Η Μαρία στεκόταν στο μπαλκόνι του πολυτελούς ξενοδοχείου, κοιτάζοντας το ηλιοβασίλεμα πάνω από το Ναύπλιο. Τα ξενοδοχεία στο Ναύπλιο, γνωστά για την παραδοσιακή τους αρχιτεκτονική, αποτελούν μαγνήτη για τους επισκέπτες που θέλουν να ζήσουν τη ρομαντική ατμόσφαιρα αυτής της μικρής, γραφικής πόλης. Η Μαρία είχε επιλέξει ένα από τα καλύτερα ξενοδοχεία, το οποίο συνδύαζε την ιστορία με τη σύγχρονη άνεση. Κοιτώντας τον ουρανό που έβαφε τη θάλασσα με αποχρώσεις του ροζ και του πορτοκαλί, ένιωθε μια περίεργη συγκίνηση να την πλημμυρίζει.
Δεν ήταν η πρώτη φορά που ερχόταν στο Ναύπλιο. Η πόλη αυτή είχε κάτι το μαγικό για εκείνη. Ήταν η πόλη όπου, πριν από πολλά χρόνια, είχε ερωτευτεί για πρώτη φορά. Κάθε φορά που βρισκόταν εδώ, οι αναμνήσεις επέστρεφαν σαν κύμα, γεμάτες συναίσθημα, πόνο, αλλά και γλύκα. Αυτή τη φορά, όμως, τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Στο ταξίδι αυτό δεν ήταν μόνη της. Ο Αλέξανδρος, ο άντρας που είχε γνωρίσει πρόσφατα, στεκόταν πίσω της, παρατηρώντας τη σιωπηλά. Ήταν ένας άντρας γοητευτικός, με μάτια που καθρέφτιζαν μια βαθειά κατανόηση του κόσμου γύρω του.
Η Μαρία γύρισε και τον κοίταξε, ενώ τα μάτια τους συναντήθηκαν για μια στιγμή που έμοιαζε αιωνιότητα. Ο Αλέξανδρος χαμογέλασε, πλησίασε και την αγκάλιασε απαλά από τη μέση.
«Πώς νιώθεις;» της ψιθύρισε απαλά στο αυτί.
«Σαν να βρίσκομαι σε όνειρο», απάντησε εκείνη με φωνή γεμάτη τρυφερότητα. «Αυτή η πόλη πάντα με έκανε να νιώθω κάτι ιδιαίτερο, αλλά τώρα, με εσένα εδώ, είναι ακόμα πιο έντονο.»
Ο Αλέξανδρος της χάρισε ένα φιλί στο μάγουλο. «Θέλεις να κατεβούμε στην παλιά πόλη; Να βρούμε ένα μέρος για δείπνο; Το Ναύπλιο φημίζεται για το φαγητό του. Έχω ακούσει ότι τα εστιατόρια εδώ προσφέρουν τα καλύτερα παραδοσιακά πιάτα.»
Η Μαρία συμφώνησε με ένα χαμόγελο. Ένιωθε την καρδιά της να χτυπά δυνατά, ενώ η αίσθηση της προσμονής μεγάλωνε. Κατέβηκαν από το δωμάτιο και άρχισαν να περπατούν στα σοκάκια του Ναυπλίου. Η πόλη ήταν γεμάτη ζωή, με τα δρομάκια να φωτίζονται, δίνοντας την αίσθηση πως βρίσκεσαι σε έναν παραμυθένιο κόσμο.
Ένα δείπνο που αλλάζει τα πάντα
Το ζευγάρι κάθισε σε ένα μικρό παραθαλάσσιο εστιατόριο. Η θάλασσα έστελνε απαλά κύματα στην ακτή, ενώ το αεράκι φέρνεται τη μυρωδιά του αλατιού. Το τραπέζι τους ήταν γεμάτο με τα πιο φημισμένα πιάτα του Ναυπλίου: φρέσκο ψάρι, χορταστικές σαλάτες, χταπόδι και ελιές. Το φαγητό ήταν απλό αλλά εξαιρετικά νόστιμο, προσφέροντας μια εμπειρία που έφερνε στον νου τους πιο βαθιούς δεσμούς με την παράδοση.
Καθώς έτρωγαν, οι κουβέντες τους κυλούσαν αβίαστα, αλλά η ατμόσφαιρα ανάμεσά τους ήταν γεμάτη ένταση. Ήταν σαν κάτι ανείπωτο να κρεμόταν στον αέρα, μια αίσθηση πως η σχέση τους είχε φτάσει σε ένα κρίσιμο σημείο. Τα μάτια του Αλέξανδρου ήταν καρφωμένα πάνω της, με μια ένταση που έμοιαζε να τη διαπερνά.
