Η κατάρρευση ενός κομματιού από τα ρωμαϊκά λουτρά (θέρμες) του Άργους έφερε στην επιφάνεια την κακή κατάσταση των μνημείων του Άργους, της Αγοράς, του Θεάτρου, της Λάρισας και του μεγάλου ρωμαϊκού κτιρίου των λουτρών με τα μεγάλα ανοίγματα – χάσματα στους τοίχους. Όλοι οι κάτοικοι του Άργους από μικρά παιδιά έχουμε μεγαλώσει με την εικόνα αυτών των μνημείων και είναι συνδεδεμένα με την ύπαρξή μας.
Όπως αναφέραμε στην εφημερίδα και το site του «Αναγνώστη» από τις 15-2-2024, είχαμε φωτογραφήσει παλιότερα τη δυτική πλευρά των Θερμών από όπου ξεκόλλησε ένα κομμάτι. Ο Βουλευτής Αργολίδας κ. Α. Πουλάς έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον και ευαισθησία και κατέθεσε σχετική επερώτηση στην Υπουργό Πολιτισμού κ. Λ. Μενδώνη για την άσχημη και κακή κατάσταση των μνημείων του Άργους και ζήτησε τη λήψη μέτρων.
Από το Υπουργείο Πολιτισμού μέχρι τώρα δεν έχει γίνει καμία ενημέρωση. Ωστόσο το ενδιαφέρον μας για τα μνημεία της πόλης δεν σταματάει ποτέ, όπως προκύπτει από τα συχνά δημοσιεύματά μας. Ερευνώντας στο internet πληροφορηθήκαμε ότι σ’ ένα από τα πολλά υπόγεια των λουτρών λειτουργούσε κατά την Τουρκοκρατία ένας υπόγειος τεκές, χώρος λατρείας των μουσουλμάνων Μπεκτασήδων.
Το υπόγειο αυτό κατά την Ελληνική Επανάσταση και στη συνέχεια το επισκέπτονταν οι περιηγητές, ξένοι και Έλληνες, επισκέπτες του Άργους και στους σοφάδες των τοίχων χάραζαν τα ονόματά τους, όπως R. Calder USA 1831, Rieux, Svin, Αναγνώστης, Θαλασσινός, Dumoncel κ.λ.π. Έχουν χαραχθεί πολλά ονόματα. Ο χώρος αυτός έχει ιδιαίτερη σημασία για τη νεώτερη ιστορία του Άργους και την Ελληνική Επανάσταση και πρέπει να συντηρηθεί για να μην καταστραφούν τα χαραγμένα ονόματα.
Εκτός από τα ρωμαϊκά λουτρά ένα άλλο σημαντικό ρωμαϊκό μνημείο είναι το υδραγωγείο που μετέφερε νερό στο Άργος από το Κεφαλόβρυσο.
Στη Χούνη του Άργους σε μικρή απόσταση δυτικά από τη γέφυρα της Καρυάς που γκρεμίστηκε από την εγκατάλειψη και τη διάβρωση των θεμελίων από το χείμαρρο Ξεριά αλλά ξανακατασκευάσθηκε, μέσα στην κοίτη του ποταμού σώζεται ένα μεγάλο τμήμα της ρωμαϊκής γέφυρας του ρωμαϊκού υδραγωγείου, που μετέφερε νερό στην πόλη. Σώζονται μέσα στο ποτάμι του Ξεριά τρία μεγάλα υποστηρίγματα της γέφυρας που διατηρούνται σε μεγάλο ύψος. Τα υπόλοιπα έχουν καταστραφεί από το χείμαρρο Ξεριά. Κατά την επίσκεψή μας διαπιστώσαμε την άθλια κατάσταση της περιοχής. Το ρωμαϊκό υδραγωγείο είναι αποκλεισμένο από παντού. Δεν υπάρχει καμία ενημερωτική πινακίδα του μνημείου για τους επισκέπτες και τους διερχόμενους. Ο χώρος δίπλα στη γέφυρα της Καρυάς είναι περιφραγμένος από το υπάρχον τυροκομείο που έχει κατασκευασθεί δίπλα στην απότομη κοίτη και έχει καταληφθεί και το πρανές πρόσβασης στην κοίτη του Ξεριά. Η πρόσβαση στην κοίτη και το υδραγωγείο δεν είναι δυνατή. Σε άμεση επαφή με την κοίτη του ποταμού όπου κυλούν τα ορμητικά νερά του Ξεριά βρίσκονται τα τρία σωζόμενα υποστηρίγματα της γέφυρας.
Η λήψη μέτρων προστασίας για να μην παρασυρθούν και καταστραφούν είναι απαραίτητη και αναγκαία από το Υπουργείο Πολιτισμού αλλά και η τοποθέτηση ενημερωτικής πινακίδας. Δυτικά της ρωμαϊκής γέφυρας η κοίτη έχει καταληφθεί και χρησιμοποιείται από εργολάβο ως χώρος οικοδομικών υλικών αλλά και κατασκευής υλικών με μηχανήματα, με αποτέλεσμα τα νερά του χειμάρρου να εκτρέπονται προς τα θεμέλια της ρωμαϊκής γέφυρας. Παράλληλα με το Υπουργείο Πολιτισμού πρέπει να λάβει μέτρα και η Αντιπεριφέρεια Αργολίδας για την προστασία της κοίτης η οποία δεν είναι ιδιωτική αλλά δημόσια και έχει καταληφθεί. Μάλιστα λίγα μέτρα δεξιά της γέφυρας και πλησίον της κοίτης υπήρχε ένα αρχαίο πηγάδι το οποίο πλέον κοντεύει να εξαφανιστεί. Τέτοιες απαξιώσεις της ιστορίας και της φύσης στην Ελλάδα έκαναν τον Γ. Σεφέρη να γράψει το περίφημο και πάντα επίκαιρο «Όπου και να γυρίσω η Ελλάδα με πληγώνει». Το Υπουργείο Πολιτισμού πρέπει να λάβει το συντομότερο άμεσα μέσα προστασίας για όλα τα μνημεία του Άργους.
Ελπίζουμε το κλιμάκιο του υπουργείου πολιτισμού που θα επισκεφτεί το Άργος να αρχίσει την καταγραφεί των μνημείων που κινδυνεύουν από το αρχαίο λιμάνι του Άργους και τα μπαζωμένα πολυάνδρεια έως τις θέρμες και την γέφυρα του Αδριάνειου Υδραγωγείου. Φυσικά κάποια στιγμή θα πρέπει να υπάρξει το ίδιο ενδιαφέρον και για τα μεσαιωνικά και μετέπειτα ιστορικά κτίσματα που καταρρέουν.
