που πρέπει να έχουμε για τους συνανθρώπους μας. Όλη αυτή η εμπειρία με έκανε να επανεξετάσω τί είναι πραγματικά σημαντικό στη ζωή, να εκτιμήσω περισσότερο τις ανθρώπινες σχέσεις και την υγεία καθώς αντιλαμβάνομαι πόσο εύθραυστη είναι η ζωή. Επίσης όλη αυτή η διαδικασία με έκανε να θέλω να μοιραστώ με τον κόσμο τους γνωστούς μου και όχι μόνο την εμπειρία μου για να δώσω ώθηση και σε άλλους να προχωρήσουν σε αυτή τη πράξη. Το να γίνει κάποιος δότης μπορεί να χαρίσει ζωή και χαμόγελα σε μια οικογένεια. Όλοι πρέπει να πάρουν την απόφαση να πάνε να δώσουν δείγμα. Δεν πρέπει να υπάρχει φόβος και αν υπάρχει απλά σκεφτείτε πως μπορεί να νιώθει ένα μωρό, ένα παιδί, ένας άντρας, μια γυναίκα όταν γίνεται διάγνωση ότι έχουν αρρωστήσει και ότι περιμένοντας να βρουν κάποιο δότη παίρνουν την απάντηση ότι δυστυχώς δεν έχει βρεθεί ακόμα για εσάς. Το να προσφέρεις ζωή είναι ανεκτίμητο και πόσο μάλλον όταν μπορείς να το κάνεις με μια τόση απλή διαδικασία.
ΕΡ. Ποιό μήνυμα θα θέλατε να στείλετε σε όλους όσους διαβάσουν αυτή τη συνέντευξη, σχετικά με τη σημασία της ανθρωπιάς και της προσφοράς; Πόσο σημαντική πιστεύετε ότι είναι η προσφορά μυελού των οστών και τι μήνυμα θα θέλατε να περάσετε σε όσους σκέφτονται να γίνουν δότες;
ΑΠ. Η ανθρωπιά και η προσφορά είναι θεμελιώδεις αξίες για την κοινωνία. Η προσφορά μυελού των οστών είναι εξαιρετικά σημαντική. Για πολλούς ασθενείς η μεταμόσχευση μυελού των οστών αποτελεί την καλύτερη, αν όχι την μοναδική θεραπευτική επιλογή για την πλήρη ίαση. Η διαδικασία της δωρεάς είναι ανώδυνη για τον δότη, όμως η συμβατότητα είναι πολύ σπάνια και βασίζεται σε γενετικούς παράγοντες. Με την εγγραφή όμως σε εθνικούς και διεθνείς καταλόγους δοτών μυελού των οστών αυξάνονται οι πιθανότητες να βρεθεί συμβατός δότης για περισσότερους ασθενείς που το έχουν ανάγκη. Η απόφασή κάποιου να γίνει δότης είναι μια πράξη απέραντης ανιδιοτέλειας και αλληλεγγύης, που μπορεί να σώσει ζωές. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο δώρο από το να δώσετε ελπίδα σε έναν άνθρωπο που το έχει ανάγκη. Η διαδικασία είναι απλή, αλλά η επίδραση που μπορεί να έχει είναι ανεκτίμητη. Μην αμφιβάλλετε ούτε στιγμή για τη δύναμη της προσφοράς σας. Με την απόφασή σας, γίνεστε η ελπίδα και το φως για έναν άνθρωπο και τις οικογένειές τους. Όλοι μπορούμε να κάνουμε τη διαφορά και η δική σας επιλογή μπορεί να αλλάξει τον κόσμο κάποιου.
Με αυτή την πράξη, γίνεστε ήρωες στην καθημερινή ζωή, προσφέροντας το πολυτιμότερο δώρο – τη ζωή.
