Τις 5 βασικές πολιτικές προτεραιότητες του ΠΑΣΟΚ – Κινήματος Αλλαγής στις διαπραγματεύσεις για τη νέα Ευρωπαϊκή Επιτροπή ανέπτυξε ο Γιάννης Μανιάτης ως Επικεφαλής της Ελληνικής Αντιπροσωπείας στην κλειστή συνεδρίαση των επικεφαλής των αντιπροσωπειών της Σοσιαλιστικής Ομάδας.
Στην αρχή της εισήγησής του ξεκαθάρισε πως η κυρία Von der Leyen δεν ήταν μία πετυχημένη πρόεδρος αλλά η υποψηφιότητά της συζητείται, από την στιγμή που το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα ως πρώτο κόμμα στις Ευρωεκλογές, την έχει προτείνει για Πρόεδρο. Η οποιαδήποτε έγκρισή μας θα πρέπει να δοθεί υπό την προϋπόθεση της αποδοχής του Antonio Costa, πρώην Σοσιαλιστή Πρωθυπουργού της Πορτογαλίας ως Προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για μία πλήρη πενταετία.
Η μεγάλη άνοδος της ακροδεξιάς στις πρόσφατες εκλογές σε όλη την Ευρώπη είναι αποτέλεσμα της φτώχειας και της ανασφάλειας που έχουν προκαλέσει στις κοινωνίες οι δεξιές συντηρητικές πολιτικές των περισσότερων κυβερνήσεων. Καθήκον της οικογένειας των Σοσιαλδημοκρατών είναι η επαναφορά της πίστης των πολιτών στην πολιτική και η απόδειξη ότι η δική μας οικογένεια έχει τη δύναμη να λύσει αυτά τα προβλήματα και να απαντήσει ικανοποιητικά στις ανάγκες των κοινωνιών με προοδευτικές λύσεις.
Στη συνέχεια, ο Γ. Μανιάτης ανέπτυξε τους 5 άξονες πολιτικών προτεραιοτήτων που προτείνει να έχουν οι Σοσιαλιστές και Δημοκράτες κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων για τη νέα Ευρωπαϊκή Επιτροπή και οι οποίοι είναι οι εξής:
1. Ανάπτυξη ενός πανευρωπαϊκού προγράμματος Κοινωνικών Κατοικιών, δεδομένου ότι η στέγαση αποτελεί κορυφαίο πρόβλημα σχεδόν σε όλα τα Κράτη Μέλη, ενώ στην Ελλάδα το κόστος ανεύρεσης κατοικίας έχει εκτοξευθεί, όπως πολλές φορές έχει τονίσει και ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ – Κινήματος Αλλαγής Ν. Ανδρουλάκης.
2. Η Πράσινη Μετάβαση (Green Deal) δεν μπορεί να αποτελεί μόνο έναν μηχανισμό αντιμετώπισης τη κλιματικής κρίσης και της περιβαλλοντικής υποβάθμισης, αλλά επιπλέον έναν πολύ ισχυρό μηχανισμό ενίσχυσης της κοινωνικής συνοχής, αντιμετώπισης της φτώχειας (ενεργειακής και όχι μόνο) που θα προωθεί την συμπεριληπτικότητα των ασθενέστερων και όχι τον αποκλεισμό και την περιθωριοποίησή τους.
3. Σε έναν εργασιακά ανασφαλή κόσμο, η Ευρώπη θα πρέπει να προστατεύσει τα δικαιώματα των εργαζομένων, όπως το έπραξε με την Οδηγία για τους εργαζομένους σε πλατφόρμες (ντελιβεράδες).
4. Σε έναν γεωπολιτικά ασταθή κόσμο, η Ευρώπη πρέπει να αποκτήσει τη δύναμη και τα κοινά εργαλεία για να προστατεύσει όλα τα κράτη μέλη από ασύμμετρες υβριδικές απειλές, καθώς και από απολυταρχικούς αναθεωρητικούς γείτονες.
5. Το “made in EU” δεν μπορεί να αποτελεί ένα ευχολόγιο και μια απλή εξαγγελία, αλλά να ενσωματωθεί σε μία πλήρη, εμπροστοβαρή και αποτελεσματική βιομηχανική πολιτική, που θα φέρει πίσω στην Ευρώπη την παραγωγική της βάση που έχει μεταναστεύσει σε άλλες περιοχές του πλανήτη (πχ ΗΠΑ, Κίνα), θα δημιουργήσει νέες καλοπληρωμένες θέσεις εργασίας και θα αναπτύξει την παραγωγική δυναμική ολόκληρης της ηπείρου.
