Σήμερα 33 χρόνια μετά το κλείσιμο του εργοστασίου χαρτοποιίας Αίγιου δεν θυμίζει σε τίποτα αυτή του ένδοξου παρελθόντος καθώς τα τελευταία χρόνια το μεγαλύτερο μέρος του βρίσκεται σε κατάσταση εγκατάλειψης αλλά και λεηλασίας συνθέτοντας εικόνες πλήρους απαξίωσης αλλά και ντροπής, ενώ θα έπρεπε να είναι σήμα κατατεθέν της πόλης του Αιγίου και μνημείο ελληνικής βιομηχανικής κληρονομιάς.
Η Χαρτοποιία Αιγίου δημιουργήθηκε το 1927 πλησίον του λιμανιού της πόλης του Αιγίου και αποτέλεσε πυρήνα εμπορικής, βιοτεχνικής και βιομηχανικής δραστηριότητας και αναπτυξιακό κέντρο για την ευρύτερη περιοχή. Οι κτιριακές εγκαταστάσεις σχεδιάστηκαν από Σουηδούς αρχιτέκτονες, ενώ η τοποθέτηση των μηχανημάτων και του απαραίτητου εξοπλισμού πραγματοποιήθηκε από Νορβηγούς και Σουηδούς εφαρμοστές.
1927-1960 Συνεργασία ξένων και Ελλήνων ανέβασαν στα ύψη τη Χαρτοποιία.
Η λειτουργία της Ανωνύμου Ελληνικής Εταιρείας Χαρτοποιίας Α.Ε. εκτείνεται σε τρεις περιόδους, την πρώτη και αρχική περίοδο (1925-1930), τη δεύτερη και σημαντικότερη περίοδο (1930-1960) και την τρίτη περίοδο παρακμής (1960-1991) μέχρι το οριστικό κλείσιμο το 1991 παρά τις προσπάθειες ανάκαμψης.
Η λειτουργία του συγκροτήματος ξεκίνησε το 1927 με διευθυντή τον Φιλανδό Χαρτοποιό Κάρολο Μάτταν και εξειδικευμένους Σουηδούς και Γερμανούς υπαλλήλους που καθοδηγούσαν και εκπαίδευαν του Έλληνες εργάτες. Μέχρι το 1930 η επιχείρηση διανύει την πρώτη περίοδο λειτουργίας της.
Από το 1930 το εργοστάσιο λειτουργεί υπό τη διεύθυνση αρχικά του διακεκριμένου Σουηδού χαρτοποιού Ρέινχολτ Βέντελ τον οποίο διαδέχθηκαν κατά σειρά οι: Α. Αθανασούλας, Ροδ. Νοφς, Αλέκος Φιλιππόπουλος, Χρ. Κουνινιώτης και αργότερα, το 1937, του Χαράλαμπου Ματιάτου. Την περίοδο αυτή η επιχείρηση διανύει τη σημαντικότερη φάση ακμής της. Την ίδια εποχή ιδρύεται η Χαρτοβιομηχανία Αιγίου Α.Ε. (1930) η οποία παράγει προϊόντα χαρτιού και συστεγάζεται με την Ανώνυμο Εταιρεία Χαρτοποιίας. Η επιχείρηση σε αυτή τη φάση χαρακτηρίζεται ως ο μεγαλύτερος χαρτοποιητικός οργανισμός της Ανατολής.
Από το 1960 έως το 1991 η εταιρεία διανύει την τρίτη και τελευταία περίοδο λειτουργίας της. Στη διάρκειά της οδηγείται σε σταδιακή παρακμή. Το 1968 η πλειοψηφία των μετοχών περιέχεται στη Χαρτοποιία Ε.Γ. Λαδόπουλου Α.Ε. που διαθέτει ήδη ένα εργοστάσιο στην Πάτρα. Η βιομηχανία του Αιγίου συνεχίζει να λειτουργεί μέχρι το 1975 οπότε αρχίζει να αντιμετωπίζει σοβαρά οικονομικά προβλήματα. Οι προσπάθειες ανάκαμψης με την αγορά της τέταρτης τελευταίας τεχνολογίας μηχανής καθώς και η κατασκευή νέων κτηριακών εγκαταστάσεων δεν αποδίδει τα αναμενόμενα.
Το 1977 επεμβαίνει η Εθνική Τράπεζα που λειτουργεί το εργοστάσιο με δική της διοίκηση μέχρι το 1985 οπότε και κλείνει. Το 1988 ιδρύεται με παρέμβαση του Οργανισμού Οικονομικής Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων η Ε.Γ.Λ. (Ευάγγελου Γεωργίου Λαδόπουλου) Χαρτοποιία Δυτικής Ελλάδος Α.Ε. ως συνέχεια της Ανωνύμου Εταιρείας Χαρτοποιίας Α.Ε. και της Χαρτοποιίας Ε.Γ. Λαδόπουλου Α.Ε. Πάτρας. Το επενδυτικό πρόγραμμα εκσυγχρονισμού δεν ολοκληρώνεται και τον Απρίλιο του 1991 διακόπτεται κάθε δραστηριότητα ενώ η εταιρεία τίθεται υπό καθεστώς εκκαθάρισης από την Εθνικής Κεφαλαίου Α.Ε.
Παρά τη φθορά του χρόνου και τους ισχυρούς σεισμούς που έπληξαν την περιοχή, το σύνολο του κτηριακού δυναμικού σώζεται σε καλή κατάσταση. Τα άμεσα σχετιζόμενα με την παραγωγική διαδικασία κτήρια κατασκευάστηκαν εξαρχής γερά και ανθεκτικά στο βάρος και τους κραδασμούς των μηχανών και γι΄ αυτό σήμερα παρουσιάζουν ελάχιστες ζημιές ενώ τα περισσότερα προβλήματα εμφανίστηκαν σε κατοικίες και κτίσματα που δε συμμετείχαν ενεργά στη λειτουργία του εργοστασίου.
Το συγκρότημα περιλαμβάνει ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής αξίας κτίρια, διαφόρων χρονικών περιόδων , ένα από τα κτίρια της Χαρτοποιίας που ξεχωρίζει είναι το Παλιό Λεβητοστάσιο, μια πρωτότυπη κατασκευή για την εποχή που θα αποτελέσει έμβλημα του συγκροτήματος. Ο χώρος της Χαρτοποιίας Αιγίου μπορεί και πρέπει να αναδειχθεί σε μουσειακό χώρο αφού αποτελεί βιομηχανικό μνημείο για την ιστορία της περιοχής, καθώς και όλα τα αντικείμενα που βρίσκονται μέσα στο παλιό εργοστάσιο μπορούν να αξιοποιηθούν αφού πρώτα γίνουν όλες οι απαραίτητες ενέργειες για την καταγραφή και συντήρησή τους.
