Σε κλίμα βαθιάς συγκίνησης και Εθνικής Υπερηφάνειας πραγματοποιήθηκε από την οικογένεια του Ήρωα της Κύπρου, τη Διοίκηση της IV Μεραρχίας Πεζικού «ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ» – Διοίκησης Κέντρων (ΔΙΚΕ) και το Δήμο Γορτυνίας η τελετή επαναπατρισμού των λειψάνων του Έλληνα Αγωνιστή Ανθυπασπιστού Πεζικού Αναστασίου Κων. Κρατημένου, την Κυριακή 16 Ιουνίου, στην ιδιαίτερη πατρίδα του, στο Καλονέρι Λαγκαδίων.
Η εξόδιος ακολουθία τελέστηκε στον Ιερό Ναό Αγίας Μαρίνας Καλονερίου Λαγκαδίων από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως κ.κ. Νικηφόρο και την συμμετοχή ιερέων της περιοχής.
Το παρών έδωσαν οι πολιτικές και στρατιωτικές αρχές του τόπου, καθώς και πλήθος κόσμου, ενώ το στρατιωτικό άγημα της 4ης Μεραρχίας Πεζικού απέδωσε τιμές.
Παρευρέθηκαν ο Αντιπρόεδρος της Βουλής, Βουλευτής Αρκαδίας κος Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος, o Βουλευτής Λακωνίας κος Νεοκλής Κρητικός, ο αναπληρωτής Περιφερειάρχης Πελοποννήσου κος Χρήστος Λαμπρόπουλος, εκ μέρους της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ελλάδα, ο αναπληρωτής αρχηγός διπλωματικής αποστολής κος Κωνσταντίνος Νεόφυτος, ο Διοικητής της IV Μεραρχίας Πεζικού «ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ» – Διοίκησης Κέντρων (ΔΙΚΕ) Υποστράτηγος κος Απόστολος Τσουλουβής, ο Αντιδήμαρχος Καλαμάτας κος Γιώργος Φάβας, ο πρόεδρος της Νέας Δεξιάς κος Φαήλος Κρανιδιώτης, εκ μέρους του Πανελληνίου Συνδέσμου Αγωνιστών Κύπρου ο κος Αντώνης Δούλας, ο Περιφερειακός Σύμβουλος Γιάννης Νικολάου, ο Διευθυντής του Πολεμικού Μουσείου Σμήναρχος κος Δημήτρης Φωτόπουλος.
Ο Λαγκαδινός Ήρωας οπλοπολυβολητής Αναστάσιος Κρατημένος, σκοτώθηκε από τους Τούρκους εισβολείς στην Κύπρο στις 16 Αυγούστου του 1974, υπερασπιζόμενος με σθένος την Πύλη του στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ ενώ παράλληλα επιχειρούσε να μετακινήσει σε ασφαλέστερη θέση, δύο τραυματίες στρατιώτες του λόχου του.
Σχεδόν 50 χρόνια μετά, ύστερα από την πρόσφατη γνωστοποίηση της ταυτότητάς του με τη μέθοδο του DNA, τα οστά του επέστρεψαν στον τόπο που γεννήθηκε και μεγάλωσε, στη Γορτυνιακή γή.
Ο Δήμαρχος Γορτυνίας Ευστάθιος Κούλης, ανέφερε στην ομιλία του πριν την ταφή του Ήρωα στην πατρώα γή τα εξής:
«Η ελληνική ιστορία έχει καταγραφεί με γεγονότα τέτοια που βρίσκονται σε συμφωνία με τις αρχές του ελληνικού πολιτισμού, την ιδιοπροσωπεία του έθνους και τις αξίες της δημοκρατίας, της ελευθερίας και της εθνικής αξιοπρέπειας.
Οι στιγμές της ιστορίας μας έχουν παγκόσμια ακτινοβολία για το λόγο ότι όχι μόνο αποτελούν παράδειγμα για τις επερχόμενες γενιές αλλά αποτελούν κατορθώματα τέτοιας εμβέλειας που αδυνατεί να συλλάβει ο ανθρώπινος νους.
Ο λόγος του Τσώρτσιλ ότι οι ήρωες πολεμούν σαν έλληνες και όχι οι έλληνες σαν ήρωες συμπυκνώνει το μεγαλείο της ελληνικής ψυχής που παρά τις αντιξοότητες που συνάντησε στο διάβα των αιώνων στάθηκε παράδειγμα ανδρείας και ηρωισμού.
Οι εσχατιές της ελληνικής γης έχουν να μαρτυρήσουν σε κάθε περίοδο ένα γεγονός απαράμιλλης σπουδαιότητας, ένα γεγονός που απολαμβάνει το σεβασμό και την παγκόσμια αναγνώριση.
Αγωνιστές – μάρτυρες του έθνους έχουν νοηματοδοτήσει την ιστορία και έχουν ποτίσει με το τίμιο αίμα τους κάθε εσχατιά της μυριάκριβης ελληνικής γης.
Δεν συμβιβάστηκαν ουδέποτε τη δουλεία, δεν δειλιάσανε στις ορδές των κατακτητών, δεν προδώσανε την πίστη και τον πολιτισμό μας αλλά έμειναν εκεί να υπερασπιστούν με κάθε τίμημα τα ιδανικά έστω και αν γνώριζαν ότι η μάχη ήταν χαμένη.
