Ποιος κάνει πραγματική «αντιπολίτευση» στην επικίνδυνη πολιτική της κυβέρνησης, αναρωτιέται η Τ.Ε. Αργολίδας του ΚΚΕ, η οποία αναφέρει τα εξής:
“Ως …πρόβα για την «ολική επαναφορά της αντιπολίτευσης» πλασάρεται από την κυβέρνηση και όσους ανησυχούν για τον «εναλλακτικό πόλο» στο πολιτικό σύστημα η προχτεσινή συζήτηση στη Βουλή.
Μάλιστα, βγάζει μάτι η προσπάθεια να πλασαριστεί το ΠΑΣΟΚ ως αυτό που θα σηκώσει το «βάρος», αφού ο εκφυλισμός στον ΣΥΡΙΖΑ δεν επιτρέπει – σ’ αυτή τη φάση – τέτοιες φιλοδοξίες. Κάπως έτσι, επιχειρείται να αναβαπτιστεί το γνωστό δίπολο εγκλωβισμού της λαϊκής δυσαρέσκειας, για τη στήριξη της αντιλαϊκής στρατηγικής κεφαλαίου και ΕΕ.
Την ίδια στιγμή όμως που η αστική τάξη και τα Μέσα της αναμασούν τη χρεοκοπημένη προπαγάνδα για τα …ξίφη που διασταυρώνουν τα αστικά κόμματα, η ομοφωνία τους στις στρατηγικές επιλογές της δεν μπορεί να κρυφτεί.
Ορισμένα χαρακτηριστικά παραδείγματα: Η συζήτηση στη Βουλή έγινε μία μέρα μετά τη νέα αναβάθμιση του επικίνδυνου ρόλου της Ελλάδας στην Ερυθρά Θάλασσα, με αξιωματικό του ΠΝ να αναλαμβάνει τη διοίκηση της πολεμικής αποστολής «Ασπίδες».
Έγινε επίσης στον απόηχο της αποκάλυψης ότι ελληνικά F-16 συμμετείχαν σε ΝΑΤΟική άσκηση πυρηνικού πολέμου, ενώ Μητσοτάκης και Ζελένσκι υπέγραψαν «συμφωνία για την ασφάλεια», δηλαδή μεγαλύτερης εμπλοκής στον πόλεμο.
Ποιος κάνει «αντιπολίτευση» σ’ αυτήν την επικίνδυνη πολιτική;
Το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα κόμματα, που στηρίζουν τα «οράματα» της «γεωπολιτικής αναβάθμισης» για τα συμφέροντα της αστικής τάξης, ψηφίζουν πολεμικούς προϋπολογισμούς και αναγνωρίζουν το «δικαίωμα του Ισραήλ» να εγκληματεί σε βάρος του παλαιστινιακού, του λιβανέζικου και των άλλων λαών;
Ή οι λιμενεργάτες, που μπλόκαραν τα φορτία με τα πολεμοφόδια στον Πειραιά, για να μη φτάσουν στο κράτος – δολοφόνο;
Τα κόμματα του ευρωΝΑΤΟικού τόξου; Ή οι φαντάροι που βγαίνουν μπροστά καταγγέλλοντας τον πόλεμο και την εμπλοκή, εισπράττοντας μάλιστα ποινές και αυταρχισμό από το κράτος, την κυβέρνηση, τον ΣΥΡΙΖΑ και άλλους;
Η συζήτηση στη Βουλή έγινε επίσης τη μέρα που πραγματοποιούνταν μεγάλες απεργίες σε μια σειρά κλάδους, με χιλιάδες απεργούς να διαδηλώνουν στην Αθήνα και σε όλη τη χώρα. Γι’ αυτές τις αγωνιστικές παρεμβάσεις και διεκδικήσεις κανένα άλλο κόμμα εκτός από το ΚΚΕ δεν βρήκε να πει λέξη στη Βουλή, να αναδείξει το δίκαιο των αιτημάτων, να απαιτήσει την ικανοποίησή τους.
Ποιος λοιπόν «στριμώχνει» την κυβέρνηση; Τα κόμματα του κεφαλαίου, που συμφωνούν στη στρατηγική της ανταγωνιστικότητας, η οποία φέρνει μισθούς πείνας και ωράρια – λάστιχο, εμπορευματοποίηση της Παιδείας και της Υγείας;
Ή ο οργανωμένος αγώνας των εργαζομένων και των συνδικάτων τους, που κλιμακώνεται και συντονίζεται σε όλη τη χώρα μπροστά και στη γενική απεργία της 20ής Νοέμβρη, παλεύοντας για να ξηλωθούν οι αντεργατικοί νόμοι των κυβερνήσεων ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ;
Αποκαλυπτικό είναι τέλος ότι ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και λοιπά «συμπληρώματα» διευκόλυναν διά της …αφωνίας τους την κυβέρνηση να απορρίψει για άλλη μια φορά ασυζητητί την τροπολογία που κατέθεσε το ΚΚΕ για την επαναφορά 13ου και 14ου μισθού και σύνταξης για όλους.
Ποιος κάνει λοιπόν πραγματική «αντιπολίτευση» στην κυβέρνηση; Το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ, τα κόμματα που στο όνομα της «δημοσιονομικής σταθερότητας» στηρίζουν το ξεζούμισμα των εργαζομένων; Ή το ΚΚΕ, που πρωτοστατεί για τα λαϊκά συμφέροντα, στον δρόμο του αγώνα και της σύγκρουσης για την ανατροπή;
Η «αντιπαράθεση» λοιπόν ανάμεσα στη ΝΔ και τα άλλα κόμματα του συστήματος είναι αποκαλυπτική, αφού επιβεβαιώνει τη στρατηγική τους ταύτιση σε ό,τι πραγματικά «καίει» σήμερα τον λαό και τη νεολαία.
Επιβεβαιώνει ταυτόχρονα ότι μόνη πραγματική αντιπολίτευση είναι το οργανωμένο εργατικό – λαϊκό κίνημα, απέναντι στον αντιλαϊκό σχεδιασμό κυβέρνησης – ΕΕ και τη συναίνεση που τους προσφέρουν τα άλλα κόμματα.
Σε αυτόν τον αγώνα, εκεί που χτυπά η καρδιά της εργατικής τάξης, δίνει και το ΚΚΕ μαχητικό «παρών», συμβάλλοντας πρωταγωνιστικά στην ανάπτυξη και τη μαζικοποίησή του. Αυτό έχει ανάγκη σήμερα ο λαός, κόντρα στους σχεδιασμούς αναβάπτισης της αντιλαϊκής συναίνεσης”.
