Η Κορωνίδα είναι μία πεδινή καταπράσινη νησίδα που βρίσκεται μπροστά από το λιμάνι της Κοιλάδας στην Ερμιονίδα. Είναι ιδιοκτησίας σήμερα της εφοπλιστικής οικογένειας Λιβανού.
Πιστεύεται πως οφείλει την ονομασία του το γειτονικό Κρανίδι, ονομασία που προέκυψε από παραφθορά του Κορωνίδα σε Κρανίδα και στην συνέχεια σε Κρανίδι. Το όνομα αυτό έφτασε να προσδιορίζει και την ευρύτερη περιοχή της νησίδας και τελικά πέρασε στον οικισμό του Κρανιδίου που χτίστηκε στην περιοχή τον 15ο αιώνα, ο οποίος διατήρησε αυτή την ονομασία.
Στο ιδιωτικό νησί που είναι χάρμα οφθαλμών, διαμένουν τέσσερις κάτοικοι σύμφωνα με την απογραφή του 2001. Στην ακτή απέναντι από την νησίδα βρίσκεται το προϊστορικό σπήλαιο Φράγχθι.
Ο διάσημος ηθοποιός Τζόνι Ντεπ κάνοντας μια μεγάλη κρουαζιέρα στις Ελληνικές θάλασσες γοητεύτηκε από την Κορωνίδα. Αν και γνωστός «πειρατής» (πρωταγωνιστής στους πειρατές της Καραϊβικής) δεν μπόρεσε να κάνει την επιθυμία του, να επισκεφθεί το νησί στο οποίο δύσκολα μπορεί να έχει πρόσβαση κάποιος.
Η Κορωνίς στη Μυθολογία
Στην ελληνική μυθολογία, η Κορωνίς ήταν κόρη του Φλεγύα, βασιλιά των Λαπιθών στη Θεσσαλία. Ήταν η μητέρα του θεού της Ιατρικής, του Ασκληπιού, τον οποίο γέννησε με τον Απόλλωνα.
Οι μυθολογικές εκδοχές σχετικά με την Κορωνίδα ποικίλλουν, με ορισμένα κοινά βασικά σημεία, όπως τον βίαιο θάνατό της. Σύμφωνα με την επικρατέστερη παράδοση, ο Απόλλωνας σκότωσε την Κορωνίδα εξαιτίας μιας απιστίας της, αλλά έσωσε το παιδί τους (τον Ασκληπιό) από το σώμα της, που είχε αρχίσει να καίγεται στην πυρά.
Στους πρόποδες του Πηλίου, η Κορωνίς ενώθηκε με τον Απόλλωνα. Σύμφωνα με άλλη παράδοση αυτό έγινε στην Τρίκκη, τα σημερινά Τρίκαλα, στις όχθες του ποταμού Ληθαίου. Τέλος, αναφέρεται ότι η Κορωνίδα γέννησε τον Ασκληπιό στην Πελοπόννησο, όπου είχε ακολουθήσει τον πατέρα της σε κάποια εκστρατεία του (στην Τρίκκη της Μεσσηνίας ή στην Επίδαυρο ή στην Αρκαδία).
Ο Πίνδαρος αναφέρει ότι ο Ασκληπιός δεν ήταν καν γιος της Κορωνίδας, αλλά της Αρσινόης, και τον παρέλαβε η Κορωνίς όταν αυτός ήταν νήπιο. Επειδή η Κορωνίς φοβήθηκε ότι θα την άφηνε ο Απόλλωνας, δημιούργησε ερωτικό δεσμό και με τον Ίσχυ, γιο του Ελάτου. Μόλις το έμαθε αυτό ο Απόλλων, είτε από τις μαντικές του ικανότητες, είτε επειδή του το είπε το ιερό πτηνό του, ο κόρακας, τόξευσε την Κορωνίδα με τα βέλη της Αφροδίτης. Μάλιστα, σύμφωνα με τον μύθο, όταν ο κόρακας ανέφερε στο αφεντικό του τα δυσάρεστα νέα, ο Απόλλωνας άλλαξε το χρώμα του από ασημένιο ή λευκό, που υποτίθεται ότι ήταν μέχρι τότε, σε μαύρο.
Ο Παυσανίας γράφει ότι στο Ασκληπιείο της Τιτάνης υπήρχε ξόανο της Κορωνίδας, στο οποίο αποδίδονταν θεϊκές τιμές.
Ακόμα, σύμφωνα με βοιωτικό μύθο, υπήρχαν δύο Κορωνίδες, αδελφές, η Μητιόχη και η Μενίππη, κόρες του Ωρίωνα, που ζούσαν στον Ορχομενό. Κάποτε, όταν οι Ορχομένιοι θέλησαν να ελευθερωθούν από μια επιδημία που τους είχαν στείλει οι θεοί για άγνωστο λόγο, οι Κορωνίδες θυσιάστηκαν με τη θέλησή τους. Ο Άδης και η Περσεφόνη παρέλαβαν από την πυρά τα καιόμενα σώματα των δύο αδελφών και τα μετέφεραν στα έγκατα της Γης, ενώ από την πυρά ανέβηκαν προς τα ουράνια δύο κομήτες. Ο βοιωτικός αυτός μύθος φαίνεται ότι αποτελεί μεταγενέστερη ανάπλαση του παλαιού θεσσαλικού.
Τέλος, στον μυθικό Διονυσιακό Κύκλο, η Κορωνίς εμφανίζεται ως νύμφη, μία από τις Υάδες, που ανέθρεψε μαζί με τις αδελφές της Φιλία και Κλείδη τον Διόνυσο με εντολή του Δία. Αργότερα, όταν ο Βούτης απήγαγε την Κορωνίδα και την εξανάγκασε να τον παντρευτεί, τιμωρήθηκε από τον Διόνυσο, που του εμφύσησε ιερή μανία (τρέλα).
