Ο Τιμοφέι Κουλιάμπιν άφησε ανεξίτηλο το σημάδι του στην Επίδαυρο, παρουσιάζοντας την «Ιφιγένεια εν Αυλίδι» σε μια παράσταση που ήδη θεωρείται από τις πιο εντυπωσιακές των τελευταίων ετών.
Η πρεμιέρα συγκέντρωσε το ενδιαφέρον όχι μόνο των φίλων του θεάτρου, αλλά και του ευρύτερου κοινού, που παρακολούθησε μαγεμένο από τη σκηνοθετική μαεστρία και τις συγκινητικές στιγμές που αναδείχθηκαν στη σκηνή.
Ένα από τα καινοτόμα στοιχεία της παράστασης ήταν η κατασκευή του σκηνικού, που ολοκληρώθηκε κατά τη διάρκεια της παράτασης. Οι θεατές είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν την εξέλιξη της σκηνής σε πραγματικό χρόνο, δημιουργώντας μια επιπλέον διάσταση στην εμπειρία τους. Αυτή η διαδικασία, πέρα από την καλλιτεχνική της αξία, υπογράμμισε και το βάθος της παραγωγής.
Η στιγμή που ο Αγαμέμνονας συναντά την Ιφιγένεια αποτέλεσε ένα από τα κορυφαία σημεία της παράστασης, όπου πατέρας και κόρη βρέθηκαν αντιμέτωποι με το αναπόφευκτο. Ο τρόπος με τον οποίο αναπτύχθηκε αυτή η σκηνή αποτύπωσε με απόλυτη ακρίβεια τα συναισθήματα και την τραγική ένταση που χαρακτηρίζει το έργο.
Η Μαρία Ναυπλιώτου ενσάρκωσε την Κλυταιμνήστρα με τέτοια δύναμη και ευαισθησία, που δύσκολα θα ξεχαστεί. Η ερμηνεία της καταγράφηκε ως μία από τις πιο αξιόλογες, αναδεικνύοντας την πολυπλοκότητα και την τραγική φύση του χαρακτήρα.
Μια από τις πιο συγκινητικές σκηνές ήταν αυτή όπου η Ιφιγένεια ντύνεται νύφη πριν την θυσία της. Το κοινό βίωσε την ένταση και την τραγικότητα της στιγμής, αναγνωρίζοντας την απόλυτη αφοσίωση και το τραγικό πεπρωμένο της ηρωίδας.
Θυσία με πολεμικά όπλα: Μια τολμηρή προσέγγιση
Η χρήση πολεμικών όπλων κατά τη διάρκεια της σκηνής της θυσίας αποτέλεσε έναν τολμηρό αλλά και εντυπωσιακό νεωτερισμό, προσδίδοντας ένα σύγχρονο και επώδυνο ρεαλισμό στη σκηνή. Ο Κουλιάμπιν, μέσα από αυτή την επιλογή, κατάφερε να υπογραμμίσει το μήνυμα του έργου για τον παραλογισμό του πολέμου.
Η πρεμιέρα αυτή έγραψε ιστορία, όχι μόνο για την ποιότητα της παράστασης, αλλά και για την πρωτότυπη σκηνοθετική προσέγγιση που κατάφερε να ενσωματώσει νεωτερισμούς, χωρίς να προσβάλλει τον χώρο και τον θεσμό της Επιδαύρου. Ο Κουλιάμπιν απέδειξε πως ο σεβασμός στην παράδοση μπορεί να συνδυαστεί με τολμηρές, σύγχρονες επιλογές που ανανεώνουν και ζωντανεύουν την κλασική τραγωδία.
Ο πόλεμος ως κανονικότητα: Ένα δυνατό μήνυμα
Οι θεατές έφυγαν, μετά το τέλος της παράστασης με ένα μήνυμα που αντηχεί στο τέλος της: Ο πόλεμος δεν έχει τόπο ούτε χρόνο. Πως είναι δυνατόν να θεωρούμε τον πόλεμο κανονικότητα; Ο πόλεμος είναι πτώματα, αρπαγή γυναικών, βία και ήττα. Όλοι χάνουμε στον πόλεμο.
Έντονη συγκίνηση και προβληματισμός, άφησε το κοινό να αναλογιστεί τις συνέπειες της σύγχρονης πραγματικότητας μέσα από την αρχαία τραγωδία.
