Σε πλήρη εξέλιξη τα εργαστήρια αρχαίου δράματος, υπό την καθοδήγηση της Δέσποινας Γκάτζιου, που αφορούν στη διερεύνηση του αρχαίου δράματος ως στοιχείο ταυτότητας του σύγχρονου Ελληνισμού. Τα εργαστήρια αρχαίου δράματος διοργανώνονται από τον Δήμο Επιδαύρου, από τα μέσα Φεβρουαρίου στο Πνευματικό Κέντρο του Αγίου Βασιλείου, στο Λυγουριό.
Για όσους θέλουμε να περπατήσουμε σε καινούργιους, πρωτόγνωρους δρόμους γνώσης και να παντρέψουμε το πολύ μακρινό χθες με το σήμερα πάνω στα χνάρια των Αρχαίων τραγωδών και φιλοσόφων. Για όσους θέλουμε να κάνουμε ενδοσκόπηση και να εμβαθύνουμε τις γνώσεις μας.
Εμείς που από θεατές θέλουμε να γίνουμε πρωταγωνιστές στα δρώμενα χορεύοντας και τραγουδώντας περίεργους θεατρικούς κυκλικούς χορούς λικνίζοντας τα κορμιά μας και μαθαίνοντας να αναπνέουμε σωστά, στην ορχήστρα του Θεάτρου και να ζυμωθούμε με το κωμικοτραγικό στοιχείο.
Με την συμπατριώτισσα Δέσποινα Γκάτζιου, ηθοποιό. Μια γυναίκα, που με υπομονή και επιμονή, παλεύει με όλη τη δύναμη της ψυχής της να μεταδώσει τις γνώσεις και την αγάπη της για το θέατρο στους 45 μαθητές της!
Πήγαμε σ ένα μάθημα από περιέργεια, η περιέργεια έγινε θαυμασμός, ο θαυμασμός, ενθουσιασμός και βαθιά αυτοσυγκέντρωση για να ρουφήξουμε τη γνώση. Στο τέλος φύγαμε πνευματικά, πιο πλούσιοι από ποτέ!
Δηλώνει η ίδια η Δέσποινα Γκάτζιου: «Αναζητώντας το αρχαίο δράμα είναι σαν να αναζητάς τον εαυτό σου και αυτό αναπόφευκτα σε οδηγεί στην ταυτότητα σου. Το να γίνει θεσμός η θερινή Ακαδημία αρχαίου δράματος στον τόπο μας είναι μια τεράστια πρόκληση. Ως Έλληνες κουβαλάμε μέσα μας τα φέροντα στοιχεία τού αρχαίου δράματος και ως δημότες τού Δήμου Επιδαύρου τα στοιχεία αυτά αποκτούν ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Μέσα από το εργαστήρι, λοιπόν, και τις συναντήσεις μας επιδιώκουμε μια αναγνώριση και μια συνειδητοποίηση αυτών των χαρακτηριστικών, ούτως ώστε, όταν θα αρχίσει – συν Θεώ – να υλοποιείται ο θεσμός, εμείς οι δημότες να μην είμαστε απλοί φιλοξενητές, αλλά οικοδεσπότες και συνομιλητές των συμμετεχόντων στην Ακαδημία. Είναι σπουδαίο να ανοίγεις την ύπαρξή σου στην μοναδικότητα τού άλλου, χωρίς να χάνεις την αυθεντικότητά σου, αντιθέτως να μπολιάζεις και να μπολιάζεσαι από την γνήσια ετερότητα. Και είναι απόλυτη ανάγκη να αντιληφθούμε, πως η βαριά βιομηχανία τής χώρας μας δεν πρέπει να είναι ο τουρισμός, αλλά ο πολιτισμός και η Παιδεία μας. Και να μην ξεχνάμε, πώς μόνο οι λαοί φυλάνε τα ιερά και όσια, όχι οι κυβερνήσεις!».
Είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε και να μοιραστούμε την εμπειρία μας, με μερικούς απ’ τους «μαθητές»
Ας δούμε λοιπόν τί μας είπαν:
O κος Νίκος Καλαματιανός (συνταξιούχος δάσκαλος). Μας είπε «ότι είναι πολύ ενδιαφέρον, μπορείς να εμβαθύνεις τις γνώσεις σου στο Αρχαίο δράμα, ξαναγυρίζεις πάλι στα παλιά, ανανεώνεσαι, βρίσκεις καινούργιους δρόμους στη ζωή και αυτοκαλλιεργείσαι». Για την κυρία Γκατζιου έδειξε ενθουσιασμένος, με τη μεταδοτικότητα της και τον απόλυτα κατανοητό τρόπο διδασκαλίας.
Ο κος Βασίλης Μπιμπής, κατατοπιστικός και άκρως επεξηγηματικός μας εξήγησε γιατί ΄ήταν άμεση η ανάγκη δημιουργίας του Θεατρικού Εργαστηρίου. «Δυστυχώς η κυρία Ευαγγελάτου, κατάργησε το Λύκειο Επιδαύρου, το οποίο ήταν πόλος έλξης πολλών φοιτητών και θεατρικών προσωπικοτήτων που έκανα μαθήματα σε όσους ενδιαφέρονταν Αμέσως ο Δήμος σκέφτηκε να δημιουργήσει το δικό του, επιλέγοντας την συμπατριώτισσα μας ηθοποιό Δέσποινα Γκάτζιου Σκοπός είναι, εκτός των άλλων, το Λύκειο Θεατρικού Δράματος, να παραμείνει για πάντα στον τόπο μας, χωρίς ο κάθε καλλιτεχνικός διευθυντής, να το ανοίγει και να το κλείνει κατά το δοκούν»
Ο κος Βασίλης Σταματόπουλος (προγραμματιστής), τονίζει: «Η Δέσποινα, είναι ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση. Είναι ο άνθρωπος που θέλει να αφήσει τη σφραγίδα της στον τόπο μας. Θέλει να μας κάνει να θυμηθούμε το παρελθόν». Μας είπε ότι επειδή οι ντόπιοι πήγαιναν σε όλε τις πρόβες και άκουγαν το σκηνοθέτη να δίνει τις οδηγίες του, είχαν φτάσει σε σημείο οι σημείο οι ηθοποιοί να ρωτούν τους Λυγουριάτες, στη γνωστή ταβέρνα του «Λεωνίδα» οπού μαζεύονταν όλοι, αν η παράσταση ήταν καλή ή κακή για να μπορέσουν να πορευτούν στη συνέχεια»
Μας είπε για τους ηθοποιούς που φιλοξενούνταν στα σπίτια των ντόπιων και γίνονταν ένα μαζί τους.
Για τα σύκα και το κρασί και άλλα «εδέσματα» της εποχής που τους πρόσφεραν, θέλοντας να δείξει το ζύμωμα της κοινωνίας με το χώρο και τους πρωταγωνιστές Αρχαίου δράματος , τον παλιό καλό καιρό.
Α.Γ.
