Ο πολιτικός Εμμ. Ρέπουλης o «υποβενιζέλος» όπως τον έλεγε ο λαός, γνωστός για την εντιμότητα και τη διορατικότητα, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στα γεγονότα και στις εξελίξεις εκείνης της τόσο ταραγμένης, αλλά και εξαιρετικά κρίσιμης περιόδου για τη νεότερη Ελληνική ιστορία (1910-1920), αφού εκτελούσε χρέη πρωθυπουργού κατά τις συχνές απουσίες του Βενιζέλου στο εξωτερικό, την εποχή κυρίως της συνδιασκέψεως της Ειρήνης στο Παρίσι.
Ο Κρανιδιώτης Εμμανουήλ Ρέπουλης μετά το σχολαρχείο στο Κρανίδι συνέχισε τις σπουδές του στη Νομική της Αθήνας. Διακρίθηκε ως δημοσιογράφος με τη δυναμική πένα του και τη μαχητικότητα που τον χαρακτήριζε. Τον κέρδισε τελικά η πολιτική και από το 1910 ήταν ένα από τα σημαντικότερα στελέχη του κόμματος των Φιλελευθέρων, το δεξί χέρι του Βενιζέλου.
Ήταν ο πρώτος Έλληνας πολιτικός που διορίστηκε στη θέση Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης κατά την περίοδο 1917-1920, ενώ είχε χρηματίσει Υπουργός σε πολλά Υπουργεία. Μετά την ήττα του κόμματος των Φιλελευθέρων το 1920 και την αυτοεξορία στο Παρίσι με τον Βενιζέλο, αν και επανεξελέγη το 1923, δεν παρουσιάστηκε στη Δ΄ Συντακτική Συνέλευση, γύρισε στη γενέτειρά του και στις 14 Μαΐου του 1924 πέθανε σε ηλικία μόλις 61 ετών.
Στην προτομή του στην Πλατεία Εμμ. Ρέπουλη στο Κρανίδι διαβάζουμε:
ΑΡΕΤΑ ΠΟΛΥΜΟΧΘΕ
ΓΕΝΕΙ ΒΡΟΤΕΙΩ
ΘΗΡΑΜΑ ΚΑΛΛΙΣΤΟΝ ΒΙΩ
«ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ ΥΜΝΟΣ ΕΙΣ ΑΡΕΤΗΝ»
Αρετή που για σένα μοχθούν πάρα πολύ τα γένη των ανθρώπων, κάλλιστον θήραμα του ανθρώπινου βίου.
