Ο όρος «συμβουλευτική» έχει τις ρίζες της ετυμολογικά από την πρόθεση συν (με, μαζί) και το ουσιαστικό βουλή (σκέψη, απόφαση) ή το ρήμα βολεύομαι (σκέφτομαι, κάνω σχέδια, ή αποφασίζω μετά από σύσκεψη με κάποιο άλλο πρόσωπο, δηλ. συσκέπτομαι (Μαμπινιώτης 2002).
Η Συμβουλευτική ψυχολογία περιέχει την ειδίκευση της ψυχολογίας η οποία στόχο έχει να διευκολύνει τη δια βίου προσωπική και διαπροσωπική λειτουργικότητα όπου το άτομο βοηθιέται να ξεπεράσει δυσκολίες να ξεκαθαρίσει σκέψεις και συναισθήματα ν’ αντιμετωπίσει δυσκολίες και έτσι να μάθει περισσότερα για τον εαυτό του να οδηγηθεί δηλ. (σ’ αυτό που πολύ ακούγεται σήμερα) στην αυτογνωσία.
Ζούμε μέσα σε μια συνεχώς εξελισσόμενη κοινωνία όπου οι κοινωνικές συνθήκες, οι στάσεις ζωής και οι αξίες αλλά ζούμε με γοργό ρυθμό. Ό,τι χθες ήταν άγνωστο, σήμερα θεωρείται παλιό και ξεπερασμένο. Το λειτούργημα του γονιού επανακαθορίζεται σε καθημερινή βάση, οι γονείς αγωνίζονται φιλότιμα προσπαθώντας ν’ ανταποκρίνονται αποτελεσματικά στις υποχρεώσεις τους ως εργαζόμενοι και ως γονείς ώστε το παιδί τους να οδηγηθεί σ” ένα ευτυχισμένο και ώριμο αυριανό ενήλικα. Ο ρόλος του είναι θεμελιακός. Πολλές φορές όμως δεν αρκεί η καλή θέληση και διάθεση. Χρειάζονται και οι σωστές γνώσεις για να φτάσουμε σ’ ένα καλό αποτέλεσμα. Όπως από την άποψη των ιατρικών γνώσεων οι γονείς γνώριζαν πάρα πολλά ώστε να εξασφαλίζουν την σωματική υγεία έτσι και οι γνώσεις πάνω στην ψυχοσωματική και ψυχοκοινωνική ανάπτυξη και συμπεριφορά βοηθούν ώστε να αποφεύγονται λάθη σχετικά με τις ψυχολογικές συνθήκες μέσα στις οποίες αναπτύσσεται το παιδί τόσο στο οικογενειακό περιβάλλον όσο και στο περιβάλλον του σχολείου. Πρωτίστως όμως το οικογενειακό περιβάλλον είναι από πού διαμορφώνει στάσεις – συμπεριφορές και παγιώνει τον χαρακτήρα.
Όλοι βιώνουμε και διαμαρτυρόμαστε για τα άσχημα της σημερινής ανθρώπινης κοινωνίας. Σκεφτήκαμε όμως πως όλα και τα καλά και τα άσχημα έχουν τις ρίζες τους μέσα στην οικογένεια; και ότι ο καθένας από εμάς έχει τη δική του ευθύνη; Στο χέρι μας είναι να διαμορφώσουμε αρνιά και λύκους, υπηρέτες και αφέντες. Όπως και στο χέρι μας είναι να οδηγήσουμε το παιδί μας σε μια ανεξάρτητη υπεύθυνη και ελεύθερη προσωπικότητα μέσα σ’ ένα ανθρώπινο περιβάλλον που να συνυπάρχουν η ενθάρρυνση, η κατανόηση, η αισιοδοξία, η συμπαράσταση, η αλληλεγγύη, η ανθρωπιά, η αλληλοβοήθεια.
Μέσα από μια νέα θεώρηση των πραγμάτων η συμβουλευτική ψυχολογία μπορεί ν’ ανοίξει εναλλακτικούς δρόμους αντιμετώπισης των παιδιών ( και της «προβληματικής» παιδικής συμπεριφοράς). Αλλάζοντας τη στάση τους οι γονείς αλλάζει και το παιδί, αφού η κάθε οικογένεια έχει τη δική της, ισχυρή δυναμική μεταξύ των μελών της η οποία μπορεί να διαφοροποιηθεί χωρίς όμως να χάσει την ισχύ της και των στόχο της.
Τα προβλήματα της ανατροφής και συμπεριφοράς των παιδιών είναι πολλά ευαίσθητα και δυσεπίλυτα. Όλα όμως μπορούν ν’ αντιμετωπιστούν κάτω από το πρίσμα της παιδικής ανεξάρτητης προσωπικότητας η οποία όμως βρίσκεται στο στάδιο της διαμόρφωσης και είναι υπαρκτή αν και ανώριμη.
Η Συμβουλευτική ψυχολογία και μέσα από το χώρο της τοπικής αυτοδιοίκησης μπορεί να βοηθήσει άτομα και ομάδες κάθε ηλικίας ν’ αντιμετωπίσουν προβλήματα στο χώρο τον επαγγελματικό της εκπαίδευση της οικογένειας της υγείας της γήρανσης συμβάλλοντας με αυτό τον τρόπο στη καλύτερη ποιότητα ζωής του ανθρώπου ως πολίτη δίνοντας νόημα και ουσία στη προσωπικότητα και την κοινωνική του υπόσταση.
Νέζου – Σουλάνδρου Τζούλια, Ψυχολόγος