Η Μαρία, για πρώτη φορά στη ζωή της, ένιωθε πως είχε συναντήσει κάποιον που την καταλάβαινε απόλυτα. Κάθε του κίνηση, κάθε του βλέμμα της έδινε την αίσθηση πως ήταν απόλυτα συνδεδεμένοι. Ένιωσε την καρδιά της να φτερουγίζει, αλλά ταυτόχρονα μια αμφιβολία την κατέκλυζε. Θα μπορούσε αυτός ο άντρας να είναι ο έρωτας της ζωής της;
Ο Αλέξανδρος άφησε κάτω το ποτήρι του κρασιού και την κοίταξε στα μάτια.
«Μαρία», είπε, «θέλω να σου πω κάτι. Κάτι που σκέφτομαι από τη στιγμή που σε γνώρισα.»
Η Μαρία ένιωσε την αναπνοή της να κόβεται. Η αγωνία ήταν σχεδόν αβάσταχτη. Τι θα της έλεγε; Ήξερε πως ό,τι κι αν ήταν, θα άλλαζε τη ζωή της για πάντα.
Μια νύχτα γεμάτη ένταση
Η νύχτα είχε πέσει και η πόλη ήταν τυλιγμένη σε μια μυστηριώδη σιωπή. Είχαν επιστρέψει στο ξενοδοχείο, αλλά η ατμόσφαιρα μεταξύ τους είχε φορτιστεί ακόμα περισσότερο. Ο Αλέξανδρος την κοίταξε με έναν τρόπο που έκανε την καρδιά της να χτυπάει δυνατά. Ήταν ένα βλέμμα γεμάτο πάθος, πόθο και κάτι πιο βαθύ – κάτι που δεν είχε νιώσει ποτέ ξανά.
Χωρίς να πουν λέξη, βρέθηκαν στο δωμάτιο. Η Μαρία ένιωθε τη θερμότητα του σώματός του να την κατακλύζει καθώς την πλησίαζε αργά, δίνοντας έναν απαλό και γεμάτο ένταση φιλί. Τα δάχτυλά του χάιδεψαν το πρόσωπό της, και η ένταση που ένιωθε κάθε στιγμή που βρισκόταν κοντά του ήταν σχεδόν αφόρητη.
Οι ανάσες τους ανακατεύονταν, ενώ τα χείλη τους έσμιγαν σε ένα φιλί που έκρυβε όλα τα συναισθήματα που δεν είχαν ειπωθεί μέχρι τώρα. Το πάθος τους φούντωνε, και η Μαρία ένιωθε πως είχε βυθιστεί σε έναν κόσμο όπου υπήρχαν μόνο οι δυο τους.
Καθώς η νύχτα προχωρούσε, τα σώματά τους ενώθηκαν σε έναν χορό γεμάτο ένταση και συγκίνηση. Κάθε στιγμή, κάθε άγγιγμα, κάθε ανάσα ήταν σαν ένα νέο κεφάλαιο στη σχέση τους. Το πάθος που τους κατέκλυζε ήταν απόλυτο, αφήνοντας τη Μαρία να αναρωτιέται αν είχε βρει τελικά τον άντρα που πάντα ονειρευόταν.
Το ξημέρωμα που αλλάζει τα πάντα
Το πρωί ήρθε γρήγορα, και με αυτό ήρθε και η ώρα των αποφάσεων. Η Μαρία ξύπνησε στην αγκαλιά του Αλέξανδρου, αλλά η αβεβαιότητα την κατέκλυζε. Ήξερε πως έπρεπε να πάρει μια απόφαση για το μέλλον τους, αλλά δεν ήξερε αν ήταν έτοιμη. Ο Αλέξανδρος την κοίταξε, σαν να καταλάβαινε τις σκέψεις της.
«Δεν χρειάζεται να πάρεις καμία απόφαση τώρα», της είπε απαλά. «Ας ζήσουμε τη στιγμή. Το μέλλον μας περιμένει.»
Η Μαρία τον κοίταξε, και για πρώτη φορά στη ζωή της ένιωσε πως μπορούσε να αφήσει τον εαυτό της ελεύθερο, χωρίς φόβο για το τι θα έρθει. Το Ναύπλιο είχε γίνει το σκηνικό μιας ιστορίας που δεν θα ξεχάσει ποτέ.
Μυρτώ