Η πρεμιέρα της «Ιφιγένειας εν Αυλίδι» από τον Τιμοφέι Κουλιάμπιν στην Επίδαυρο ήταν μια βραδιά που θα μείνει στη μνήμη ως μια αναγέννηση της αρχαίας τραγωδίας μέσα από την σύγχρονη ματιά, προσφέροντας μια εμπειρία μοναδική για το ελληνικό κοινό.
Έγραψε ιστορία ο Τιμοφέι Κουλιάμπιν στην Επίδαυρο
«Ο πόλεμος δεν έχει τόπο ούτε χρόνο. Πως είναι δυνατόν να θεωρούμε τον πόλεμο κανονικότητα; Ο πόλεμος είναι πτώματα, αρπαγή γυναικών, βία και ήττα. Όλοι χάνουμε στον πόλεμο», είχε πει σε πρόσφατη συνέντευξή του στο Euronews ο Τιμοφέι Κουλιάμπιν.
Γεννημένος το 1984, ο Τιμοφέι Κουλιάμπιν φοίτησε στη διάσημη Ακαδημία Θεάτρου Gitis στη Μόσχα. Αποτελεί μια ξεχωριστή παρουσία στο σύγχρονο παγκόσμιο θέατρο, έχοντας σκηνοθετήσει με επιτυχία δεκάδες θεατρικές παραστάσεις και όπερες. Επικριτής του Πούτιν, εγκατέλειψε τη Ρωσία πριν δύο χρόνια, διαφωνώντας με την εισβολή της χώρας του στην Ουκρανία. Έχει ως βάση του πλέον το Βερολίνο. Αποφάσισε να σκηνοθετήσει την Ιφιγένεια, ακριβώς λόγω των πολέμων που συμβαίνουν τώρα γύρω μας, αλλά και γιατί είναι ένα από τα αγαπημένα του έργα στο παγκόσμιο δραματολόγιο.
«Ως άνθρωπος του 21ου αι. δεν μπορώ να αποδεχτώ ότι εξακολουθούν να συμβαίνουν πόλεμοι, κι όμως συμβαίνουν. Όπως φαίνεται, δεν έχουμε διδαχθεί τίποτα από την Ιστορία. Κι έτσι, επιστρέφουμε σε κείμενα που γράφτηκαν χιλιάδες χρόνια πριν, μήπως και μάθουμε το μάθημά μας και αποκτήσουμε έναν πολιτισμό που δεν θα επιτρέπει τον πόλεμο. Όμως ο πόλεμος είναι κοντά μας, πιο κοντά απ’ ότι νομίζουμε, όλοι θα τον συναντήσουμε» είχε πει, μεταξύ άλλων, στη συνέντευξη Τύπου, ο αυτοεξόριστος Ρώσος σκηνοθέτης, Τιμοφέι Κουλιάμπιν, κάτι που απέδωσε στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου.
Και όταν ρωτήθηκε αν ο πόλεμος στην Ουκρανία, αλλά και στην Παλαιστίνη επηρεάζει τη ζωή μας, τη ζωή των Ευρωπαίων, τη δική σας ζωή, τη ζωή όλου του κόσμου και γιατί οι άνθρωποι δεν μαθαίνουν από τα λάθη του παρελθόντος και συνεχίζουν να κάνουν τα ίδια λάθη στο παρόν, ο σπουδαίος σκηνοθέτης απάντησε: «Αυτό είναι το μεγαλύτερο ερώτημα, το οποίο είναι κομβικής σημασίας για μένα. Νομίζαμε ότι όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν, ότι δεν είναι δυνατόν να γίνει ξανά πόλεμος στην Ευρώπη, για παράδειγμα. Αλλά βλέπουμε ότι συμβαίνει. Αυτό είναι το μεγαλύτερο ερώτημα: γιατί τα μαθήματα δεν έχουν γίνει μάθημα και γιατί εμείς οι άνθρωποι κάνουμε τα ίδια λάθη. Και σε αυτό το ερώτημα δεν έχω απάντηση.
Αυτός είναι ο λόγος, που όταν ανεβάζουμε αρχαία τραγωδία, έχουμε αυτά τα βασικά ερωτήματα στην πλοκή, στις επιλογές που κάνουν οι χαρακτήρες. Γι’ αυτό το λόγο, είναι πολύ σημαντικό να παρουσιάσουμε ξανά αυτές τις δραματικές ιστορίες και να σκεφτούμε τα ζητήματα που θέτουν. Οπότε δεν έχω απάντηση στο συγκεκριμένο ερώτημα.
