Ήταν κάπου στο 1930 όταν δύο επιχειρηματίες από το Αίγιο αποφασίζουν να κάνουν μια επενδυτική κίνηση σε ένα μικρό χωριό στην Ορεινή Κορινθία. Επιστρέφοντας από την Αυστραλία όπου είχαν αναπτύξει επιχειρηματική δραστηριότητα επιλέγουν το χωριό Σαραντάπηχο, το οποίο σήμερα είναι ένα χωριό – φάντασμα. Μέσα σε λίγο διάστημα μετατρέπουν τον μικρό οικισμό της Ορεινής Κορινθίας στο Σεν Μόριτζ της Ελλάδας.
Ο Βασίλειος Χρύσης και ο Σπύρος Νικολούλιας, οι δύο επιχειρηματίες επέλεξαν το μικρό χωριό Σαραντάπηχο για συγκεκριμένους λόγους. Το χωριό ήταν χτισμένο σε υψόμετρο πάνω από 1.200 μέτρα. Αμέσως θεώρησαν ότι αποτελεί ιδανικό σημείο για να μετατραπεί σε τουριστικό θέρετρο. Είχαν στο μυαλό τους κάτι σαν τις περιοχές με τα ελβετικά σαλέ. Όραμά τους να κάνουν κάτι αντίστοιχο.
Η τουριστική ατραξιόν της δεκαετίας του 1930
Το Σαραντάπηχο Κορινθίας τη δεκαετία του 1930 θύμιζε Ελβετία και μέχρι σήμερα διατηρεί την ομορφιά του δυστυχώς όμως στην τελευταία απογραφή που πραγματοποιήθηκε το 2001 μετρούσε μόλις τρεις μόνιμους κατοίκους, σήμερα δεν υπάρχει κανένας.
Υπάρχουν περίπου 50 σπίτια που ιδιοκτήτες τους τα επισκέπτονται μόνο κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, επίσης τους καλοκαιρινούς μήνες λειτουργεί καφενείο-ταβέρνα της οικογένειας Ματσημάνη.
Στην εφημερίδα Ελληνικόν Μέλλον της 1η Σεπτεμβρίου 1929 αναφέρονται ονόματα παραθεριστών από Ολλανδία Γερμανία Ελβετία Βέλγιο Ρουμανία Τσεχοσλοβακία και Αίγυπτο που πέρασαν το καλοκαίρι τους στο Σαραντάπηχο.
Το ξενοδοχείο Αναγγένησις
Από το 1927 έως το 1940 η περιοχή υπήρξε διεθνές κέντρο ψυχαγωγίας και ανάπαυσης, πόλος έλξης εκλεκτών επισκεπτών από Ελλάδα και το εξωτερικό. Το 1932 οικοδομήθηκε ένα τριώροφο σύγχρονο ξενοδοχείο πρωτόγνωρο και πολυτελές για την εποχή του 30. Το Αναγέννησις που διέθετε 70 δωμάτια με μπάνιο, μεγάλο εστιατόριο με αίθουσα εκδηλώσεων, τηλεφωνικό κέντρο κάτι πρωτόγνωρο για την εποχή που ούτε στις μεγάλες πόλεις δεν υπήρχε, ηλεκτρογεννήτριες για παροχή ρεύματος, δίκτυο ύδρευσης, παγοποιείο, γήπεδα τένις και άλλων αθλοπαιδιών, χαρτοπαικτική και κινηματογραφική λέσχη κλπ.
Επίσης περιμετρικά αυτού υπήρχαν 3 ανεξάρτητα οικήματα που φιλοξενούσαν υψηλούς καλεσμένους, όπως ο Βασιλιάς της Αιγύπτου Φαρούκ, ο πρεσβευτής της Αγγλίας, o Εξαρχόπουλος Αρβανιτόπουλος Λογοθετόπουλος Λαμπρόπουλος (των μεγάλων καταστημάτων), ο Τριάντης (αλευρόμυλοι Πατρών), ο μαγγανάρης (κλινικάρχης Πατρών) κ.α.
Το αεροδρόμιο
Τη δεκαετία του 1930 στο Σαραντάπηχο λειτούργησε Αεροδρόμιο που δημιουργήθηκε για την ανάγκη της εξυπηρέτησης των υψηλών επισκεπτών. Ήταν αεροδρόμιο σε ύψος 1315 μέτρων, υψόμετρο σπάνιο παγκοσμίως για την εποχή του. Εκεί μεταφέρονταν συνεχώς φοιτητές και γιατροί από την Αίγυπτο και παρακολουθούσαν σεμινάρια και συνέδρια που διοργάνωναν στις αίθουσες του ξενοδοχείου Αναγέννησις.
Στον πόλεμο του 40 ο διάδρομος του αεροδρομίου καταστράφηκε από τους Ιταλούς. Με μπουλντόζες άνοιξαν αυλάκια στον αεροδιάδρομο για να εμποδίσουν την προσγείωση αεροσκαφών τα οποία με την πάροδο των ετών έγιναν μεγάλα ρέματα γεμάτα με έλατα και πεύκα μορφή που έχει και σήμερα.
Από VIP στέκι ερείπια
Μετά τον πόλεμο του 40 το Σαραντάπηχο έχασε όλη του την Αίγλη, ρήμαξε και εγκαταλείφθηκε από όλους και από όλα με αποτέλεσμα σήμερα να μην μέτρα ούτε έναν μόνιμο κάτοικο και το ξενοδοχείο Αναγέννησις που για την εποχή του ήταν το πιο πολυτελέστατο και σύγχρονο ξενοδοχείο της Ελλάδας να έχει ολοκληρωτικά γκρεμιστεί και μόνο κάποια ερείπια μας θυμίζουν ότι εδώ κάποτε υπήρχε ένα πρωτόγνωρο και πολυτελές ξενοδοχείο, που είχε φιλοξενήσει όλη τη VIP της εποχής, που ήταν το πρώτο και μεγαλύτερο ξενοδοχείο στα Βαλκάνια.
