Η βουδιστική Στούπα Κάρμα Μπέρτσεν στην ορεινή Κορινθία είναι ένα από τα τρία κέντρα που υπάρχουν στην Ελλάδα. Με θέα τον Κορινθιακό κόλπο και τις πλαγιές του Μαύρου Όρους, ο χώρος με τους τυπικούς βουδιστικούς βωμούς είναι περιποιημένος και σου δίνει την αίσθηση πως βρίσκεσαι κάπου στο Θιβέτ.
Ο Βουδισμός στη χώρα μας εμφανίστηκε το 1975, όταν Έλληνες ενδιαφερόμενοι για το Βουδισμό, προσκάλεσαν τον Λάμα Όλε Νύνταλ για να διδάξει. Η ιδέα κατασκευής της Στούπας Κάρμα Μπέρτσεν γεννήθηκε το 1987, όταν ο Νύνταλ επισκέφτηκε την περιοχή.
Σπάνια στούπα για τους βουδιστές
Το βουδιστικό κέντρο άρχιζε να χτίζεται τον Μάιο του 2010. Έχει 8 βωμούς και ολοκληρώθηκε το καλοκαίρι του ίδιου έτους. Στο χώρο δεσπόζει η στούπα Kalachakra, σπάνια στούπα για τους βουδιστές, που διώχνει μακριά την αρνητική ενέργεια, σύμφωνα με την επίσημη ιστοσελίδα του κέντρου.
Η στούπα ανήκει στο «Βουδιστικό Ίδρυμα του Διαμαντένιου Δρόμου» της Γενεαλογίας Κάρμα Κάγκιου και προσελκύει, εκτός από τους Βουδιστές της Ελλάδας, δεκάδες απλούς επισκέπτες από όλη τη χώρα.
«Βοήθημα» για διαλογισμό
Οι κατασκευές αυτές σύμφωνα με τον βουδισμό εμπνέουν τον άνθρωπο να ασχοληθεί με την ανάπτυξη του πνεύματος και τις απεριόριστες δυνατότητες του, δείχνουν την αρμονία του σύμπαντος, είναι ένα «βοήθημα» για διαλογισμό.
Στον Βουδισμό μια Στούπα (στα Σανσκριτικά προφέρεται στούπα, στα Θιβετιανά τσουέτεν, ενώ στην γλώσσα Πάλι προφέρεται θούπα όπου κατά λέξη σημαίνει σωρός) είναι μια ημισφαιρική αρχιτεκτονική δομή σαν ανάχωμα που γύρω της έχει έναν ξύλινο διάδρομο. Περιέχει κειμήλια Βουδιστών, συνήθως τις στάχτες των μοναχών που έχουν αποτεφρωθεί και χρησιμοποιείται ως μέρος για περισυλλογή-προσευχή. Σήμερα ο όρος συναντάται κυρίως στον Βουδισμό αλλά αρχικά η αρχιτεκτονική δομή της χρησιμοποιούνται και στον Τζαϊνισμό. Η λέξη και στούπα στα Σανσκριτικά μεταφράζεται ως κόμπος ή τούφα από μαλλιά ή το ανώτερο μέρος της κεφαλής ή κορυφή.
Το «Καλατσάκρα» είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται στον Βουδισμό και σημαίνει «τροχός του χρόνου» ή «κύκλοι του χρόνου». Χρησιμοποιείται συνήθως για να περιγράψει μια πολύ περίπλοκη διδασκαλία και πρακτική στο Θιβέτ. Παρά το γεγονός ότι η διδασκαλία είναι πολύ προηγμένη και περιλαμβάνει «εσωτερική» άσκηση, υπάρχει μια παράδοση να πραγματοποιούνται μεγάλες ανοικτές συγκεντρώσεις για το κοινό.