Γνήσιοι απόγονοι του Λεωνίδα δεν εγκατέλειψαν το πεδίο της μάχης αλλά έμειναν εκεί για να κερδίσουν την αιώνια μάχη με τη θυσία και το παράδειγμα.
Μια τέτοιας εμβέλειας ηρωική μορφή κηδεύουμε σήμερα στην πατρώα γη στεκόμενοι δίπλα του με συγκίνηση, με δέος, με σεβασμό και πίστη στα ιδανικά του γένους μας.
Είναι ο μάρτυρας Αναστάσιος Κρατημένος του Κωνσταντίνου και της Χριστίτσας, ο αγωνιστής, το παιδί του μόχθου που τίμησε τον όρκο του Έλληνα στρατιώτη και έπεσε ηρωικά υπερασπιζόμενος το ιερό ελληνικό χώμα της Κύπρου.
Την αποφράδα ώρα της θυσίας τον Ιούλιο του 74 όταν τα τουρκικά αεροπλάνα έριχναν τις βόμβες ναπαλμ, ηχούσε μέσα του ως θρόισμα από τις φυλλωσιές του Λούσιου ο παιάνας των Σαλαμινομάχων: “Ὦ παῖδες Ἑλλήνων,ἴτε,ἐλευθεροῦτε πατρίδ᾽, ἐλευθεροῦτε δὲ παῖδας, γυναῖκας, θεῶν τε πατρῴων ἕδη, θήκας τε προγόνων• νῦν ὑπὲρ πάντων ἀγών
Έπεσε ηρωικά ο Αναστάσιος γιατί δεν εγκατέλειψε τη θέση του και από τότε ανήκει δαφνοστεφανωμένος στη χορεία των μαρτύρων και των ηρώων του γένους.
Σεβασμιώτατε Πατέρα και Δέσποτα,
Η θεία πρόνοια μας επιφύλαξε την τιμή να στεκόμαστε δίπλα στα ιερά οστά του εθνομάρτυρα Αναστασίου Κρατημένου που ύστερα από 50 χρόνια ήρθαν στην πατρώα γη του Καλονερίου να θαφθούν εδώ στα ιερά χώματα δίπλα στους προγόνους που κράτησαν ελεύθερα τα αρκαδικά βουνά.
Στεκόμαστε βουβοί και συγκινημένοι δίνοντας μια υπόσχεση ότι θα πράξουμε το ίδιο οψέποτε χρειαστεί.
Εντιμότατε εκπρόσωπε της Κυπριακής Πολιτείας,
Περιμένουμε την ημέρα που θα δικαιωθεί η θυσία του ήρωα Αναστασίου και η Κύπρος θα είναι πάλι ελεύθερη.
Περιμένουμε την ώρα να κτυπήσουν οι καμπάνες της λευτεριάς στα κατεχόμενα. Περιμένουμε την ημέρα που οι μεγάλες δυνάμεις του αιώνος τούτου θα επιβάλλουν μια δίκαιη και βιώσιμη λύση στο κυπριακό.
Αυτή την ώρα της περισυλλογής δίνουμε όρκο ότι δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τη γη της ελιάς, της λεμονιάς του πεύκου και του κυπαρίσσου, τη γη των παλικαριών το χρυσοπράσινο φύλλο το ριγμένο στο πέλαγος, την ηρωική Κύπρο μας που είναι από αναρίθμητους αιώνες αναπόσπαστο μέρος της ελληνικής γης.
Η καταστροφή της Κύπρου αποτελεί μαζί με την μικρασιατική τις μεγαλύτερες τραγωδίες του νεότερου ελληνισμού. Τραγωδίες που οφείλονταν σε τραγικά λάθη των ελληνικών κυβερνήσεων αλλά και στην ενίσχυση του τούρκικου ιμπεριαλισμού από τις λεγόμενες μεγάλες δυνάμεις.
Η συρρίκνωση του εδάφους μας δεν σημαίνει και συρρίκνωση του φρονήματος. Είμαστε εδώ να υπερασπιστούμε και να αποκαταστήσουμε την αδικία της ιστορίας.
Αγαπημένοι μου συμπολίτες,
ο Αναστάσιος Κρατημένος παιδί μιας πολυμελούς οικογένειας, ένας συμπατριώτης μας, ως άλλος Ακρίτας υπερασπίστηκε τις εσχατιές της ελληνικής γης και έγραψε ένα διακριτό κεφάλαιο της νεότερης ελληνικής ιστορίας με τον τίτλο Αναστάσιος Κρατημένος του Κωνσταντίνου και της Χριστίτσας, ο Αρκάς ήρωας της μαρτυρικής Κύπρου.
Μια χαρμολύπη αυτή την ώρα συνέχει τις καρδιές μας, ένα άσμα ηρωικό και πένθιμο για το ήρωα παιανίζει αυτή την ιστορική στιγμή της περισυλλογής και της εθνικής υπερηφάνειας.
Η θυσία του δεν αφήνει μόνο το παράδειγμα στις επόμενες γενιές, ο ίδιος δεν αποτελεί μία ακόμη μορφή στο πάνθεον της τοπικής και εθνικής μας ιστορίας αλλά είναι η ζώσα ιστορία που είναι εδώ και παρακολουθεί εμάς τους επιγόνους αυτής της κληρονομιάς, υπενθυμίζοντάς μας το χρέος μας.
Αθάνατος!».
