Με τον τίτλο «Μεσσήνη: Δικαίωμα στο όραμα» οι «Αρχιτεκτονικές Διαδρομές Μεσσήνης» παρουσιάζουν στο διαδίκτυο το προφίλ μιας πόλης που έχει το δικαίωμα να οραματίζεται. Με στοχευμένη προβολή στα «ποιοτικά χαρακτηριστικά» της πόλης που πρέπει να «ενδυναμωθούν» παρουσιάζεται η «θετική αύρα» της Μεσσήνης ,μια πόλη που πρέπει επιτέλους να κερδίσει μια θέση στην καρδιά όσων λατρεύουν τον εναλλακτικό τουρισμό ή όσων αναζητούν μια καλύτερη ποιότητα ζωής. Ωστόσο γίνεται η επισήμανση πως χρειάζεται τεράστια προσπάθεια για να ενισχυθεί η επιχειρηματικότητα της πόλης, να δημιουργηθεί ένα πλέγμα που θα συγκρατήσει το κύμα διαφυγής των νέων από την πόλη ενώ υπάρχει μεγάλη ανάγκη για την ανάδειξη της πολιτιστικής κληρονομιάς της πόλης με σοβαρές δράσεις και ενέργειες απαλλαγμένες από φιέστες και ελιτίστικες τάσεις προσέγγισης.
Εμβαθύνοντας τη σχέση σου με την πόλη της Μεσσήνης σαν περιηγητής σαν επισκέπτης αλλά και σαν κάτοικος αντιλαμβάνεσαι γιατί η πριγκίπισσα Ιζαμπώ όπως διατυπώνει ο θρύλος και η ιστορία την διάλεξε για την εξοχική της κατοικία. Όπως εφάπτεται με τη φύση η Μεσσήνη με ένα ποτάμι να ακολουθεί το ρου της ιστορίας της και να τη συντροφεύει στο διάβα της πότε καθάριο και φιλικό πότε ορμητικό δίνει την εικόνα μιας ήσυχης και γαλήνιας πολιτείας. Η πόλη της πατάτας ενός μεγάλου πανηγυριού και ενός ξακουστού καρναβαλιού αλλά και η πόλη του πολιτισμού του γλεντιού της θάλασσας του δάσους και του αθλητισμού είναι η μικρή αυτή πολιτεία. Η θάλασσα έχει μια κυρίαρχη θέση στην καρδιά των επισκεπτών και των κατοίκων και είναι το μέτωπο που θα γνωρίσει μεγάλη ανάπτυξη τα επόμενα χρόνια. Η παραλία της Μπούκας πέντε χιλιόμετρα από το κέντρο της Μεσσήνης είναι μια καθαρή και βραβευμένη με γαλάζια σημαία παραλία που κάθε καλοκαίρι κατακλύζεται από οικογένειες καθώς είναι ακίνδυνη για μικρούς και μεγάλους με την παρουσία του ναυαγοσώστη να καθησυχάζει τους λουόμενους. Παραδίπλα για τους λάτρεις του εναλλακτικού βρίσκεται η παραλία του Αγίου Νικολάου που δεν είναι οργανωμένη. Το αλσύλλιο της Μπούκας προσφέρει μια ιδιαίτερη αίγλη στην παραλία έχει διαμορφωθεί σε ιδανική κατάσταση πρόσφατα για περιήγηση και αθλητικές δραστηριότητες. Είναι ένα δάσος που ακουμπά τη θάλασσα και το συναντάς σπάνια στην ηπειρωτική Ελλάδα. Το Παλαιό Τελωνείο παραδίπλα είναι ένα τοπόσημο που θυμίζει την ιστορική διαδρομή του τόπου. Εδώ λειτουργεί μια πρωτότυπη παιδική χαρά μοναδική στην Ελλάδα με το εμβληματικό καράβι να κερδίζει την αγάπη των παιδιών. Επιστρέφοντας στο κέντρο της πόλης με τις δίδυμες πλατείες (μια μικρή και μια μεγάλη) έχεις την δυνατότητα των πολλών επιλογών για καφέ φαγητό γλυκό. Καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος με μακρά ιστορία αλλά και καινούργια που προσφέρονται για ραστώνη και διείσδυση στην γαστρονομία της περιοχής. Γύρω από την πλατεία και στα στενά της πόλης περιμετρικά αυτής αναπτύσσεται μια ιδιαίτερα ελκυστική αγορά με πολλές επιχειρήσεις να στεγάζονται σε παλιά ή και νεοκλασικά κτίσματα. Στην πόλη υπάρχουν διάσπαρτα κτίσματα ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής αξίας ενώ η βόλτα στα στενά της πόλης συμβάλλει στην απώλεια της αίσθησης της δεκαετίας που ζεις. Ακόμη στις ανοικτές αυλές στα παλιά σπίτια της πόλης συναντάς ανθρώπους να απολαμβάνουν τον ερχομό της νύχτας να σε καλησπερίζουν και να συνομιλούν κατά παρέες όπως ίσως βλέπεις μόνο σε ταινίες εποχής. Στην πόλη λειτουργούν αθλητικοί σύλλογοι πολιτιστικοί σύλλογοι και πραγματοποιούνται στη διάρκεια του χρόνου σημαντικές πολιτιστικές εκδηλώσεις.
Τα κτίρια του ΟΣΕ, της εθνικής Τράπεζας, το παλαιό δημαρχείο και άλλα πολλά είναι μια αφορμή για να “συναντηθεί” ο περιηγητής με την ιστορία της πόλης μιας πόλης που μπορεί σήμερα να έχει απολέσει πολλές σημαντικές δημόσιες υπηρεσίες, χωρίς να έχει χάσει την κραταιά αίγλη της και να προσδοκά στην αναγέννηση της.
Οι άνθρωποι της πόλης που “σκόρπισαν” στην Ελλάδα και το εξωτερικό δικαίως τη λατρεύουν και συχνά συλλογικά ή ατομικά την προβάλλουν και την τιμούν. Η πόλη έχει και ένα “έμψυχο” δυναμικό νέων ανθρώπων αλλά και μεγαλύτερων που αγωνίζεται για το μέλλον της Μεσσήνης. “Στον ποταμό τον Πάμισο χαρταετό ψηλά πετώ….” γράφει ο Γκάτσος και τραγουδά ο Μητσιάς και δακρύζουν οι παλιοί στη μνήμη της λατρεμένης πόλης και ο επισκέπτης σαν διασχίζει το ποτάμι έχει πια κατανοήσει την βαρυσήμαντη σχέση τους με αυτή την πόλη.
Γιάννης Λάσκαρης-Συντονιστής ομάδας «Αρχιτεκτονικές Διαδρομές Μεσσήνης»
