Στα όρια μεταξύ Κορινθίας και Αργολίδας βρίσκεται το Κάστρο Αγιονορίου. Το «Κάστρο του Αϊνοριού» χρονολογείται μεταξύ 1377 και 1450. Κτίστηκε από τους Φράγκους στα ερείπια παλαιότερου Βυζαντινού φρουρίου. Η δημιουργία του προκάλεσε και την ίδρυση του ομώνυμου οικισμού.
Η Μάχη του Αγιονορίου ήταν πολεμική συμπλοκή της Ελληνικής Επανάστασης του 1821. Έλαβε χώρα στις 28 Ιουλίου του 1822, δύο ημέρες μετά την καταστροφή του Δράμαλη στα Δερβενάκια. Στη μάχη αυτή από την πλευρά των Ελλήνων αρχηγοί ήταν ο Νικηταράς και ο Νικήτας Φλέσσας.
Το τελειωτικό χτύπημα στον Δράμαλη
Ο Δράμαλης προσπάθησε να επιστρέψει στην Κόρινθο μέσα από το πέρασμα της Κλεισούρας. Σύμφωνα με το σχέδιο του Κολοκοτρώνη, το στενό φύλαγαν περίπου 1000 Έλληνες με αρχηγούς τους Νικιταρά, Παπαφλέσσα και Δημήτρη Υψηλάντη. Οι Τούρκοι υπέστησαν πανωλεθρία αφήνοντας 1000 νεκρούς και πάρα πολλά λάφυρα.
Η νίκη αυτή των Ελλήνων υπήρξε προσωπική νίκη του Νικιταρά, γιατί με την πρωτοβουλία του να πυροβολήσει ένα φορτίο από μπαρούτι, πάνω σε μια καμήλα, έφερε σύγχυση στον τουρκικό στρατό την οποία εκμεταλλεύτηκαν οι Έλληνες.
Καταπονημένος ο Δράμαλης έφτασε στην Κόρινθο πεζός με ελάχιστους στρατιώτες. Ήταν το τελειωτικό χτύπημα στην «καταστροφή του Δράμαλη».
Το κάστρο
Το Κάστρο στην πλήρη μορφή του αποτελούνταν από 5 πύργους διαφόρων διαστάσεων που συνδέονταν μεταξύ τους με τείχος. Η είσοδος βρίσκεται στην βόρεια πλευρά του κτίσματος ενώ λίγο πριν φτάσουμε εκεί συναντάμε το μικρό εκκλησάκι των Αγίων Αναργύρων.
Σήμερα διατηρούνται δύο από αυτούς, τριώροφοι με τους τοίχους να παρουσιάζουν ελαφρά κλίση προς το εσωτερικό, την αυλή του Κάστρου.
Το «Άγιο Όρος» της Κορινθίας
Επικρατέστερη άποψη για την ονομασία «Αγιονόρι» είναι αυτή που αναφέρει ότι στην περιοχή εγκαταστάθηκαν μοναχοί από το Άγιο Όρος, στη διάρκεια του 11ου αιώνα.
Αυτό το γεγονός εξηγεί και το μεγάλο αριθμό εκκλησιών γύρω από το Κάστρο.
