Μετά την πρωινή βουτιά μου (που αλλού;) στην Καραθώνα, μου ήρθε η επιθυμία να γράψω, λίγο αυθόρμητα κι όπως μου έρχονται στο μυαλό κάποιες σκέψεις για τη χθεσινή συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου.
Δε μου βγαίνει, ούτε και θα επιδιώξω μηρυκάζοντας να καταγράψω τις όποιες αρνητικές εντυπώσεις προκάλεσαν, ευτυχώς λίγες τοποθετήσεις δημοτικών συμβούλων.
Τη χαρά και την ικανοποίηση μου μόνο θα εξωτερικεύσω με τη διαπίστωση ότι η συντριπτική πλειοψηφία των συμβούλων στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων αφού με έμφαση υποδήλωσαν και αναγνώρισαν ότι ολόκληρη η Καραθώνα, το όλον κτήμα δηλαδή όπως αρέσκονται οι τεχνοκράτες να την αποκαλούν, ο χώρος που καταλαμβάνει μαζί με την παραλία και τη θάλασσα της είναι ζωτικός και ουσιώδης χώρος του Ναυπλίου.
Είναι η φυσική επέκταση και ο πνεύμονας του Δήμου μας, είναι η άμεση και αναπόσπαστη συνέχεια και διέξοδος της στεριανής επιφάνειας της πατρίδας μας προς το ευρύ και απέραντο υγρό στοιχείο της παραθαλάσσιας πόλης προς το απέραντο γαλάζιο της θάλασσας.
Είναι αυτό το αγαθό που δε μπορεί να διασπασθεί, να απομονωθεί η το χειρότερο να περικλεισθεί σαν αγοραίος χώρος.
Είναι όλο το μικρό στερέωμα της πόλης που ζούμε και αγαπάμε, λατρεύοντας και απολαμβάνοντας και τη μοναδική του παραθαλάσσια περιοχή και ζώνη. Την ονειρική Καραθώνα.
Συγχωρέστε μου και πάλι την ευαισθησία για το θαυμασμό και τη μερική έστω ικανοποίηση από τη χθεσινή συζήτηση, αλλά συγχρόνως και την μεγάλη αισιοδοξία ότι αυτή τη γη δεν μπορούν να μας την πάρουν.
Και για να προσγειώνομαι – προσγειωνόμαστε σιγά – σιγά, εκείνο που αποκόμισα (θα το πω και πάλι με άλλες λέξεις) είναι ότι όλοι αντιλήφθηκαν και αναγνώρισαν πως οι κοινωνικές ανάγκες των δημοτών και των επισκεπτών της πόλης και όλου του Δήμου μας, ακόμη και του όμορου Δήμου του Άργους, είναι πρέπον, αναγκαίο και απαραίτητο να ικανοποιούνται πλήρως.
Πρωτίστως για τα μπάνια τους αλλά και για την άθληση και τον περίπατο τους, τις γιορτές της Πρωτομαγιάς και της Καθαρής Δευτέρας, τις όμορφες συναυλίες και λοιπές συναθροίσεις μας και για κάποιες μαγικές βραδιές και νύχτες που αρκετοί από εμάς γίναμε μύστες της μαγείας που εκπέμπει αυτός ο πανέμορφος χώρος!
Ας βάλω όμως τέλεια εδώ με τα συναισθήματα που εκπηγάζουν από το θυμικό..
Ώρα για να καταπιαστούμε και με το Δέον Γενέσθαι.
Το πρώτο λιθαράκι έπεσε. Για να ανατρέψουμε όμως αυτό που μοιάζει ακατόρθωτο για τους τεχνοκράτες και τους ειδικούς της εξουσίας είναι απαραίτητο να αρχίζουμε να χτίζουμε μεθοδικά, με σχέδιο και διάθεση για ένα διαρκή, απαιτητικό και δύσκολο διεκδικητικό αγώνα.
Σας φαίνονται μήπως πολύ πεζές αυτές οι διαπιστώσεις; Είτε το θέλουμε είτε όχι, τίποτε δε χαρίζεται σ’ αυτή τη ζωή. Οι κατακτήσεις θα έρθουν ως επιστέγασμα αυτού του πεισματικού αλλά δικαίου αγώνα.
Για τον εμπλουτισμό του οπλοστασίου μας πρωτίστως πιστεύω ότι πρέπει να ενημερωθούν οι συνδημότες μας. Για το δυσχερές εγχείρημα αλλά με πεποίθηση και πίστη για το εφικτό και αναγκαίο ενός σωστού κοινωνικού αγώνα, με όνειρο και λογισμό, θέληση και αισιοδοξία.
Μια πρώτη ενημέρωση – συζήτηση θα πρότεινα, με πρωτοβουλία του Δήμου, να γίνει το συντομότερο δυνατό στο ανοικτό θεατράκι του Πάρκου, όπου παράλληλα θα λάβει χώρα και η αναγκαία διαβούλευση. Εκεί θα πρέπει να προσκληθούν όλοι οι πολίτες καθώς και οι τοπικοί συλλογικοί φορείς, επαγγελματικών, κοινωνικών και πνευματικών – πολιτιστικών σωματείων.
Επικουρική θα ήταν και η συγκρότηση μιας υποστηρικτικές Επιτροπής που θα απαρτίζεται από ανθρώπους κύρους της τοπικής κοινωνίας.
Η προκήρυξη ενός τοπικού δημοψηφίσματος θα πρέπει να βρίσκεται στη φαρέτρα μας ως εφόδιο στη μάχη για την κατάλυση του σχεδίου της …αναγγελθείσας εκποίησης του…Κτήματος.
Προφανώς στην κλιμάκωση του αγώνα κάθε άλλη πρόταση πρέπει να συζητείται και να επιλέγεται.
ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΜΕ.
