Βρισκόμαστε στη Μάνη το 1974 και ο κινηματογραφιστής μας δείχνει μακρινές λήψεις του χωριού Καλονιοί και στη συνέχεια φτάνει στο χωριό Κοίτα (ή Κίττα) με τα υπέροχα πυργόσπιτα σήμα κατατεθέν των φατριών της περιοχής.
Στην αρχή του φιλμ παρακολουθούμε πλάνα από πύργους καθώς προβάλλουν μέσα από ελαιόδεντρα με φόντο τον Ταΰγετο. Μέσα από το λιθόκτιστο μονοπάτι μια ηλικιωμένη επιστρέφει το κοπάδι από την βοσκή σέρνοντας με σχοινί έναν γαϊδαράκο.
Ακολούθως παρακολουθούμε πλάνα και λεπτομέρειες από την αρχιτεκτονική των πύργων με τα μικρά ανοίγματα για παράθυρα και τις χαμηλές πόρτες και στην συνέχεια του φιλμ, λίγα πλάνα μέσα από το χωριό όπου ο φακός εστιάζει στο ασβεστωμένο μαγαζάκι ιδιοκτησίας Α. Σερεμετάκη και σε μια ντόπια γυναίκα.
Ο κινηματογραφιστής συνεχίζει την περιήγησή του στην πεδιάδα, στο Σταυρί και σε άλλα χωριά και προχωρά στον δρόμο προς το ακρωτήριο Ταίναρο το οποίο βλέπουμε από μακριά από το χωριό Κυπάρισσος.
Περιγραφή δημιουργού
Η Μάνη είναι ένα πολύ βραχώδες άγονο μέρος της χώρας, του οποίου οι κάτοικοι φημίζονται για το σθένος τους. Ισχυρίζονται ότι κατάγονται από τους αρχαίους Σπαρτιάτες και δεν κατακτήθηκαν ποτέ από τους Τούρκους ή οποιονδήποτε άλλο. Κάποτε οι Τούρκοι κατάφεραν να πάρουν από αυτούς μια υπόσχεση να αποτίσουν φόρο τιμής, αλλά στην ουσία ποτέ δεν την εκπλήρωσαν.
Παρά τη φτώχεια της γης, η περιοχή ήταν αρκετά πυκνοκατοικημένη, λαμβάνοντας υπόψη τον αριθμό των χωριών που βλέπετε διάσπαρτα γύρω απ’ το τοπίο. Στην πραγματικότητα, ήταν αναμφίβολα (ένα μέρος) υπερπληθυσμένο στο παρελθόν, ο οποίος ήταν ένας από τους παράγοντες που συνέβαλαν στις τρομερές διαμάχες που υπήρχαν μεταξύ των διαφόρων οικογενειών των Μανιατών. Ήταν αυτές οι ατελείωτες και αιματηρές διαμάχες που δημιούργησαν τους πύργους που μπορείτε να δείτε σ’ ολόκληρο το μέρος.
Οι οικογένειες βομβάρδιζαν η μία την άλλη, μερικές φορές με κανόνια, από αυτούς τους πύργους, τους οποίους έχτιζαν ψηλότερα κατά τη διάρκεια της νύχτας για να κερδίσουν πλεονέκτημα έναντι των μισητών αντιπάλων τους.
Εδώ κοιτάζουμε νότια προς το νοτιότερο άκρο της ηπειρωτικής Ελλάδας, το ακρωτήριο Ταίναρο.
-Bonar, Andrew Graham
