Δίπλα στο Ακρωτήρι Γκρόσσο βρίσκεται ο γραφικός οικισμός του Γερολιμένα Μάνης. Μόνο καλύβια έβλεπες παλιά όπου διέμεναν οι γυναίκες όταν κατέβαιναν στα νερά του για την λάτρα και πλοία Μανιατών πειρατών που τον έκαναν ορμητήριο τους. Αξιοποιήθηκε από την οικογένεια Μαντούβαλου αρχικά και κατόπιν από τις οικογένειες Νταϊφά και Περιμένη.
Το φιλμ ανοίγει με τα κρυστάλλινα νερά του κόλπου και ο φακός περιπλανιέται από το Κάβο Γκρόσσο στον μυχό του κόλπου για να καταλήξει στην άλλη πλευρά του κόλπου όπου διακρίνουμε νεοκλασικά και πυργίσκους.
Ο φακός καταγράφει τις πολύχρωμες βαρκούλες δεμένες στον μώλο, ακολουθεί ένα νεαρό κορίτσι, σκαρφαλώνει τα απότομα βράχια μαζί του για να εξαφανιστεί πίσω από τα πετρόκτιστα σπίτια, για να κατασκοπεύσει λίγο μετά τους ντόπιους σε στιγμές χαλαρότητας σε κεντρικό σημείο του οικισμού.
Το φιλμ κλείνει με πλάνα από την χλωρίδα στην υποπαραλιακή ζώνη όπου διακρίνουμε μια από τις αρχαιότερες μορφές φωτοσυνθετικών φυτικών οργανισμών τα Acetabularia Acetabulum καθώς λικνίζονται από τον ελαφρύ κυματισμό.
Περιγραφή δημιουργού:
«Πού είναι αυτό; Είναι ένα μικρό μέρος κοντά στο νοτιότερο άκρο της Πελοποννήσου και ονομάζεται Γερολιμένας. Ο μικρός κόλπος εδώ περικλείει το κύριο λιμάνι για την περιοχή γνωστή ως Μάνη, μια περιοχή που είναι αρκετά μοναδική στην Ελλάδα και ίσως στον κόσμο».
– Bonar, Andrew Graham
