Αγαπητέ μας Νίκο, κάλε μας φίλε…
αποφάσισες να φύγεις ξαφνικά την ημέρα της Άνοιξης χωρίς να προλάβουμε να τα πούμε έστω για τελευταία φορά. Επέστρεψε πάλι ο Κωστής στην χώρα του «περίπου», όπως χαριτολογώντας σου έγραφε στο τελευταίο μήνυμα του από την Νάπολη και περιμέναμε να έρθουμε να σε συναντήσουμε στις επόμενες εβδομάδες. Αλλά δεν προλάβαμε…
Ήσουν πάντα χαμογελαστός και δυναμικός, δημιούργησες και πρόσφερες σε όλους, ταπεινός και καλός, όπως πρέπει σε έναν άνθρωπο που έχει την βαθιά έγνοια της προσφοράς και της ευθύνης. Ήσουν σπάνιος άνθρωπος και επιστήμονας, μας υποχρεώνεις να αναλογιστούμε τα πρότυπα μας.
Ας κλείσουμε τα μάτια και ας φανταστούμε όλοι μια κοινωνία όπου οι άνθρωποι που κατέχουν εξέχουσα θέση σ’ αυτή, θα έχουν το ήθος και τις αξίες σου. Αυτοί οι άνθρωποι αποτελούν μια ασπίδα μας απέναντι στην έπαρση και της κακοήθεια των πολλών, που, δυστυχώς, λυμαίνονται ακόμη και τους χώρους του Πολιτισμού και της Παιδείας…
Μετά από το συνέδριο που με επιτυχία διοργανώσατε στην Καλαμάτα με το Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου το 2017 (2οΑΕΠΕΛ), μέσω των κοινών μας φίλων, μιλήσαμε για θέματα κοινού ενδιαφέροντος για την ρωμαϊκή κεραμική και πως αυτή διαδόθηκε στην Μεσόγειο. Συνεχίσαμε να σε ενοχλούμε για διάφορα τέτοια μικρά θέματα που πάντα μάς απασχολούν. Ήρθαμε στο εργαστήριο, συναντηθήκαμε και κάναμε και την συχνή πλάκα μας για την καταγωγή μας. Δεν θα κάνουμε πια πλάκα για τις ντοπιολαλιές μας, δεν θα πούμε ούτε για το ποιος δείχνει νεότερος…
Έφυγες μακριά το μεσημέρι της πρώτης ημέρας της Άνοιξης, πέταξες γι’ αλλού. Έτσι σε αποχαιρετούμε για το τελευταίο σου ταξίδι.
Αντίο καλέ μας φίλε, Νίκο.
Σημ.: Ο Νίκος Ζαχαριάς ήταν κοντά μας, στην ανασκαφική έρευνα της Ρωμαϊκής Έπαυλης Λουτρακίου, από τον Σεπτέμβρη του 2016. Θα μείνει πάντα στη μνήμη και την καρδιά μας μαζί με πολλούς άλλους εκλεκτούς φίλους που δεν είναι πια μαζί μας.
Σωτήρης Ραπτόπουλος, αρχαιολόγος
Κων/νος Χαρ. Τζιαμπάσης, Αρχαιολόγος
