Η κλιματική αλλαγή και η ξηρασία έχουν ως αποτέλεσμα την πτώση της στάθμης των υδάτων σε λίμνες, ποτάμια και πηγές. Ένα από τα πιο εντυπωσιακά παραδείγματα αυτής της νέας πραγματικότητας είναι το εκκλησάκι των Αγίων Θεοδώρων στη Δυτική Αχαΐα. Το εκκλησάκι, το οποίο είχε βυθιστεί πλήρως στη τεχνητή λίμνη του φράγματος Πείρου – Παραπείρου, έκανε και πάλι την εμφάνισή του, καθώς η στάθμη του νερού υποχώρησε σημαντικά.
Το μικρό αυτό εκκλησάκι, το οποίο βρίσκεται στο κέντρο του παλαιού οικισμού, είχε βυθιστεί το 2009, όταν δημιουργήθηκε η τεχνητή λίμνη με σκοπό την υδροδότηση της Πάτρας. Η εγκατάλειψη του οικισμού ήταν αναγκαία για την υλοποίηση του έργου, ωστόσο οι φετινές ακραίες καιρικές συνθήκες, σε συνδυασμό με την παρατεταμένη ανομβρία, οδήγησαν στη μερική αποκάλυψη του εκκλησιδίου, που τώρα στέκεται ως σύμβολο μιας άλλης εποχής.
Το φαινόμενο αυτό δεν περιορίζεται στη Δυτική Αχαΐα. Πριν από λίγες ημέρες, ένα ολόκληρο χωριό στα Τζουμέρκα ήρθε στο φως μετά από 44 χρόνια. Η τεχνητή λίμνη Πουρναρίου υποχώρησε κατά 10 μέτρα, αποκαλύπτοντας τα ερείπια ενός εγκαταλελειμμένου οικισμού, όπου άλλοτε ζούσαν περίπου 100 κάτοικοι. Πέτρινα σπίτια, κορμοί δέντρων και τα απομεινάρια ενός σχολείου έκαναν την εμφάνισή τους, θυμίζοντας το πόσο ευάλωτη είναι η σχέση μας με το περιβάλλον.
Η ανομβρία, η μείωση των βροχοπτώσεων και η γενικότερη επιδείνωση των καιρικών φαινομένων καθιστούν ολοένα και πιο ορατές τις αλλαγές στο τοπίο και τη ζωή στην ύπαιθρο. Μνημεία, που κάποτε ήταν θύματα της ανάπτυξης, τώρα επιστρέφουν ως σιωπηλοί μάρτυρες μιας κλιματικά ασταθούς εποχής.
