Το σχολείο μου, το 1ο Λύκειο, καλύπτει χωροταξικά την παλιά πόλη του Ναυπλίου. Μαθητές που έχουν δηλώσει κατοικία στην παλιά πόλη είναι μόλις πέντε (στους 330). Και αυτοί δεν είναι σίγουρο ότι μένουν εκεί.
Ευτυχώς, έχουμε δυο καθηγήτριες που μένουν μόνιμα στην παλιά πόλη (γέννημα – θρέμμα).
Κάποτε στο Γυμνάσιο Αρρένων πλειοψηφούσαμε!
Οι κάτοικοι έφυγαν. Μετακόμισαν στις νέες συνοικίες.
Γιατί;
- Γιατί στο Ναύπλιο δεν εφαρμόστηκε κανένα Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα ενίσχυσης της κατοικίας στο ιστορικό κέντρο.
- Γιατί στο Ναύπλιο υπήρξε συνειδητή από πλευράς Δήμου ενίσχυση των πανσιόν (για πανσιόν υπήρχαν χρηματοδοτήσεις, για κατοικίες όχι. Και μέχρι τα μνημόνια είχαν και ευνοϊκό φορολογικό καθεστώς).
- Γιατί στο Ναύπλιο οι συγκοινωνιακές μελέτες τροποποιούνταν καθώς ο κάθε παράγοντας έβλεπε τον εαυτό του συγκοινωνιολόγο και πολεοδόμο.
- Γιατί στο Ναύπλιο ψηφίζονταν διατάξεις για να μην εφαρμοστούν.
- Γιατί οι μόνιμοι κάτοικοι να υφίστανται υψηλό ΕΝΦΙΑ λόγω εμπορικότητας των ισογείων και να κινδυνεύουν να δουν αύξηση, αν ισχύσει ότι η παλαιότητα «μετράει» από την τελευταία ανακαίνιση;
- Γιατί οι μόνιμοι κάτοικοι δυσκολεύονται να ενταχθούν σε προγράμματα «εξοικονομώ», αφού και τα διατηρητέα-θεωρητικά- έχουν περιληφθεί;
- Γιατί έχουν μείνει μόνον ελάχιστα καταστήματα «μη τουριστικού ενδιαφέροντος»; (2 φαρμακεία, 2 συμβολαιογραφεία και μερικά δικηγορικά γραφεία λιγότερα από το παρελθόν).
Οι υπεύθυνοι διαχρονικά αυτής της κατάστασης (Δήμαρχοι, Αντιδήμαρχοι κλπ.) συμπαρατάχθηκαν με την παρούσα Δημοτική Αρχή. Δεν αισιοδοξώ καθόλου. Είναι δουλειά τους ,από τις θέσεις ευθύνης που έχουν αναλάβει, να προτείνουν τρόπους χρηματοδότησης.
Η παλιά πόλη δεν είναι κάτι που ενδιαφέρει μόνο τους μόνιμους κατοίκους της. Πρέπει να ενδιαφέρει όλους. Είναι η ατμομηχανή της τουριστικής ανάπτυξης. Είναι η ειδοποιός διαφορά που προσελκύει επισκέπτες. Όλη η πόλη ζει από το χρώμα, που αποπνέουν οι ιστορικές γειτονιές.
Σήμερα περισσότερα οικήματα χρησιμοποιούνται για πανσιόν ή «αρμπιενμπι» παρά για κατοικίες – και από αυτές πολλές ως δευτερεύουσες κατοικίες Ναυπλιωτών που δουλεύουν στην Αθήνα και το εξωτερικό-.
Σήμερα γίνεται, διεθνώς, διάλογος για αναβίωση των γειτονιών. Για συμπαγείς πόλεις (=compact cities) όπου οι κάτοικοί τους εξυπηρετούνται μέσα από διαδρομές των 15 λεπτών. Κάτι που ίσχυε στο παλιό Ναύπλιο! Σε αυτή την προοπτική η αναβίωση των ιστορικών κέντρων χρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ο Δήμος Ναυπλιέων δεν έχει παρά να ψάξει να βρει χρηματοδότηση. Περιέργως, όπου είναι να πέσει μπετόν, βρίσκουν εύκολα τα χρήματα. Για άλλα προγράμματα δεν βρίσκουν…
Δεν είναι θέμα της Αρχαιολογίας. Είναι πρόβλημα του Δήμου. Οι Αρχαιολόγοι θα συμβουλεύσουν. Ο Δήμος θα κάνει έργο.
Ξεκίνησα το σημείωμα αυτό με παράδειγμα τους μαθητές μου.
Για σκεφθείτε: Νέο ζευγάρι μένει στον Ψαρομαχαλά, πού είναι το πλησιέστερο νηπιαγωγείο;
Για σκεφθείτε: Παιδί διαβάζει για Πανελλήνιες και έχει να αντιμετωπίσει την ηχορύπανση όλο το βράδυ.
Πώς θέλουμε να γυρίσουν οι κάτοικοι, εάν δεν εφαρμοστούν οι νόμοι;
Θα μου πείτε αυτή είναι η εξέλιξη…
Όχι, δεν είναι έτσι. Εάν η πόλη ξεπεράσει τη φέρουσα ικανότητα υποδοχής και εξυπηρέτησης επισκεπτών, θα λειτουργήσει εναντίον μας και τουριστικά.
(Γράφει ο Τόλης Κοΐνης)
